พรายสังคีต

ที่ตึกวิจิตรวาทิน ปกรณ์กำลังจะพาอิงอรกลับบ้าน อ่ำ จำเนียรกับรื่นตามมาส่ง

ปกรณ์ถามว่าน้องเมจะกลับเลยหรือเปล่า ตนแวะไปส่งให้ก่อนก็ได้ ยชญ์รีบขัดว่าเดี๋ยวตนไปส่งเอง

ทันใดนั้นวิญญาณเทิดกับพุกปรากฏขึ้น จำเนียรกับรื่นตกใจร้องว้าย! ถอยกรูดไปแอบหลังอ่ำอย่างหวาดกลัว พุกรีบบอกว่าไม่ต้องกลัวหรอก เทิดมองปกรณ์บอกว่า

“ไอ้กล้า...ข้าทำบาปทำกรรมกับเอ็งไว้หนักหนานัก จนไม่กล้าจะขอให้เอ็งอโหสิกรรมให้ข้า”

“ผมเข้าใจครูเทิดครับ และไม่คิดจะถือโทษโกรธเคืองอะไร ผมอโหสิให้ทั้งหมดครับ” ปกรณ์พูดอย่างอ่อนโยน เทิดขอบใจ พุกรีบพูดต่อว่า

“พี่เทิดต้องการไปพบแม่ดวงเพื่อปลดปล่อยวิญญาณแม่ดวงให้ได้ไปผุดไปเกิด เอ็งจะพอบอกทางให้ได้หรือเปล่า”

“ผมไปถึงที่นั่นได้ก็ด้วยบารมีของหลวงพ่อ เราคงต้องไปขอคำแนะนำจากท่านน่าจะดีที่สุดครับ” ปกรณ์เสนอ เทิดพยักหน้าเห็นด้วย ถามปกรณ์ว่า

“ถ้าอย่างนั้นเอ็งจะช่วยพาข้าไปพบหลวงพ่อได้หรือไม่ เพราะข้าเองก็เคยได้ล่วงเกินท่านเอาไว้มากอยู่”

“ได้ครับ” ปกรณ์รับคำอย่างยินดี เต็มใจ เทิดมองปกรณ์ด้วยความรู้สึกดี

เมื่อไปที่กุฏิหลวงพ่อ เทิดพูดอย่างสำนึกผิด กราบขอโทษหลวงพ่อที่ได้ล่วงเกินไปทั้งที่หลวงพ่อพยายามเตือนสติตนหลายครั้ง หลวงพ่อบอกว่าโยมคิดได้ก็ดีแล้ว หลวงพ่อไม่ถือโทษโกรธเคืองหรอก มองทุกคนที่มาด้วยแล้วถาม

“แต่ที่มากันนี่คงไม่ใช่เรื่องนี้เรื่องเดียวใช่ไหม”

ปกรณ์บอกว่าครูเทิดต้องการไปปลดปล่อยวิญญาณคุณดวง หลวงพ่อบอกว่าเส้นทางที่จะไปนั้นมันไม่ง่าย การจะไปนั้นโยมจะต้องมีจิตมุ่งมั่น บริสุทธิ์ ถ้าว่อกแว่กแม้นิดเดียวก็จะถูกไสยดำล่อลวงเอาได้

เทิดตอบอย่างมุ่งมั่นว่า “ขอแต่ช่วยวิญญาณแม่ดวงออกมาได้ ถึงฉันต้องติดอยู่ในนั้นแทนฉันก็ยอม”

หลวงพ่อถามว่าโยมจะไปคนเดียวหรือ พุกบอกว่าตนจะไปด้วยเพราะเรื่องทั้งหมดมันเกิดขึ้นเพราะตน

“ถ้าตั้งใจอย่างนั้น อาตมาก็คงห้ามไม่ได้ ขอให้เจ้าทั้งสองจงโชคดีและช่วยวิญญาณดวงให้หลุดพ้นจากทุกขเวทนาเสียที”

ทุกคนมองเทิดกับพุกอย่างเป็นห่วง แต่ทั้งสองต่างมีสีหน้าที่มุ่งมั่นมาก

ooooooo