ปี่แก้วนางหงส์

“แต่เราถูกสะกดให้อยู่กับเรือนนี้ อย่างไรก็ต้องถูกมันบังคับเอาตัวไปนะพี่พ่วง”

“ไอ้คนใจบาป จะจองเวรกันไปถึงไหน” พิกุลแค้น จะไปจัดการกับหมอผี แต่ไม่ทันได้ไป พรายหุ่นพยนต์ตัวหนึ่งก็ปรากฏขึ้น อ่ำไม่รู้ว่าเป็นตัวอะไรก็ด่า ไอ้พวก

ผีเปรต พวกมึงมันแค่ไหนกันวะ ขาดคำอ่ำหุ่นพยนต์ตัวนั้นก็แยกร่างออกเป็นสี่ส่วน หวดแส้ขู่ แต่อ่ำไม่สะทกสะท้าน

พริบตานั้นหุ่นพยนต์ตัวหนึ่งตวัดแส้ใส่อ่ำที่ขาจนล้มลง เปลวไฟปรากฏขึ้นที่แส้ลามไปถึงตัวอ่ำดิ้นทุรนทุราย ทุกคนเห็นอิทธิฤทธิ์ของหุ่นพยนต์ทั้งโกรธทั้งแค้นที่ถูกกระทำฝ่ายเดียว เพียรพูดกับจางวางพ่วงอย่างปลงแล้วว่า เห็นทีพวกเราจะหลีกไม่พ้นแล้ว

“ให้วิญญาณข้าแตกดับไม่ได้ผุดได้เกิดก็ยังดีกว่าไปรับใช้พวกมัน มา...พวกเอ็งเข้ามา” จางวางชี้หน้าท้า หุ่นพยนต์ยังรอคำสั่งหมอผี แต่พิกุลทนมาได้ร้องบอกจางวางพ่วงกับเพียรว่า

“พ่อจ๋า...แม่จ๋า...ฉันจะช่วยทุกคนเอง”

“มึงคิดหรือว่าจะช่วยใครได้ พวกมึงต้องมาเป็นบริวารของกูเท่านั้น” หมอผีพูดเหมือนรู้ว่าพิกุลจะทำอะไร แล้วบริกรรมคาถา กำนันกระหยิ่มยิ้มย่องรอดูสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น

 หุ่นพยนต์ทั้งสี่ตัวตวัดแส้ล้อมพิกุล พิกุลจ้องพูดอย่างดุดัน

 “เอ็งช่างไม่กลัวบาปกรรม คิดทำแต่เรื่องเบียดเบียนชีวิตผู้อื่น ถึงข้าไม่อยากผูกเวรกับเอ็ง แต่ข้าก็ไม่อาจปล่อยให้เอ็งทำชั่วโดยไม่สำนึกอีกต่อไป ข้าไม่หวังให้กรรมสนองเอ็ง แต่จะสั่งสอนเอ็งให้สำนึก เลิกทำบาปหยาบช้าเสียที”

 พิกุลจะไปสู้กับหมอผี แต่ถูกหุ่นพยนต์ตวัดแส้ดักไว้ พิกุลถูกแส้ทั้งสี่มัดแขนขาแล้วไฟก็ลุกพึบพุ่งไปตามแส้เผาพิกุล พิกุลร้องอย่างเจ็บปวดทรมานด้วยไฟอาคม โดยที่จางวางพ่วง เพียร สุด และอ่ำช่วยอะไรไม่ได้เลย ในที่สุดเพียรกับสุดทนไม่ได้ร้องบอกหมอผี

“ปล่อยลูกข้าเถิด...ข้ายอมแล้ว...ยอมแล้ว...”

แต่หมอผียังไม่สั่ง หุ่นพยนต์ทั้งสี่จึงไม่ยอมปล่อย พิกุลดิ้นทรมานเพราะไฟอาคม ทุกคนจะเข้าไปช่วยแต่ต้องถอยออกมาเมื่อถูกแส้ตวัดโดน ไฟอาคมแผดเผาทั้งห้าจนร้องอย่างเจ็บปวด ทรมาน

หมอผีฟังเสียงกรีดร้องอย่างทรมานนั้นอย่างพอใจ พึมพำ

“กูจะสั่งสอนให้พวกมึงหลาบจำด้วยฤทธาอาคมของกู พวกมึงมีแต่จะต้องสยบอยู่ใต้ตีนกูเท่านั้น” กำนันร้อนใจถามว่าพ่อหมอจับพวกมันได้หรือยัง “ยังไงมันก็หนีบริวารของข้าไม่พ้น มันสิ้นฤทธิ์เมื่อไร บริวารของข้าจะลากมันมากราบตีนกำนันเอง”

กำนันยิ้มพอใจ หมอผีหยิบตุ๊กตาดินเผาออกมา 5 ตัว พึมพำ...

“พวกมึงต้องมาเป็นบริวารของกูเท่านั้น ไม่มีผิดเป็นอย่างอื่น!!”