ปี่แก้วนางหงส์

พวกจางวางพ่วงที่จับตาดูอยู่รับรู้ความหวังดีของนิราศก็ไม่อาจทนได้ พอก้านจะปาดคอนิราศมีดในมือกลับหันไปทางกำนันอย่างไม่อาจบังคับได้ กำนันผงะ

ก้านมองมือตัวเองที่ไม่อาจบังคับได้จึงเห็นว่าอ่ำกับสุดจับมือตนอยู่ ก้านตกใจสุดขีดร้อง

“ไอ้ผีบ้า!!!”

อ่ำกับสุดดึงมือก้านให้หันมีดใส่กำนัน ลูกน้องกำนันที่เหลือก็เข้ามาช่วยดึงมือก้านออก คนกับผีจึงยื้อยุดกันจนไม่มีใครสนใจนิราศ นิราศจึงจะขึ้นเรือน กำนันเห็นคว้ามีดของลูกน้องตามไปจะจ้วงแทงนิราศจากข้างหลัง แต่ถูกมือหนึ่งปัดมีดจนหลุด กำนันหันมองตาขวางอุทาน

“สารวัตร!!”

ที่แท้คือสารวัตรบัญชาที่ชาติก่อนคือหลวงบำรุงนั่นเอง เมื่อไปโรงพักกำนันเห็นป้ายหน้าห้อง “พ.ต.ท.บัญชา บรรเลงรมณ์” กำนันก็พูดเหยียดว่าเป็นคนใหม่เพิ่งย้ายมา ปรามว่าถ้าสารวัตรตั้งข้อหาตนพยายามฆ่า สารวัตรก็จะอยู่ที่นี่ยาก เพราะท้าทายศรัทธาชาวบ้าน สารวัตรโต้ว่าศรัทธากับความถูกมันหักล้างกันไม่ได้

สารวัตรบอกนิราศว่าแจ้งความเอาไว้ดีกว่า อย่างน้อยก็ข้อหาทำร้ายร่างกาย แต่นิราศบอกว่าตนอยากเอากำนันเข้าคุกฐานฉ้อโกงที่ดินวัดมากกว่า

ooooooo

กำนันพงษ์กลับถึงบ้านเจอดารากับเดือนเพ็ญสองพี่น้องที่ชาติก่อนคือหญิงดาวกับหญิงเดือน สองพี่น้องที่แก่งแย่งชิงดีชิงเด่นกันมาแต่ชาติก่อนชาตินี้ก็ยังเป็นเช่นนั้น ทั้งสองช่างเจรจาจนกำนันบอกว่า

“เอ็งสองคนนี่มันช่างเจรจา ข้าจ้างมาช่วยเก็บค่าเช่าที่นา พวกเอ็งจะคิดค่าตัวกันคนละเท่าไหร่”

เดือนเพ็ญบอกว่าลุงก็มีพี่เก่งกาจ...ถูกดาราหยิกจึงนึกได้ ดาราพูดกลบเกลื่อนว่าแม่แก่แล้วไปไหนลำบากจึงไม่ได้มางานเผาพี่เก่งกาจ กำนันถามว่า

คิดว่าตนน้อยใจแม่เอ็งรึ ถ้าจะมาขอโทษแทนแม่เอ็งก็มาเสียเที่ยวแล้ว เดือนเพ็ญแก้ตัวแทนพี่สาวว่า

พวกตนอยากมาอยู่แล้วจะได้มาเห็นกับตาว่าที่นาของแม่ตนกว้างขวางแค่ไหน กำนันเลยชวนให้อยู่ที่นี่สักสองสามวัน ตนจะได้อวดด้วยว่าหลานสาวชาวกรุงของตนสวยแค่ไหน

สองสาวเลยจำต้องอยู่ทั้งที่กลัวกลิ่นโคลนสาบควายจะติดตัว

ฝ่ายนิราศกลับไปที่เรือนจางวาง พิกุลถามว่าเจ็บที่ไหนหรือไม่ นิราศออกตัวว่าตนมาทีไรก็มีแต่เรื่องให้เธอห่วง อย่ารำคาญตนเลย พิกุลถามว่าจะรับข้าวเที่ยงที่นี่ไหม แล้วเข้าไปจัดสำรับมาให้ นิราศมองสำรับมีแต่ข้าวสวยกับปลาแห้งย่าง เขาพยายามเปิบข้าวด้วยมือแต่ก็เก้กัง เลยนั่งดูพิกุลที่กินข้าวด้วยอย่างหลงใหล