ปี่แก้วนางหงส์
ตอนที่ 11
ฝ่ายทิพย์เกสรไปตามนิราศถึงห้องทำงานในบริษัทน้ำตาลสยาม เมื่อไม่พบก็โวยวายกับสมคิดว่า
อย่าบอกนะว่านิราศยังไม่กลับจากสุพรรณฯ สมคิดบอกว่ายังไงก็ต้องกลับเพราะนัดกินข้าวกับผู้ใหญ่ของกระทรวงพาณิชย์ เขาไม่เคยผิดนัด
ทิพย์เกสรจึงรอที่นั่น เดินสำรวจโต๊ะทำงานของนิราศเห็นรูปถ่ายเรือนจางวางพ่วงหยิบดูแล้วพึมพำว่านี่หรือเรือนไทยที่นิราศจะยกมาปลูกที่บ้าน ส่ายหน้าบ่นว่า
“เก่าอย่างนี้ไม่กลัวหรือ...แต่ก็ดีกว่าไปติดผู้หญิง”
ทิพย์เกสรรอนิราศอยู่จนเย็นก็ยังไม่เห็นกลับมา สมคิดก็ได้แต่บอกว่าคุณนิราศไม่เหลวไหลแน่นอน
“เรื่องนั้นฉันรู้ ถ้าเขามาไม่ได้อย่างน้อยก็ต้องโทร.มาบอก แต่นี่เงียบไปเหมือน...” ทิพย์เกสรใจคอไม่ดีตัดใจบอกให้สมคิดไปเตรียมตัว ถ้ามีเหตุสุดวิสัยก็ต้องไปแทนนิราศ
สมคิดออกไปแล้ว ทิพย์เกสรคิดไม่ตกว่านิราศหายไปไหนมองที่รูปเรือนไทยบนโต๊ะฉุกคิดว่าหรือนิราศจะอยู่ที่นั่น
ooooooo
นิสาไปทำบุญและกรวดน้ำอุทิศส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวร พุดกรองในวัยกลางคนใส่ชุดขาวที่มาปฏิบัติธรรมถือไม้กวาดยืนมองอยู่ถามว่าเพิ่งมาทำบุญที่นี่หรือ นิสายิ้มแต่ไม่ตอบ พุดกรองยิ้มให้อีก ถามว่า
“เข้าวัดทำบุญอย่างนี้ มีเรื่องไม่สบายใจใช่ไหมคะ” นิสายังได้แต่ยิ้ม พุดกรองเอ่ยชวน “ถ้าผ่านมาแถวนี้อีก ก็เชิญนะคะ”
นิสายิ้มรับแล้วเอาของเข้าไปเก็บในโบสถ์ พุดกรอง มองตามเหมือนรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับนิสา แต่สุดท้ายก็ไม่สนใจกวาดลานวัดต่อไป
นิสายังคงถูกผีตงตามหลอกหลอนจนแทบเสียสติร้องโวยวายหวาดกลัวจนเอียดถามว่าเป็นอะไรหรือเปล่า ไปทำบุญแล้วดีขึ้นไหม
“ค่ะพี่เอียด นิสาทำบุญกรวดน้ำให้เจ้ากรรมนายเวรอย่างที่พี่เอียดแนะนำแล้ว แต่ว่า...”
นิสาหยุดแค่นั้นไม่พูดต่อทั้งที่เอียดคอยฟังอย่างตั้งใจ เอียดเอาสายสิญจน์ผูกข้อมือให้นิสา บอกว่ามีของดีไว้กับตัวอย่างนี้ต่อไปจะได้หลับสบายขึ้น
นิสามองสายสิญจน์อย่างมีความหวังว่าจะทำให้ตนพ้นจากฝันร้ายได้ ผีตงมองคุมเชิงที่มุมห้อง แล้วสลายตัวไปเพราะกลัวพุทธคุณที่ผูกติดมากับสายสิญจน์
ooooooo
นิราศยังอยู่ที่บ้านครูทับ พิกุลเอาชุดของเขามาให้เปลี่ยน แต่นิราศส่ายหน้าบอกว่าคืนนี้ขออยู่กับเธอ ที่นี่ พิกุลถามว่าจะอยู่ได้อย่างไร นิราศมองหน้าอ้อน
“ก็อยู่กันตามประสา...เห็นใจผมเถอะ อยู่กับผมอีกสักคืนนะ” พิกุลถามว่าลืมไปแล้วหรือว่าที่นี่เป็นเรือนร้างมีแต่อันตรายรอบตัว “ผมไม่กลัวหรอก ขอแค่ให้อยู่ใกล้คุณเท่านั้น”
พิกุลถามว่าแน่ใจหรือ นิราศบอกว่ายิ่งกว่าแน่ใจ พิกุลจึงขอตัวไปเตรียมสำรับให้
