พรายสังคีต
ตอนที่ 11
“ไอ้ยชญ์...ชอบแส่นักนะมึง” แล้ววิญญาณของเทิดก็ลอยวูบออกจากประตูไป
ยชญ์ประคองปกรณ์ลุกขึ้นถามว่าเป็นยังไงบ้าง ปกรณ์บอกว่าตนไม่เป็นไร พุกเข้ามาบอกว่าโชคดีที่ยชญ์เข้ามาช่วยทันไม่อย่างนั้นไอ้กล้าคงตายแน่ ยชญ์ถามว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้?
“พี่เทิดไม่ยอมฟังอะไรเลย ทั้งข้ากับไอ้กล้ายังไม่ทันได้เปิดปากเล่าเสียด้วยซ้ำ”
ยชญ์คิดว่าคุณทวดเทิดถูกขังไว้ พอเห็นหน้าทวดพุกกับคุณปกรณ์เลยยิ่งโกรธแค้น ปกรณ์คิดว่าคงเป็นอย่างนั้น ฉุกคิดได้ถามยชญ์ว่าอรกับเมล่ะ? ยชญ์บอกว่าตนให้ไปรอที่ตึกแล้ว ปกรณ์ถอนใจโล่งอกชวนกลับไปที่ตึกกันก่อนแล้วค่อยปรึกษากันว่าจะทำยังไงต่อ ยชญ์กับพุกเห็นด้วยจึงพากันกลับไปที่ตึก
เมกับอิงอรใจจดใจจ่อรออยู่ที่หน้าเรือนเล็ก วิญญาณเทิดเข้ามาหาทั้งสองจากข้างหลังอย่างมุ่งร้าย เมกับอรรู้สึกเหมือนมีอะไรผิดปกติข้างหลัง มองหน้ากันหวาดๆแล้วค่อยๆหันไปมอง แล้วผงะตกใจสุดขีด!
อ่ำเดินวนอยู่ในตึกคอยชะเง้อมองไปทางประตูอย่างร้อนใจ จำเนียรกับรื่นนั่งอยู่ใกล้ๆ รื่นกระซิบถาม จำเนียรหวาดๆ
“คุณเนียรคะ เสียงเอะอะโครมครามที่เรือนเล็กมันเงียบไปตั้งนานแล้วนะคะ”
“นั่นสิ ทำไมป่านนี้คุณยชญ์ยังไม่กลับมา ฉันเป็นห่วงจนแทบนั่งไม่ติดอยู่แล้วเนี่ย”
“คุณยชญ์มาแล้ว” อ่ำร้องดีใจเมื่อเห็นยชญ์กับปกรณ์เดินเข้ามาในตึก จำเนียรกับรื่นรีบเข้ามาหา
“เป็นยังไงบ้างคะคุณยชญ์” จำเนียรถามพลางคลำตัวยชญ์อย่างเป็นห่วง
“ผมไม่เป็นไรครับ” ยชญ์ตอบพลางมองไปรอบๆ ถามแปลกใจ “เมกับคุณอรล่ะครับแม่เนียร”
“อ้าว...หนูเมกับคุณอรก็ไปกับคุณยชญ์ไงคะ”
ยชญ์กับปกรณ์ตกใจ ยชญ์ถาม “แน่ใจนะครับ ว่าสองคนยังไม่ได้มาที่ตึก”
“แน่ใจค่ะ พวกเราสามคนรออยู่ตรงนี้ตลอด ถ้าหนูเมหรือคุณอรเข้ามาก็ต้องเห็นสิคะ”
ปกรณ์กับยชญ์ตกใจมากมองหน้ากันขวับ รู้ทันทีว่าเมกับอิงอรต้องถูกเทิดจับตัวไปแล้ว
ooooooo
เมกับอิงอรตกใจสุดขีดเมื่อหันไปเห็นเทิดยืนจ้องหน้าถมึงทึง พริบตาเดียวก็ถูกเทิดที่กลายเป็นเงาดำเคลื่อนเข้ารัดตัวอย่างเร็ว แล้วทุกอย่างก็ดับวูบไปทันที
เมกับอิงอรถูกนำตัวไปไว้ในห้องเก็บของ ภายในอับรกร้างแทบไม่มีอากาศหายใจ เมรู้สึกตัวก่อน
รีบลุกขึ้น ไปชนอิงอรที่หมดสติอยู่ข้างๆ เมเขย่าตัวเรียก ครู่หนึ่งอิงอรรู้สึกตัว ลืมตามองไปรอบๆถาม
“นี่มันที่ไหนกันคะ ทั้งมืดทั้งอับแทบไม่มีอากาศหายใจ”
“เมก็ไม่รู้ คงต้องถามครูเทิดแล้วล่ะค่ะ”
อิงอรนิ่งไปอึดใจ นึกขึ้นได้ว่าถูกเทิดจับมา ขยับตัวเข้าหาเมหวาดๆ แต่เมสงบนิ่ง ตะโกนท้า
“ออกมาสิคะครูเทิด กล้าจับพวกเรามาก็ต้องกล้าออกมาเผชิญหน้าสิ”
“น้องเม...” อิงอรตกใจมากเรียกเตือนสติเม แต่เมไม่มีท่าทางหวาดกลัวเลยแม้แต่น้อย กวาดตามองหาเทิด อึดใจเดียวควันดำก็ก่อตัวขึ้นที่มุมห้องแล้วกลายเป็นร่างเทิดจ้องมาที่ทั้งสอง ตะคอก
“นังเด็กโง่ จะตายแล้วยังปากกล้าอยู่อีก”
“คนที่โง่ไม่ใช่เม แต่เป็นครูเทิดต่างหาก” เทิดชะงักถามว่าอะไรนะ เมรีบพูดต่อ “จนป่านนี้ยังเข้าใจอะไรผิดๆอยู่อีก ใครๆเขารู้กันหมดแล้วว่าคุณกล้ากับคุณดวงเขาไม่ได้เป็นชู้กัน”
“โกหก!”
