เพลิงพรางเทียน
ตอนที่ 10
ปติมาเจ็บปวดทนไม่ได้หันวิ่งออกไปท่ามกลางความประหลาดใจของอินทร์และกลินท์
เบนเดินมาเห็นปติมาวิ่งเตลิดมาก็นึกรู้ว่าเกิดเรื่องไม่ดีแน่ๆ รีบเดินไปทางที่ปติมาวิ่งมา
กลินท์บอกอินทร์ว่าคนที่เขาควรรั้งไว้คือพี่ติ๊
ไม่ใช่ตน อินทร์บอกว่าตนไม่ได้รักติ๊ ถึงเวลาที่เรื่องทุกอย่างควรเคลียร์ได้แล้ว กลินท์ถามว่าเขาจะเลิกกับพี่ติ๊จริงๆหรือ
“ก็เพื่อคุณไงลินท์ ผมจะหย่ากับติ๊ ประกาศเลิกอย่างเป็นทางการให้ทุกคนรู้ แล้วเราสองคนก็จะแต่งงานกัน”
เบนมาได้ยินและเห็นภาพอินทร์ประคองกลินท์เต็มตา เขาหันหลังเดินออกไปทันที อินทร์มองเบนอย่างสะใจ กลินท์มองตามสายตาอินทร์ เธอตกใจหน้าซีดเผือดร้องเรียก ถลาจะตามไป
“เบน!”
“ไม่ต้องสนใจใครแล้วลินท์ สนใจเรื่องของเราพอ” อินทร์รั้งกลินท์ไว้
“ไม่ใช่เราค่ะ คุณน่ะเป็นคนอื่น” กลินท์สะบัดออกแล้ววิ่งตามเบนไป ทิ้งอินทร์เหวอ เซ็งอยู่ตรงนั้น
กลินท์วิ่งตามไปบอกเบนว่าไม่ได้เป็นอย่างที่เขาคิด ตนไม่ได้นัดอินทร์แต่เจอกันโดยบังเอิญ
“ผมจะกลับกรุงเทพฯ...คุณกลับพร้อมคุณอินทร์แล้วกัน” เบนบอกแล้วเดินไปเลย
กลินท์ตามไปอธิบายอีก เบนบอกว่าเธอควรไปบอกพี่ติ๊เพราะพี่ติ๊เป็นภรรยาของคุณอินทร์
“งั้นรู้ไว้ด้วย ว่าฉันสะใจต่างหากเพราะคนที่อินทร์เลือกคือฉันไม่ใช่พี่ติ๊” กลินท์พูดอย่างสะใจ
“ผมรู้ตั้งนานแล้วว่าคุณต้องการแบบนี้ แต่ผม...ยังหลอกตัวเองอยู่ได้ ไม่น่าเลย”
“ค่ะ ไม่น่าเลย เพราะยังไงในสายตาของคนอื่น รวมทั้งคุณฉันก็คือคนเลว คนหน้าด้าน จ้องแต่จะแย่งผัวชาวบ้าน ได้! ในเมื่อทุกคนคิดกันอย่างนั้น ฉันก็จะรีบกลับกรุงเทพฯเพื่อแถลงข่าวเลยแล้วกันว่าฉันกับอินทร์จะแต่งงานกัน”
“ลินท์!!” เบนเสียใจมาก
“รอฟังฉันแถลงข่าว แล้วก็รอการ์ดเชิญจากฉันด้วย”
กลินท์เดินออกไปเลย เป็นจังหวะที่ปติมาเดินปาดน้ำตาออกมาตรงไปที่รถแล้วสตาร์ตรถทั้งที่น้ำตาท่วมตาแล้วเหยียบคันเร่งจนมิด เพื่อจะออกไปจากตรงนั้นให้เร็วที่สุด
รถปติมาพุ่งออกไปพร้อมกับที่กลินท์วิ่งข้ามถนนโดยไม่ทันมอง เบนเห็นกลินท์กำลังจะถูกรถชนก็พุ่งเข้าไปดึงเธอออกมาแต่ตัวเองกลับถูกรถชนเต็มแรงจนร่างล้มทันที ปติมารู้สึกว่ารถชนอะไร ปาดน้ำออกจากตาจึงเห็นร่างเบนนอนจมกองเลือดอยู่กลางถนน กลินท์
รีบวิ่งเข้าประคองเบนร้องเรียกอย่างขวัญเสีย
“เบน...เบน...”
ปติมาช็อกนั่งตัวแข็งอยู่ในรถ ผู้คนแถวนั้นต่างร้องอย่างตกใจ มีเสียงตะโกนให้เรียกรถพยาบาลด่วน
“เบน...คุณอย่าเป็นอะไรนะ...ช่วยด้วยค่ะ...ช่วยด้วย”
