ตอนที่ 18
หน้าตึกร้างกลางกรุง คมน์ กริช อดิศักดิ์ กำพล แคท เอื้อม และทหารจำนวนหนึ่งยืนมองตึกร้าง สิงห์ปรากฏตัวด้วยใบหน้าไร้รอยบาก แคทถามว่ารอยแผลหายไปไหน เขาตอบยิ้มๆ
“มันหายไปพร้อมกับความเป็นโจร จากนี้จะไม่มีสุภาพบุรุษเลอพงศ์ หรือแม้แต่ลูกน้องจางซูเหลียงที่ชื่อสิงห์อีกต่อไป เพราะผมจะเป็นนายสิงห์ที่มีหัวใจรักชาติเหมือนคนไทยทุกคน”
ท้องฟ้ามีลมหมุนก่อเค้าเตรียมถล่มเมือง คมน์บอกทุกคนว่าเครื่องการูด้าอยู่บนยอดตึก กว่าเราจะขึ้นไปถึงต้องผ่านด่านจางซูเหลียงให้ได้ มีเวลาเหลือแค่ชั่วโมงเดียว ต้องขึ้นไปหาจางซูเหลียงให้เจอ ทุกคนจึงพร้อมลุย...
ขณะที่พวกกริชกับคมน์เข้ามาในตึก ต้องปะทะกับทีมเอของอุกฤษณ์ รจิตอยู่ที่สำนักข่าวถูกก้านวกกลับมาจับตัวไป
คมน์กับสิงห์แยกตัวจะขึ้นไปหาจางซูเหลียง แต่ต้องเจอกับนิทัศน์และฮักเหลี่ยม ทั้งสี่จับคู่ฟาดฟันกัน ฮักเหลี่ยมพอใจมากที่ได้เจอกับคมน์อีกครั้ง
“วันนี้จะได้รู้กันซะทีว่าเอ็งกับข้า ใครจะเก่งกว่ากัน”
“มีปมในใจอะไรไอ้ฮักเหลี่ยม มึงถึงอยากเหนือกว่าคนอื่น...ตอนเด็กๆพ่อไม่รักเหรอ”
ฮักเหลี่ยมโกรธมากด่าว่าสามหาว แล้วพุ่งเข้ายำกันนัว
นิทัศน์เจอกับสิงห์...สิงห์พยายามเกลี้ยกล่อมให้นิทัศน์กลับตัวเลิกเป็นทาสจางซูเหลียง แต่เขากลับด่าทออย่างหัวเสีย
“ถ้ากูจะตาย ก็ขอตายกับนายกู คนอย่างมึงมันอกตัญญู”
“กูยอมอกตัญญู แต่กูไม่ยอมทรยศชาติบ้านเมือง”
สิงห์เข้าซัดกับนิทัศน์ดุเดือด...
ด้านกริชกับทีมยิงต่อสู้จนบุกเข้ามาเจอกับอุกฤษณ์ สั่งให้วางอาวุธ แต่เขาหยามเหยียด
“ยังไงกันสารวัตร อย่าลืมกำพืดตัวเองสิครับ นี่พวกแกคงยังไม่รู้สินะว่าสารวัตรก็เป็นคนของสิ่งเอ็ง”
“ใช่ จางซูเหลียงเลี้ยงฉันมา แต่ที่โตขึ้นมาได้ดีทุกวันนี้ก็เพราะฉันสร้างมันขึ้นมาเอง คนอย่างฉันจะไม่กลับ ไปจมปลักอยู่กับโคลนตมอย่างพวกแกแน่นอน...อุกฤษณ์”
“พูดอะไรเกรงใจคุณมรกตน้องสาวสารวัตรบ้างสิครับ ตอนนี้คุณมรกตมีฐานะเป็นนางบำเรอของนายท่านอยู่ อย่าลืมสิ ฮ่ะๆๆ”
“ไอ้เลว!!” กริชโกรธมากพุ่งเข้าชกหน้าอุกฤษณ์
อดิศักดิ์ กำพล และเอื้อมต่อสู้กับทีมเอ แคทปะทะกับยิปซี...
ฝ่ายกริชล้มอุกฤษณ์ลงได้ พวกอดิศักดิ์ก็ยิงพวกทีมเอได้หมด แต่ไม่ทันไรอุกฤษณ์ลุกขึ้นมาจะยิงใส่กริช กำพลตาไวเห็นเสียก่อนจึงยิงอุกฤษณ์ตายคาที่ แต่กระสุนของอุกฤษณ์ก็พุ่งเฉี่ยวไหล่กริชเลือดกระฉูด
“แผลแค่นี้ผมยังไม่ตาย รีบไปหาเครื่องการูด้ากันเร็ว” กริชเดินหน้าต่อไปอย่างไม่หวั่น
สิงห์ล้มนิทัศน์ได้ไม่ยาก นิทัศน์โวยให้ฆ่าตน แต่สิงห์เห็นว่าเราโตมาด้วยกัน ไม่ว่าเพื่อนจะเลวขนาดไหนก็ฆ่าไม่ลง อดิศักดิ์เข้ามาช่วยใส่กุญแจมือนิทัศน์ส่งตัวให้ทหารคุมตัวไป
ด้านคมน์ทำให้ฮักเหลี่ยมทรุดลงได้ กริชเร่งคมน์ว่าเป้าหมายเราคือจางซูเหลียง ฮักเหลี่ยมลุกขึ้นมาท้าสู้กับคมน์อีก กำพลกับเอื้อมเข้ามาขวางแล้วเหยียดว่า อย่างเรามันถึงจะสมน้ำสมเนื้อกัน
ในที่สุดกำพลกับเอื้อมก็ช่วยกันรุมฮักเหลี่ยมอยู่พักใหญ่กว่าจะโค่นมันลงได้จริงๆ
ooooooo










