เพลิงพรางเทียน

ฝ่ายปติมา คืนนี้ไปนั่งดื่มกับหนุ่มหล่อที่บาร์โฮสต์

แพมตามไปขัดจังหวะปติมากับหนุ่มหล่อด่าปติมาว่า อยากเป็นข่าวดังทั่วเมืองว่าปติมาผัวทิ้งเลยต้องมาหิ้วหนุ่มบาร์โฮสต์รึ ปติมาย้อนว่าผู้ชายทำได้ผู้หญิงก็ทำได้

“ใช่ แต่ไม่ใช่เธอ พอข่าวออกไปเดี๋ยวเธอก็รู้เองแหละว่าคนทั่วไปเขามองสิทธิ์สตรีอย่างที่เธออ้าง เขาว่ากันยังไง”

ปติมาเถียงไม่ออก คว้ากระเป๋าวางเงินไว้แล้วเดินหน้าบึ้งออกไป แพมมองระอาแล้วตามไปจนถึงลานจอดรถ แพมยังเตือนสติว่า รู้ว่าเธอเสียใจ อยากประชดอินทร์ แต่เธอต้องทำในสิ่งที่อินทร์ต้องเสียดายเธอ ไม่ใช่ทำแล้วทำลายตัวเอง

“ฉันไม่ไหวแล้วแพม ฉันไม่ไหวแล้ว”

“ไหวสิ เพราะเธอยังมีคุณค่า และผู้หญิงที่มีคุณค่า คือคนที่จะทำให้ผู้ชายเสียดาย...จำไว้นะติ๊”

ปติมามองแพมมีความหวังขึ้นและแล้วแววตานั้นก็เปลี่ยนเป็นเจ้าเล่ห์เหมือนคิดอะไรออก

ooooooo

ความแค้นแต่ชาติก่อนยังฝัง แน่นในใจกลินท์และเธอต้องแก้แค้นในชาตินี้ให้ได้ทั้งอินทร์และปติมา!

เบนมาถึงเชียงใหม่รู้จากเน่าว่ากลินท์ไม่ได้มาพักที่บ้านแต่แยกไปพักที่โรงแรม ลินท์อยากได้ชุดล้านนาตนก็พาไปซื้อ เบนรู้ทันทีว่ากลินท์ต้องทำอะไรพิเรนทร์อีกบ่นเน่าว่าปล่อยลินท์ไปได้ยังไงแล้วออกตระเวนหาลินท์

กลินท์ในชุดล้านนาไปที่ประตูแสนปุงที่ตนถูกฆ่าตาย หลับตาอธิษฐานขอให้ประตูเปิดรับเทียนคำคนนี้ให้กลับไปแก้แค้นตามที่จิตได้เคยอธิษฐานไว้ด้วย

เบนตามมาเห็นกลินท์กำปิ่นกำลังข้ามถนนก็ตรงเข้าฉุดรั้งไว้บอกว่าตนไม่ให้เธอไปไหนทั้งนั้น

“ยังไงฉันก็ต้องไปเบน...ไม่ใช่เพราะฉันอาลัยอาวรณ์อินทร์อย่างที่คุณกับป่านคิด แต่เป็นเพราะพวกเขาทำเลวร้ายกับฉันไว้มาก ทั้งเจ้าช่อเอื้อง เจ้าวงเดือนและเจ้าน้อยเทวาฤทธิ์...พวกเขาหลอกฉันและพวกเขาก็ฆ่าฉันที่ประตูนี้ ฉันต้องกลับไปเอาคืน!”

กลินท์บอกเบนว่าถึงเขาจะไม่เชื่อแต่มันเกิดขึ้นกับตนแล้ว เจ้าน้อยคืออินทร์ พี่ติ๊คือเจ้าวงเดือน และตนคือเทียนคำ...เทียนคำที่ถูกฆ่าที่นี่” เบนบอกว่ายังไงมันก็ผ่านไปแล้ว “ไม่ผ่าน! ความเจ็บปวดของเทียนคำมันยังตอกย้ำอยู่กับจิตวิญญาณของฉัน วันนี้ฉันคือกลินท์ดวงอาทิตย์ที่ยิ่งใหญ่แกร่งกล้า ไม่ใช่เทียนน้อยด้อยค่า

เหมือนเมื่อก่อน ฉันจะกลับไปแก้แค้นที่มันทำกับฉัน ถ้าคุณไม่เชื่อคุณก็อยู่ที่นี่ ส่วนฉันจะย้อนเวลากลับไปยังโลกของฉัน”

กลินท์ขอบคุณความห่วงใยของเบนแต่ตนมีสิ่งที่ต้องสะสาง ยังไงตนก็จะกลับมาเหมือนที่สัญญากับเขาไว้ กลินท์ดึงมือเบนออกเอาปิ่นปักที่มวยผมอย่างเร็วแล้ววิ่งเข้าประตูแสนปุงไปอย่างเร็ว เบนอ้าปากค้าง วิ่งตามกลินท์เหมือนจะผ่านประตูเข้าไป แต่สุดท้ายก็พบตัวเองยืนอยู่ที่เดิม ถามทึ่ง