ปี่แก้วนางหงส์

“ไม่ต้องไปไหนหรอก ไหนๆก็มาแล้ว อยู่ฟังพระทำวัตรเย็นด้วยกัน ตั้งจิตระลึกถึงเจ้าเรือน อุทิศส่วนกุศลจากการทำกุศลนี้แก่บรรพบุรุษของโยมให้พ้นจากบ่วงทุกข์ทรมานเสีย”

ขณะที่จางวางพ่วง เพียร สุด และอ่ำ กำลังทรมานเพราะถูกมัดรวมกันและหมอผีก็ร่ายมนตร์ไม่หยุด

พลันเสียงพระสวดมนต์ทำวัตรเย็นก็แว่วมา

พวกจางวางได้ยินก็สวดตาม ทุกคนสวดมนต์ แผ่เมตตาพร้อมๆกัน

สวดทำวัตรเย็นแล้ว เจ้าอาวาสใช้กำหญ้าคาจุ่มน้ำมนต์ซัดให้สินธร อัปสร และเปรื่อง ทันใดอักขระเขมรก็ลอยขึ้นจากย่ามของสินธรแล้วสลายไป

วิญญาณของจางวาง เพียร สุด และอ่ำยังทรมานจากแส้อาคมของหมอผี แต่ทันทีที่เจ้าอาวาสพรมน้ำมนต์ก็ปรากฏแสงสว่างวาบขึ้น พรายหุ่นพยนต์ทั้งสี่กระเด็นออกไป และวิญญาณของทั้งสี่ก็หายไปจากเรือน

หลังทำวัตรเสร็จ สินธร เปรื่อง และอัปสร ยังนั่งอยู่ในโบสถ์ เปรื่องรู้ว่าเจ้าอาวาสรับรู้ความผิดปกติบางอย่าง ถามสินธรว่าเอาอะไรมาด้วยรึ สินธรส่ายหน้า เปรื่องย้ำว่า “ในย่ามเอ็งน่ะ”

สินธรเปิดย่ามดูจึงเห็นตุ๊กตาดินเผาสี่ตัวแตกหักอยู่ในย่าม เขาหยิบออกมา เปรื่องตกใจถามว่ายังไม่เอาไปทิ้งน้ำหรือ สินธรบอกว่าลืม เปรื่องให้เอาไปทิ้งเดี๋ยวนี้เลย

พอสินธรกับอัปสรเอาตุ๊กตาดินเผาออกไป

เจ้าอาวาสมาหยุดตรงหน้าเปรื่องแล้วเปิดให้เห็นว่า จางวางพ่วง พิกุล เพียร สุด และอ่ำนั่งพนมมือไหว้

เจ้าอาวาสอยู่นอกเขตพัทธสีมา เจ้าอาวาสบอกให้เปรื่องไปรอในโบสถ์ เปรื่องลุกไป แต่อดมองเจ้าอาวาสด้วยความสงสัยไม่ได้...

ooooooo