พรายสังคีต
ตอนที่ 11
พุกหัวเราะอย่างขำมาก ถามว่า “คนอย่างไอ้พุกน่ะหรือจะมีความรัก พี่เทิดคงมองผิดไปเสียแล้ว ชาตินี้ฉันคงไม่รักใครและคงไม่มีใครมารักฉันดอก”
พุกน้ำตาไหลพรากทั้งที่พยายามทำให้เห็นเป็นเรื่องขำ อึดใจเดียวก็ปาดน้ำตาทิ้งแล้วเดินโซเซออกไป เทิดได้แต่มองอย่างแปลกใจ...
เทิดถามอย่างไม่เข้าใจว่า “เอ็งกำลังจะบอกอะไรข้ารึไอ้พุก”
“เมื่อวันก่อนที่พี่ถามฉันว่า ฉันไม่เคยมีความรักกับเขาสักครั้ง แล้วทำไมมานั่งสีซอบรรเลงเพลงคร่ำครวญเหมือนคนที่เจ็บปวดกับความรักอย่างแสนสาหัสเช่นนี้”
“วันนี้ฉันจะบอกความจริงทั้งหมดกับพี่ ฉันมีผู้หญิงที่ฉันรักมากที่สุดในชีวิต ฉันรู้จักกับหล่อนตั้งแต่ที่ไปอัมพวาครั้งนั้น และหล่อนก็เป็นผู้หญิงที่อยู่ในใจฉันตลอดมา ที่พี่เทิดพูดกับฉันคืนนั้นไม่ผิดดอก”
“แล้วเอ็งจะมาบอกข้าตอนนี้ทำไม”
“ก็เพราะผู้หญิงคนนั้นก็คือ แม่ดวง”
เทิดผงะตะลึงงันอย่างคิดไม่ถึง จ้องหน้าพุกราวกับคนแปลกหน้าที่ไม่เคยเห็นกันมาก่อน!
ooooooo
เทิดยืนอึ้ง ยชญ์ ปกรณ์กับพุกต่างลุ้นว่าเทิดจะทำยังไง จู่ๆเทิดก็ระเบิดหัวเราะออกมาเหมือนได้ฟังเรื่องขำมาก แล้วพูดจริงจังว่า
“เป็นไปไม่ได้”
“แต่มันคือเรื่องจริง” พุกสวนทันควันแล้วรีบพูดต่อ “ฉันขอร้องให้พี่เทิดช่วยฟังเรื่องราวที่ฉันจะเล่าต่อไปนี้ให้จบก่อน จากนั้นพี่เทิดจะทำอย่างไรฉันก็ไม่ว่า”
เทิดกับพุกจ้องหน้ากันนิ่ง พุกแววตาเด็ดเดี่ยวจริงจังมาก ยชญ์กับปกรณ์ยืนฟังอย่างไม่สบายใจ สีหน้าเทิดเปลี่ยนจากขำเป็นไม่อยากเชื่อ สับสนและคาดไม่ถึง
เมสีซอไปหลายเพลงแล้วก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น จึงหยุด บ่นกับอิงอรว่าคงไม่ได้ผลแล้ว เห็นอิงอรหายใจอึดอัดถามว่าพี่อรเป็นอะไร อิงอรบอกว่าหายใจไม่ออก เมไม่รู้จะช่วยยังไงได้แต่ช่วยนวดและบอกให้ทำใจดีๆไว้
เทิดฟังพุกแล้วนิ่งงัน หันมองปกรณ์แล้วส่ายหน้าอย่างไม่อยากเชื่อ หันมองพุกถามเสียงสั่น
“พวกเอ็งปั้นเรื่องอะไรมาหลอกข้า มันไม่มีทางเป็นไปได้ ไม่มีทางเป็นไปได้จริงๆ”
พุกเดินไปหาเทิดคุกเข่าก้มกราบพูดเสียงสั่นเครือ
“ฉันขอโทษที่ตัวเองอ่อนแอ ขี้ขลาด ไม่พูดความจริงตั้งแต่แรก ในเวลานั้นฉันเองก็ตกใจและสับสน เมื่อรู้ว่าคนที่พี่เทิดรักกลายมาเป็นแม่ดวงและด้วยความเข้าใจผิดคิดว่าแม่ดวงก็คงลืมฉันไปแล้ว ทำให้ฉันต้องเก็บงำความรู้สึกทั้งหมดไว้จนบานปลายกลายเป็นเรื่องเข้าใจผิดกันใหญ่โต”
พุกหันมองปกรณ์แล้วพูดต่อว่า
“เพราะความที่ไอ้กล้ารักพี่มาก กลัวพี่จะโดนหลอก จึงไปคาดคั้นจนแม่ดวงกดดัน ประกอบกับมาได้ไอ้สินยุยงจึงทำให้ตัดสินใจผิด จนพี่เทิดเข้าใจไปว่าสองคนเป็นชู้กัน...หากพี่จะโกรธจะแค้นจะสาปแช่งฉันก็ไม่ว่าดอก แต่ขอให้มาลงกับฉันถึงจะถูก เพราะฉันคือตัวต้นเรื่องทั้งหมด”
เทิดมองพุกกับปกรณ์สลับกัน สีหน้าแววตาเต็มไปด้วยความเสียใจ สับสนกระทั่งไม่อยากเชื่อ ตะโกน
“ไม่...ไม่จริง...ไม่จริง!!”
เทิดตะโกนแล้วหายตัวไปเลย พุกตกใจเรียก “พี่เทิด” แต่ได้ยินเสียงเมเรียกอิงอรอย่างตกใจ ปกรณ์กับยชญ์มองหน้ากัน พุกรีบบอก
“เอ็งสองคนเข้าไปช่วยพวกผู้หญิงก่อน ส่วนข้าจะรีบไปตามหาพี่เทิด”
พูดจบพุกก็หายตัวไป ยชญ์กับปกรณ์รีบวิ่งไปที่ห้องเก็บของทันที
ooooooo
