เพลิงพรางเทียน

“คนอ่อนแออย่างเจ้าจัดการอีเทียนคำไม่ได้หรอก เอาเป็นว่าข้าจะจัดการมันเอง อีเทียนคำมันช่างหาเรื่องให้ข้าไม่ได้หยุดได้หย่อน อีสารเลว” เจ้าช่อเอื้องเดินไปบ่นไปอย่างหงุดหงิด

เจ้าวงเดือนกับไพคาแอบหันมายิ้มให้กัน แล้วเดินตามเจ้าช่อเอื้องไป มุ่งไปด้านล่างที่ไพคาบอกว่าเจ้าน้อยตามเทียนคำไป

ooooooo

กลินท์รู้ว่าเจ้าน้อยตามมาก็เร่งฝีเท้าย้อนกลับไปที่คุ้ม เจ้าน้อยคว้ากลินท์ไว้สั่งให้หยุด กลินท์ถามว่ามายุ่งอะไรกับตน เจ้าน้อยอ้างว่าตนเป็นผัว กลินท์ในร่างเทียนคำสวนทันควันว่าตนไม่ใช่เมีย

เจ้าวงเดือนต่างหากที่เป็นชายาของเจ้าน้อย

 ขณะยื้อยุดโต้เถียงกัน เจ้าช่อเอื้องมาเห็นพอดี ตวาด

 “หยุดนะเจ้าน้อย!” พอเจ้าน้อยผละออก เจ้าช่อเอื้องก็หันเล่นงานกลินท์ “ข้านึกแล้วอีเทียนคำ สันดานเอ็งยังไงก็จะเอาลูกข้าเป็นผัวให้ได้...เอ็งนี่ช่างไม่รู้จักเข็ดจักหลาบ อีไพคา เอาไม้มา!”

 ไพคาคว้าไม้คานยื่นให้ทันที เจ้าช่อเอื้องรับไม้คานฟาดและด่ากลินท์ไม่ยั้ง เจ้าน้อยขอให้เจ้าแม่หยุด

ทำให้เจ้าช่อเอื้องยิ่งโกรธทั้งด่าและฟาดกลินท์จะเอา

ให้ตาย กลินท์จับไม้คานไว้ เจ้าช่อเอื้องให้ไพคามาช่วย ไพคาถลามาช่วยยื้อไม้คาน พริบตานั้นกลินท์ปล่อยไม้คานทำให้ทั้งสองล้มหงายไม่เป็นท่า

 เจ้าช่อเอื้องยิ่งโกรธลุกขึ้นมาได้ก็โผนใส่กลินท์จะเอาให้ตาย กลินท์ตะโกนสุดเสียง

 “เจ้าเวียงสวรรค์ช่วยข้าด้วย ทุกคนในคุ้มนี้กำลังจะฆ่าฉัน เจ้าเวียงสวรรค์ช่วยด้วย...ช่วยด้วยเจ้าค่ะ”

 เจ้าช่อเอื้องกับพวกตกใจ ไม่คิดว่ากลินท์จะกล้าเรียกเจ้าเวียงสวรรค์ให้ช่วย

 เจ้าเวียงสวรรค์ได้ยินเสียงร้องบอกของกลินท์ลุกมา เจ้าช่อเอื้องตวาดจะตบให้เทียนคำหุบปาก กลินท์ไม่ยอมโต้ว่าตบมาก็ตบไป ใครกล้าก็เข้ามา ประกาศลั่นว่า

 “ถ้าฉันเป็นอะไรไป เจ้าเวียงสวรรค์จะได้มีอันเป็นไปเหมือนอย่างพ่อหนานแก้ว!”

เจ้าเวียงสวรรค์ตกใจกลัวมากรีบลุกไปดู เห็น

เจ้าช่อเอื้องกับไพคากำลังรุมกลินท์ แม้เจ้าน้อยจะร้องบอกให้พอ หยุด! แต่ไม่ได้ผล เจ้าเวียงสวรรค์เดินเข้ามาตวาด

“หยุด!”

กลินท์เห็นเจ้าเวียงสวรรค์ก็วิ่งไปซ่อนข้างหลังฟ้องว่าตนถูกเจ้าช่อเอื้องกับเจ้าวงเดือนรุมทำร้าย เจ้าเวียงสวรรค์มองชายาอย่างตำหนิ ถามว่า

“ข้าเคยขอท่านแล้วไม่ใช่เหรอว่าอย่าไปทำร้ายมัน ทำไมไม่เชื่อฟังกันบ้าง”

เจ้าช่อเอื้องตะแบงว่าไม่ได้ทำร้ายแต่อบรมสั่งสอน มันนั่นแหละทำร้ายตน พอกลินท์เถียงก็บอกเจ้าเวียงสวรรค์อย่าไปฟังมัน