เพลิงพรางเทียน

คำป้อด่าเทียนคำว่าหน้าด้านแย่งผัวเจ้านายทำให้แม่ผิดหวังมาก เอ็งทำผิดมหันต์ไล่ให้รีบหนีไปเสียแม่ไม่อยากเห็นเอ็งถูกฆ่าตาย กลินท์ไม่ยอมไปถามว่าตนไม่อยู่แล้วแม่กับพี่อุ่นเฮือนจะอยู่ยังไง

“ไม่มีมึงพวกกูก็อยู่ได้ แต่ถ้ามึงอยู่ ทุกคนจะเดือดร้อน” คำป้อบอกหลุยส์ให้พาเทียนคำหนีไปเสีย ไปที่ไหนก็ได้ก่อนที่มันจะโดนเจ้าทั้งหลายฆ่าตาย

หลุยส์แตะมือกลินท์จะพาไป เธอสะบัดบอกว่าไม่ไป คำป้อเร่งหลุยส์ให้ลากไปเลยอย่าปล่อยให้มันหนีกลับมาอีก พอหลุยส์ลากตัวกลินท์ออกไป คำป้อก็ตะลึงเมื่อทหารกรูกันเข้ามาตวาดถาม

“เทียนคำคนไหน?”

กลินท์ถูกหลุยส์ลากไป ดิ้นพลางทั้งโวยวายและขอร้องหลุยส์อย่าพาตนออกนอกประตูเมืองไม่อย่างนั้นเราจะไม่ได้เจอกันอีก หลุยส์ถามว่าแล้วจะทำยังไงเพราะเธออยู่บ้านไม่ได้ กลินท์บอกว่าเพราะเจ้าวงเดือนจะฆ่าเทียนคำ หลุยส์ชะงักมองหน้า กลินท์พูดแล้วนึกได้รีบแก้ว่า “ฆ่าฉัน”

หลุยส์บอกว่าแต่ที่ทุกคนเห็นคือเธอพยายามจะฆ่าเจ้านาง

“เพราะจริงๆคุณรู้ว่าฉันไม่ได้โกหก...ฉันรู้ว่าคุณรู้ว่าฉันไม่ได้โกหก” หลุยส์ถามว่าแล้วทำไมตนต้องเชื่อเธอง่ายๆ “เพราะเราคู่กันมั้ง...ถ้าไม่คู่กัน เราสองคนก็คงมีเวรกรรมต่อกัน ชาติปัจจุบันคุณก็รอฉัน คอยตามล้างตามเช็ดสิ่งที่ฉันทำอยู่”

หลุยส์บอกว่าถ้าตามหลักพุทธศาสนาก็คงเป็นอย่างนั้น เรามีเวรกรรมต่อกัน แต่ถ้าตามคริสต์คงเป็น พรหมลิขิต กลินท์บอกว่าตนเชื่อในพรหมลิขิต ตนกับเขายังไงก็ต้องคู่กัน

ทันใดนั้นเสียงฝีเท้าคนและเสียงตะโกนโหวกเหวกก็ดังขึ้น

“ตามหามัน มีคนบอกเห็นมันกับหมอฝรั่งมาทางนี้”

หลุยส์ลากกลินท์ไปซ่อนหลังพุ่มไม้ กลินท์ถามหลุยส์ว่าตนแค่ตบเจ้าวงเดือนทำไมต้องตามล่ากันขนาดนี้ ได้ยินสมพูดกับทหารที่มาด้วยว่า เรื่องยาถามพ่อหลวงหรือยัง คนนั้นบอกว่าเรื่องยาต้องถามหมอหลุยส์

“งั้นเราต้องรีบตามหาอีเทียนคำให้เจอเพราะเรื่องนี้ใหญ่โตนัก ยาที่อีเทียนคำให้มาเป็นยาพิษ! ตอนนี้เจ้าเวียงสวรรค์อาการหนัก ไม่รู้สึกตัวแล้ว อีนี่มันร้ายกาจนัก นอกจากจะฆ่าเจ้าวงเดือนในกาดกลางเวียงมันยังคิดการใหญ่ลอบวางยาพิษเจ้าเวียงสวรรค์อีกด้วย” ว่าแล้วสมพากลุ่มทหารตามหาเทียนคำต่อไป

ooooooo

กลินท์บอกหลุยส์ว่ายาที่ตนให้ไปไม่ใช่ยาพิษมันเป็นเพียงยาลดไข้ หลุยส์ถามว่าแล้วถ้าเกิดเจ้าเวียงสวรรค์แพ้ยาล่ะ กลินท์บอกว่าไม่รู้แต่มั่นใจว่าที่เจ้าเวียงสวรรค์เป็นไม่ใช่เพราะยา แต่เพราะผิดสัญญาที่ให้ไว้กับพ่อหนานแก้วต่างหาก