ปี่แก้วนางหงส์
ตอนที่ 10
กำนันพงษ์คิดหาทางกอบโกย อ้างว่าเอาแต่เงินบริจาคเมื่อไหร่จะได้สร้างโบสถ์หลังใหม่ เสนอว่างานวัดปีนี้ต้องจัดให้ใหญ่เรียกคนมาให้มาก ขาดเหลืออย่างไรก็ยืมตนก่อนได้ ยังไงตนก็เป็นเจ้าภาพอยู่แล้ว
เปรื่องติงว่าจัดงานแบบนี้พระจะไปหาความสงบได้ที่ไหน กำนันบอกว่าไม่กี่วันเองตนจะไปคุยกับเจ้าอาวาสท่านต้องเห็นดีด้วยแน่ เปรื่องพูดอย่างระอาว่าก็แล้วแต่กำนันเถอะ
กลับถึงบ้าน เปรื่องบ่นกับอัปสรว่ารำคาญกำนันเต็มที มันเห็นวัดเป็นที่ทำมาหากินหรือไง มันไปบังคับให้ท่านเจ้าอาวาสจัดงานวัดหาเงินมาสร้างโบสถ์ใหม่ เจ้าอาวาสก็ขัดไม่ได้เสียด้วย หรือต้องทำไม่รู้ไม่เห็นไปตลอดอย่างนี้
กำนันยังกะเกณฑ์ให้ดารากับเดือนเพ็ญประกวดเทพีงานวัดด้วยเพื่อเรียกแขกให้ช่วยซื้อดอกไม้พวงมาลัยจะได้ทำบุญให้วัด
ส่วนก้านก็ขอให้กำนันตั้งโต๊ะให้พวกตนเสี่ยงโชคกันด้วย
“เออ...กูรู้น่า เป็นประธานจัดงานทั้งทีก็ต้องให้มันครบเครื่องให้ลือกันไปทั้งบางซิวะ”
ooooooo
คืนนี้สินธรมาที่เรือนจางวางพ่วง อ่ำดีใจที่เห็นพี่สินจึงตีระนาดอวด สินธรได้ยินเสียงระนาดที่อีกห้องจึงเดินไป เห็นแต่ระนาดแต่ไม่มีคนตี รู้สึกผิดปกติเดินถอยหลังออกมาชนตู้ หันดูเห็นมีเอกสารม้วนๆในตู้จึงเปิดหยิบใส่ย่ามเท่าที่จะเอาได้
พอปิดตู้ กระจกสะท้อนเห็นอ่ำนั่งเล่นระนาดอย่างมีความสุข สินธรรู้ว่าถูกผีหลอก ค่อยๆถอยจะออกไปก็ถูกมือที่ไม่มีแขนมาจับเท้าไว้ มองไปเห็นอ่ำชูไม้ตีระนาดชวนให้มาเล่นด้วย สินธรวิ่งอ้าวออกจากห้อง สุดมาห้ามอ่ำว่าสนุกพอแล้วเดี๋ยวสินมันจับไข้หัวโกร๋นไม่กล้ามาที่นี่อีก อ่ำมองสินธรขำๆที่กลัวผีขนาดนั้น
สินธรวิ่งลงเรือนมาแต่พลาดตกบันได ในสายตาเห็นมีคนยืนอยู่แต่ไม่กล้ามองลุกได้ก็โกยอ้าว
“อ้าว...ไปเสียแล้ว ทำอย่างกับเห็นผีไปได้” นิราศนั่นเอง เขาส่ายหน้าขำๆ แล้วขึ้นเรือนไป
สินธรกลับถึงบ้านอย่างตื่นกลัว อัปสรถามว่าไปเจออะไรมาหรือ เขาบอกว่าเปล่าเพราะเคยคุยโวไว้ว่าตนไม่กลัวผี อัปสรคร้านจะจับผิดคนปากแข็ง ส่งถุงข้าวให้บอกว่าพ่อฝากมาให้ พอสินธรถือถุงข้าวออกไป อัปสรหยิบย่ามของสินธรมาดู แต่ยังไม่เห็นหุ่นดินเผาที่ใช้สะกดวิญญาณที่สินธรหยิบติดมาด้วย
ooooooo
