เพลิงพรางเทียน
ตอนที่ 8
ปติมากลับไปถามแพมว่า อินทร์ทำกับตนอย่างนี้ได้ไง แพมว่าสันดานผู้ชายไง บอกปติมาว่าลองถ้าเธออยู่เฉยๆ เขาก็คงคั่วกลินท์จนเบื่อแล้วก็ทิ้ง แต่พอเธอลุกขึ้นมาทวงสิทธิ์เขาคงไม่ชอบเพราะควบคุมเธอไม่ได้
ปติมาฮึด ประกาศว่าตนจะอยู่กับมันไปแบบนี้แหละ!
“ฉันเข้าใจ ถ้าความรักปล่อยกันได้ง่ายๆก็คงไม่มีคนต้องเจ็บปวดที่ต้องเห็นคนที่เรารัก...ไม่รักเรา”
แพมจับมือปติมาเหมือนจะบอกความรู้สึกบางอย่าง แต่ปติมานัยน์ตากร้าววาวแค้น ไม่ได้รู้สึกถึงสัมผัสพิเศษที่แพมสื่อให้เลย...
ooooooo
คืนนี้กลินท์เปิดห้องที่โรงแรมนั่งดื่มจนสติไม่อยู่กับตัว เห็นเทียนคำมานั่งตรงหน้า แววตาเต็มไปด้วยความเจ็บปวดเศร้าหมอง บอกว่า “เธอต้องแก้แค้นให้ฉันนะกลินท์”
กลินท์นึกถึงการมาเยือนเชียงใหม่แต่ละครั้งของตัวเอง ผ่านมาแล้วสามประตู คือประตูเชียงเรือก ประตูเชียงใหม่ และประตูแสนปุง กลินท์คว้าไอแพดเสิร์ชดูเห็นประตูเชียงใหม่ทั้ง 5 แล้วพึมพำอีกสองประตูที่เหลือ “ประตูสวนดอก ประตูช้างเผือก”
กลินท์มองไปรอบห้องคว้ามือถือมาดูไม่มีไลน์ตอบจากเบน เธอหน้าสลดนัยน์ตาแห้ง...คิดถึงเบน
สายป่านไปหาเบนบอกว่าเมื่อคืนกลินท์ไม่ได้กลับห้องและเมื่อกี๊เพื่อนก็โทร.มาบอกว่ากลินท์จองตั๋วไปเชียงใหม่ ถามว่าเบนจะตามไปไหม เบนตอบทันทีว่าไม่ สายป่านบอกว่าตนเป็นห่วงลินท์ไม่รู้จะทำยังไงให้ตัดขาดจากอินทร์ได้สักที
“ผมก็ไม่รู้จะทำยังไงนอกจากเอาใจช่วยให้ลินท์หลุดพ้นจากกรรมที่ลินท์สร้างขึ้นมาซะที”
ทันใดเสียงไลน์ดังขึ้น เบนเปิดดูเป็นไลน์จากลินท์ว่า “ฉันยังรอคุณอยู่นะเบน” เบนเลื่อนดูเป็นข้อความตั้งแต่เมื่อคืน ฉุกคิดที่สายป่านบอกว่าเมื่อคืนลินท์ไม่ได้กลับห้อง เบนลุกออกไปอย่าง...ยังตัดใจไม่ได้
กลินท์ลงมาถามพนักงานว่าเมื่อคืนเบนมาที่นี่หรือเปล่า พนักงานอกว่าเหมือนจะมาแต่กลับไปตอนไหนไม่ทราบ กลินท์กวาดตามองหาไม่เห็นเบนก็หน้าจ๋อยบอกตัวเองว่า “ใครจะรอข้ามคืน...เหมือนเรา” แล้วออกไปเรียกรถลีมูซีนออกไป เป็นนาทีที่เบนเดินเข้ามากวาดตามองหากลินท์พอดี เดินไปถามพนักงานว่า
“คุณกลินท์พักอยู่ที่นี่หรือเปล่าครับ”
“เพิ่งเช็กเอาต์ออกไปตะกี้เองค่ะ”
เบนหน้าจ๋อยไปทันที ทนไม่ได้โทร.บอกเน่าว่าลินท์จะไปเชียงใหม่อยากให้เขาไปเป็นเพื่อนหน่อย เน่าถามว่าทำไมเขาไม่ไปเอง เบนบอกว่าพอดีมีเรื่องกันอยู่ ขอร้องเน่าให้ช่วยไปแทนที ขอบคุณแล้ววางสายเลย
