เพลิงพรางเทียน

กลินท์ร้องเพลงจบเดินลงจากเวที อินทร์ยิ้มปลื้มรีบไปหาด้วยความหวัง แต่ต้องสะดุ้งโหยงเมื่อปติมาตามมาคว้าแขนไว้ ยิ้มให้อินทร์ทำไม่รู้ไม่ชี้ สายป่านเดินตามมาเห็นเต็มตาตกใจมาก

กลินท์เดินผ่านอินทร์ ทักปติมาอย่างไม่สะทกสะท้านว่าไม่คิดว่าจะเจอพี่ติ๊ที่นี่ ถามว่ามาเปลี่ยนบรรยากาศหรือ ปติมายิ้มหวาน กลินท์พูดต่ออีกว่า กินแกงจืดอยู่บ้านนานๆก็เบื่อเปลี่ยนบรรยากาศบ้างก็ดี

“ใช่...แกงจืดที่บ้านอาจจะจืด คงสู้แกงกะหรี่ไม่ได้” ปติมาเน้นคำกะหรี่และตวัดตามองกลินท์คมกริบ “แต่อินทร์เขาชอบกินแกงจืดมากนะลินท์ นานๆถึงจะกินแกงกะหรี่ที ใช่ไหมคะอินทร์”

อินทร์รับสถานการณ์ไม่ทันทำอะไรไม่ถูกเพราะคนมองกันเต็ม ปติมายิ้มหวานบอกกลินท์ว่า

“อีกอย่างสถานที่ดีๆแบบนี้ เขาคงไม่ขายแกงกะหรี่ คนที่อยากกิน อยากขาย คงต้องไปที่อื่น” หางตาใส่กลินท์แล้วพูดเยาะ “ขอตัวนะลินท์ พี่ทนกลิ่นแกงกะหรี่ไม่ไหว มันสะอิดสะเอียน”

พูดแล้วพาอินทร์ออกไป กลินท์ยืนนิ่งที่ถูกด่าอย่างเจ็บแสบ พอหันมาเห็นสายป่านก็ใจหายว่าโดนแน่

จริงดังคาด! สายป่านมองกลินท์พูดอย่างฉุนขาดว่าหาเรื่องอีกจนได้ กลินท์บอกว่าตนไม่ได้ทำอะไร

“เหรอ? แล้วที่เธอปล่อยคลิปยั่วพี่ติ๊ ยั่วอินทร์ มันคืออะไร สมใจแล้วนี่ บอกใบ้สถานที่ทุกอย่างจนเขาตามกันมา” กลินท์บอกว่าช่วยไม่ได้ “ช่วยไม่ได้แน่ แป๊บเดียวมีคนแชร์เป็นพันที่เธอร้องเพลงให้ท่าผัวชาวบ้าน”

กลินท์เถียงว่าตนร้องให้เบน สายป่านถามว่าร้องให้เบนทำไมในเมื่อเธอบอกว่าเบนเป็นเพื่อน ด่ากลินท์ว่ามโนเอาเองเรื่องรักสามเส้าตั้งแต่อดีตชาติ ที่แท้เธอก็อ้างลมๆแล้งๆมโนว่าตัวเองถูก

ปติมาเห็นสายป่านกับกลินท์จ้องกันเอาเป็นเอาตายก็ยิ้มพอใจ เข้าไปขอบใจสายป่านที่ช่วยเตือนสติกลินท์ กระหน่ำซ้ำว่าลินท์ควรเลิกยุ่งกับผัวพี่ซะที นอกจากลินท์จะ “ใสจังแรน” อย่างที่เขาด่ากัน ด่าแล้วชวนอินทร์กลับ อินทร์มองกลินท์แว่บหนึ่งแล้วเดินตามปติมาไป สายป่านถามว่าเห็นแล้วใช่ไหมว่าเขาเลือกเมียเขา

“ชาติไหนๆฉันก็เป็นคนถูกกระทำ แต่ชาตินี้ฉันไม่ยอม!!” กลินท์แค้นจนตาวาวโรจน์

ต่อหน้าสายตาผู้คนอินทร์นิ่ง แต่พอไม่มีคนเห็นก็แสดงท่าทีรังเกียจปติมาถามว่ามาทำไม ปติมาบอกว่ามาปกป้องสิทธิ์ของตัวเอง ด่าอินทร์ว่าเห็นแก่ตัวไม่เคยทำเพื่อใคร อินทร์สวนเสียงเข้มว่าตนทำเพื่อกลินท์

ในเมื่อกลินท์เสียสละเพื่อตนถึงขนาดนี้ทำไมตนจะเสียสละเพื่อเธอบ้างไม่ได้ ท้าให้ปติมาเลิกกับตนเสีย

“ฝันไปเถอะ!” ปติมากับอินทร์ห้ำหั่นกันด้วยสายตาไม่มีใครยอมใคร