เพลิงพรางเทียน

“ถ้าเอ็งเลิกยุ่งกับเจ้าน้อยจริงๆ เอ็งก็ไม่ต้องกลัวหรอก ข้าว่าอีกไม่นาน เจ้าวงเดือนท่านก็จะเข้าใจ”

กลินท์เห็นเจ้าน้อยเดินมาก็ยิ่งปั่นหัวสองหนุ่ม ทำเป็นหว่านเสน่ห์จับแขนสิงห์บอกเสียงหวาน

“ข้าขอบคุณพี่สิงห์ที่เข้าใจข้า ข้าไม่รู้จะตอบแทนพี่สิงห์ยังไงที่มีน้ำใจออกมาปกป้องข้าเช่นนี้” กลินท์โน้มคอสิงห์เข้าใกล้ยั่วเต็มที่ เจ้าน้อยทนไม่ไหวตวาดลั่น

“พวกเอ็งสองคนทำอะไรกันน่ะ”

เจ้าน้อยเข้ากระชากสิงห์ไปชกหน้าโครม สิงห์ไม่ทันระวังตัวล้มลง กลินท์ถามเจ้าน้อยว่าทำอะไร ชกพี่สิงห์ทำไม เจ้าน้อยบอกว่าก็เห็นอยู่ว่ามันกำลังล่วงเกินเจ้า ถามว่า

“หรือพอไม่มีข้าก็อยากมีผัวใหม่ ถึงขั้นต้องมามีอะไรกันที่นี่”

“เจ้าน้อยเข้าใจผิด”

“เห็นตำตาแบบนี้ไม่ผิดหรอก”

กลินท์โต้ว่ามันไม่ใช่อย่างที่เจ้าน้อยคิด เจ้าน้อยกระชากกลินท์เข้าไปด้วยความหึงหวง กลินท์ตะโกนให้ปล่อย ทั้งสองยื้อยุดกันจนสิงห์ทนไม่ไหวบอกกลินท์ว่า

“บอกเจ้าน้อยไปสิเทียนคำ ว่าเอ็งคิดยังไงกับข้าตอนนี้ เจ้าน้อยจะได้ปล่อยเอ็ง”

“เจ้าคิดอะไรเทียนคำ” เจ้าน้อยถามเมื่อเห็นกลินท์ทำไม่รู้ไม่ชี้

“เทียนคำมันไม่ได้รักเจ้าน้อยน่ะสิ” สิงห์โพล่งออกไป “ยิ่งกว่านั้น เทียนคำมันยังกลัวเจ้าที่ใช้กำลังรังแกมัน”

เจ้าน้อยถามกลินท์ว่าที่ไอ้สิงห์มันพูดจริงหรือ กลินท์ตอบทันทีว่าจริง เจ้าน้อยยิ่งโมโหตวาดแล้วบีบแขนกลินท์อย่างแรง

“ปล่อยข้า เลิกทำกับข้าอย่างนี้เสียที เลิกเห็นข้าเป็นทาสเสียที” กลินท์บีบน้ำตา สะบัดหลุดวิ่งหนีไปแต่แอบมองว่าเจ้าน้อยตามมาหรือไม่ เจ้าน้อยตะโกนเรียก สิงห์จะตามถูกเจ้าน้อยหันมาชี้หน้า

“หยุดอยู่ตรงนั้นเลยไอ้สิงห์ เรื่องของผัวๆเมียๆ มึงไม่ต้องเสือก!”

คำว่าเรื่องของผัวเมียทำให้สิงห์ชะงักงัน

เจ้าวงเดือนนั่งร้องไห้อย่างน่าสงสาร ในขณะที่เจ้าช่อเอื้องหน้าแดงก่ำด้วยความโกรธขณะฟังไพคาเล่าอย่างเมามัน

“กลางค่ำกลางคืนใครจะไปตักน้ำ นอกจากอีเทียนคำ มันตั้งใจจะยั่วเจ้าน้อย ข้าเห็นกับตาเลยนะเจ้าคะเจ้าแม่ มันส่งสายตาให้ท่าเจ้าน้อยชัดๆเจ้าค่ะ”

เจ้าช่อเอื้องด่าเทียนคำอีหน้าด้าน ส่วนเจ้าวงเดือนก็เอาแต่น้ำตาไหลพรากๆ บอกว่าตนไม่รู้จะทำยังไง

ถึงจะไม่ให้เจ้าน้อยไปยุ่งกับมัน

“โทษเจ้าน้อยไม่ได้หรอก เจ้าน้อยเป็นผู้ชาย มีผู้หญิงให้ท่าก็ต้องเผลอไผลเป็นเรื่องธรรมดา แต่

อีเทียนคำนี่สิที่มันมักใหญ่ใฝ่สูง ตีตนเสมอนาย”

เจ้าวงเดือนยังเอาแต่ร้องไห้น่าสงสาร จนเจ้าช่อเอื้องหมั่นไส้