ปี่แก้วนางหงส์

ทิพย์เกสรจงเกลียดจงชังนิสา แต่นิสาก็อดทนพยายามดูแลทิพย์เกสรโดยสอบถามจากหมอแล้วสังเกตอาการของทิพย์เกสรจะได้แก้ปัญหาได้ทันกาลเพื่อไม่ให้นิราศผิดหวังที่เลือกตนมาดูแลแม่

วันนี้หมออนุญาตให้ทิพย์เกสรกลับบ้าน แต่นิราศไม่ได้ไปรับ กลับถึงบ้านแล้วทิพย์เกสรสอบถามจากสมคิด ระแวงว่านิราศแอบไปคบหากับใครอยู่เพราะหายไปทั้งคืน สมคิดบอกว่าตนไม่เห็นว่ามีใคร ทิพย์เกสรสั่งให้เป็นหูเป็นตาให้ด้วย นิสาแอบฟังอยู่ ระแวงนิราศไม่ต่างจากทิพย์เกสร

ทิพย์เกสรมองนิสาอย่างจับผิดว่าคิดอย่างไรกับนิราศ นิสายืนยันว่าตนรักชื่นชมนิราศเหมือนพี่ชาย แต่ทิพย์เกสรไม่เชื่อ และรังเกียจไม่ให้นิสามาดูแลตน กระทั่งบอกว่า “ฉันไม่ต้องการความช่วยเหลือจากแก”

เมื่อทิพย์เกสรออกจากห้องอย่างยากลำบาก นิสาจึงประคองมาถึงบันได ก็ถูกทิพย์เกสรสะบัดและผลักอย่างรังเกียจจนนิสาตกบันได ทิพย์เกสรตกใจตะโกนเรียกเอียด เอียดมาเห็นจึงพานิสาไปห้องนอน นิสาฝันร้ายว่าตงพี่ชายที่ตายแล้วมาหาและชี้หน้านิสาอย่างอาฆาต

ขณะนิสากำลังดิ้นรนอย่างหวาดกลัว นิราศกลับมาเห็นพอดีจึงเข้าไปกอดนิสา ถามว่าเป็นอะไร นิสาตื่นขึ้นมาอยู่ในอ้อมกอดของนิราศก็รู้สึกอบอุ่นและปลอดภัย

นิสาบอกนิราศว่าตนไม่เป็นอะไร พลาดตกบันไดมาเอง นิราศบอกว่า มีอะไรให้บอก ตนไม่ได้ถือว่านิสาเป็นคนอื่น

“นิสาไม่มีวันโกหกพี่นิราศค่ะเพราะชีวิตของนิสาไม่มีใครอีกแล้ว นิสาไม่เหลือแม้แต่พ่อแม่ให้กราบไหว้ ก็มีแต่คุณป้าเท่านั้นที่นิสาจะได้ทดแทนบุญคุณกับพี่นิราศที่ทำให้นิสารู้ว่าไม่ได้อยู่คนเดียวในโลกนี้...

มันคงเป็นเวรกรรมแต่ชาติก่อนที่ทำให้นิสาไม่เหลือใครในชาตินี้ แต่มันก็เป็นบุญของนิสาที่ได้มาพบพี่นิราศที่ปกป้องดูแลนิสาเหมือนคนในครอบครัวคนหนึ่ง”

นิราศดึงนิสาเข้าไปกอดอย่างปลอบใจ ทิพย์เกสรมาเห็นพอดียิ่งเกลียดชังนิสา คำรามในคอ

“นังนิสา!!!”

ooooooo

นิราศหยิบดอกปีบในกระทงที่นิสาเอามาวางไว้ที่โต๊ะทำงานดูแล้วอดคิดถึงพิกุลไม่ได้ ขณะกำลังคิดเคลิ้มก็ต้องสะดุ้งเมื่อทิพย์เกสรถามเสียงกระด้างว่า แม่นั่นมาฟ้องอะไรบ้างตานิราศ 

นิราศวางดอกปีบยิ้มให้แม่ถามว่าฟ้องอะไรหรือ

“ฟ้องว่าแม่ผลักมันตกบันได” ทิพย์เกสรโพล่ง นิราศถามงงๆว่า แม่ผลักนิสาตกบันได? “ใช่ แม่ไม่ต้องการความช่วยเหลือจากแม่นั่น เห็นหน้ามันแล้ว แม่มีแต่จะอารมณ์เสีย นับแต่วันแรกที่มันก้าวเข้าบ้านแล้ว”