ตอนที่ 18
เวลานั้นแคทกำลังคลานหนีอย่างอ่อนแรง กำพลกับเอื้อมวิ่งมาเห็นเข้าอุ้มเธอออกไปนอกตึก ทหารหลายนายที่หนีออกมาทันก็รู้สึกวิงเวียนกันบ้าง
ส่วนสิงห์เห็นควันพิษก็ดึงกริชหลบเข้าห้องหนึ่งที่ควันพิษเข้ามาไม่ถึง ส่วนคมน์อยู่อีกทาง เขารีบเปิดหน้าต่างแล้วปีนออกมายืนด้านนอก
จางซูเหลียงเห็นในจอว่าทุกคนนอนสลบก็เข้าใจว่าคงตายหมด มรกตใจหายเป็นห่วงกริช คมน์ และคนอื่นๆ
“พวกมันตายกันหมดแล้ว”
“ไม่เหลือเลยเหรอคะ”
“จ้ะ ไม่เหลือแม้แต่ชีวิตเดียว”
“แล้วแผนการของคุณล่ะคะ”
“ยังดำเนินต่อไป พายุและคนของฉันที่วางตัวเอาไว้จะทำลายทุกอย่างให้ย่อยยับ โดยที่ฉันไม่ต้องทำอะไรเลย”
จางซูเหลียงพูดอย่างสะใจ พลางลูบไล้ใบหน้ามรกตด้วยความรัก
ooooooo
ภายในห้องทำงานท่านนายกฯ เลขารายงานว่าเรายึดสถานีโทรทัศน์ไว้ได้แล้ว ขอให้ท่านแถลงข่าว ท่านนายกฯจึงให้เตรียมสคริปต์ปลอบขวัญประชาชนไม่ให้แตกตื่น
เสียงเคาะประตูดังขึ้น เลขาเข้าใจว่าเป็นทีมถ่ายทอดสด แต่พอเปิดประตูเข้ามากลับเป็นเฟ ฟาง แก้ว
ทั้งสามเป็นเหยื่อสะกดจิตของสิ่งเอ็ง ชักปืนยิงบอดี้การ์ดของท่านนายกฯตายแล้วจับตัวท่านนายกฯ บังคับให้แถลงข่าวบอกคนทั้งประเทศยอมสยบอยู่ใต้อำนาจของจางซูเหลียง ทั้งสามพาท่านนายกฯมาที่ห้องทีวี ทีมงานตกใจเมื่อเห็นนายกฯถูกคุมตัว
เฟเอาปืนจ่อขู่ไม่ให้ใครขัดขืน นายกฯถามว่า ถ้าตนยอมอ่านแล้วจะหยุดพายุ หยุดทำลายบ้านเมืองหรือไม่
“ไม่มีข้อต่อรอง ทำเดี๋ยวนี้!”
ผู้พันพิชิตปรากฏตัวขึ้นยิงใส่เฟ ฟาง แก้วอย่างแม่นยำ แล้วเข้ามาโค้งคำนับ
“ท่านนายกฯปลอดภัยแล้วครับ ผมขอโทษที่ตัดสินใจแบบนี้”
นายกฯพยักหน้าโล่งอก...ในเวลานั้นที่ตึกร้างกลางกรุง จางซูเหลียงพามรกตออกมาจากห้องลับ บอกเธอว่าได้เวลาจะไปดูความพินาศแล้ว ทันใดคมน์ปรากฏตัวขึ้น จางซูเหลียงตกใจที่เขายังไม่ตาย ดันมรกตให้ถอยห่าง ออกไป
“คนที่จะตายก่อนคือแกต่างหาก ไอ้เฒ่าปิศาจ”
“แล้วคิดว่าแกเพียงคนเดียวจะจัดการฉันได้งั้นเหรอ”
กริชกับสิงห์เดินออกมาจากมุมหนึ่ง สิงห์ประกาศกร้าว
“ใครบอกว่าคนเดียวล่ะครับนายท่าน ยังมีอีกสอง”
“ไอ้สิงห์ ไอ้กวง!”
“เรียกผมว่ากริชเท่กว่าครับ เพราะว่าเราขาดกันนานแล้ว”
จางซูเหลียงแค้นใจตวาดด่า “ไอ้คนอกตัญญู”










