เพลิงพรางเทียน
ตอนที่ 8
“นี่คุณ...กลับไปโลกอดีตได้จริงๆหรือลินท์”
ooooooo
กลินท์วิ่งข้ามมาจากอีกมิติหนึ่ง จนถึงคุ้มเวียงสวรรค์ เห็นเจ้าน้อยประคองเจ้าวงเดือนอย่างงอนง้อ ห่างไปเห็นสิงห์มองเจ้าวงเดือนอยู่อย่างน้อยเนื้อต่ำใจ ไพคาอยู่ด้านหลังมองอย่างไม่พอใจ ด่าสิงห์ว่า
“เป็นขี้ข้าอย่าได้คิดเผยอหมายจันทร์นะไอ้สิงห์” สิงห์หันมองอย่างไม่พอใจ “หรือที่ข้าพูดมันไม่จริง”
“ไม่จริง ที่ข้าติดตามเจ้าวงเดือนมาจากเมืองเชียงจันเพราะข้าเป็นผู้ชายคนเดียวที่เจ้าเลือก แล้วเจ้าก็บอกข้าเก่ง ข้ามีคาถาอาคม ข้าปกป้องเจ้านางได้ก็เท่านั้น”
ไพคาว่าให้มันจริงเถอะ สิงห์เย้ยว่าดีกว่าเอ็งที่ไม่มีใครที่ไหนมารัก
“ไอ้สิงห์”
“หุบปากเอ็งเสียบ้าง เพราะถ้าทำให้ข้าเหม็นหน้าเหม็นปากนัก ข้าจะไปฟ้องเจ้าวงเดือนให้เอาส้นตีนอีแตงสามาลูบปากเอ็ง” สิงห์ผละไปอย่างไม่ชอบหน้า ไพคาด่าตามหลังอย่างไม่พอใจว่า
“ไอ้สิงห์ คนอย่างเอ็งมันจัญไร ชาตินี้จ้างให้ก็ไม่มีผู้หญิงคนไหนมารักมาชอบเอ็ง ไอ้...ไอ้ควายสะตวง!”
กลินท์ได้เห็นได้ฟังทุกอย่าง ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์แล้วเดินไปหาสิงห์ตำหนิไพคาว่า มันว่าเกินไป ใครว่าไม่มีผู้หญิงคนไหนมารักมาชอบพี่สิงห์
สิงห์มองไปเห็นกลินท์เป็นเทียนคำก็ตกใจเพราะรู้ว่าเทียนคำตายแล้ว อุทาน
“อีเทียนคำ!”
เทียนคำอ่อยว่าอย่างน้อยก็มีตนคนหนึ่งที่แอบมองพี่สิงห์ตลอดเวลา สิงห์เพ่งมองถามว่าเป็นไปได้ยังไง เอ็งยังไม่ตาย?
“เป็นไปได้สิ คนเก่งอย่างพี่ก็น่าจะรู้ว่าข้าเป็นคนไม่ใช่ผี ข้ายังไม่ตาย”
สิงห์ค่อยๆจับมือเทียนคำ ตัวยังอุ่นเต็มไปด้วยเลือดเนื้อ สิงห์มองอย่างสงสัยว่า เป็นไปได้ยังไง??
ooooooo
กลินท์ยั่วสิงห์ออดอ้อนว่าเขาคือคนที่ตนแอบชอบอยู่ เราสองคนที่ไม่เคยมีเรื่องโกรธเคืองกันมาก่อนที่เขาทำร้ายตนก็เพราะตามคำสั่งเจ้าวงเดือน สิงห์ถามว่าแล้วกลินท์มาหาตนถึงนี่ทำไม มีอะไร
กลินท์บอกว่าตนจะไปตักน้ำที่บ่อ แต่มืดแล้วพี่อุ่นเฮือนก็ไม่อยู่ขอให้พี่สิงห์ไปส่งหน่อย กลินท์หว่านเสน่ห์จนสิงห์กลืนน้ำลายรับปากจะไปช่วยตักน้ำให้
กลินท์ยิ้มพอใจ สิงห์รีบตามไป ทันใดนั้นแตงสาที่บ้าๆบอๆก็โผล่จากเสาเรือนร้องตกใจกลัว
“ผีๆ มันกำลังมาเอาคืน”
ที่บ้านคำป้อ อุ่นเฮือนภาวนาขออย่าให้เป็นอย่างที่เขาพูดกันว่าเทียนคำถูกผีหักคอตายไปแล้ว ทันใดแตงสาก็วิ่งมาร้อง “เทียนคำ...เทียนคำ” พลางชี้ไปทางบ่อน้ำ อุ่นเฮือนตกใจจ้องแตงสาว่าอย่าบอกนะว่าเทียนคำกลับมาอีกแล้ว แตงสาไม่พูดแต่ลากอุ่นเฮือนลงเรือนไป
