พรายพิฆาต
ตอนที่ 11
ครู่ต่อมาเดชาก็มาพาตัวเชิดวุธออกจากห้องขังแยกจากสนธยา โดยไม่ตอบคำถามอะไรของเธอทั้งนั้น นอกจากบอกว่าหมดเวลาของสารวัตรเชิดวุธแล้ว
สนธยาตกใจมากและพยายามจะดึงรั้งเชิดวุธไว้ แต่ไม่เป็นผล เธอโดนผลักเข้าห้องขังแล้วล็อกประตูไว้อย่างเดิม เชิดวุธเหลียวหลังมามองเธออีกครั้งแล้วเอ่ยคำลา “ลาก่อน...ผมรักสนนะ”
“สนก็รักวุธ” สนธยาพูดทั้งน้ำตาแล้วทรุดลงนั่งร้องไห้สะอึกสะอื้นอย่างสุดเศร้า
เชิดวุธถูกพาไปที่หน้าผา ไม่นานนักเฮนรี่ก็เดินเข้ามาด้วยใบหน้ายิ้มละไม
“ยินดีด้วย การตายของแกจะเป็นข่าวดังไปทั่วโลก...เอากล้องมา”
สมุนคนหนึ่งเปิดกล้องจับภาพมาที่เชิดวุธทันที
“แกจะทำอะไร”
“ก็อย่างที่บอกนั่นแหละ ว่าเราจะถ่ายทอดสดตอนที่กระสุนพุ่งเข้าไปฝังอยู่ในหัวแก จนถึงตอนที่แกร่วงตกไปนอนอยู่ก้นเหว เป็นผีเฝ้าที่นี่ตลอดไป...เริ่มถ่ายทอดสดได้”
ภาพเชิดวุธยืนบนหน้าผาโดนเฮนรี่เอาปืนจ่อหัวปรากฏไปทั่ว ผู้คนล้วนให้ความสนใจ โดยเฉพาะท่านอาทิตย์ผู้บังคับบัญชาของเชิดวุธ
“แกทำแบบนี้ทำไม” เชิดวุธตะโกนอย่างคับแค้นใจ
“ท่านวังเฟยหลงอยากให้ทุกคนได้เห็นว่าใครก็ตามที่เป็นศัตรูกับเรา สุดท้ายสิ่งที่มันจะได้รับก็คือความตาย”
“พวกแกเลวมาก ที่ใช้ฉันเป็นเครื่องมือสร้างความกลัวให้กับทุกคน”
“อย่าเรียกว่าเลว เรียกว่าฉลาดดีกว่า ไหนๆแกก็จะตายอยู่แล้ว จะให้ตายเปล่าทำไม จบกันทีสารวัตรเชิดวุธ พร้อมจะตายแล้วหรือยัง หนึ่ง สอง สา...”
ไม่ทันจบคำว่า “สาม” ก็มีเสียงใครคนหนึ่งดังขึ้นมา “เดี๋ยวนะเดี๋ยว”
“อะไรวะ” เฮนรี่กระแทกเสียงอย่างหงุดหงิด พอเห็นว่าเป็นพราน จอมภูต ก็ยิ่งงุ่นง่าน คนอื่นๆ ก็เช่นกัน คาดไม่ถึงว่าพรานจะโผล่มาถึงนี่ได้
พรานทำเป็นมองไปที่กล้อง บอกว่าเลนส์ดูมัวๆ ช็อตสำคัญต้องชัดเป๊ะ ว่าแล้วเขาหยิบสเปรย์ออกมาฉีดไปที่หน้าจอ แต่แทนที่จะเป็นน้ำยาทำความสะอาดเลนส์ กลับเป็นสีดำ ภาพที่กำลังถ่ายทอดสดจึงหายไปในบัดดล
“อ้าวเฮ้ย! หยิบผิด โทษที ไม่ได้ตั้งใจ”
“ฆ่ามัน!” เฮนรี่แผดเสียงสั่งอย่างโกรธแค้น
เดชาและสมุนพรายดำต่างหันปืนมาหาพราน แต่ทันใดนั้นเองพรานก็หมุนตัวตีลังกาไปด้านหลังสมุนคนที่เป็นตากล้อง กระสุนชุดใหญ่เลยเข้าร่างมันเต็มๆ
เสียงปืนด้านนอกดังสนั่น สนธยาอยู่ในบ้านสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ ขาแข้งอ่อนทรุดลงอย่างสิ้นเรี่ยวแรง คิดว่าเชิดวุธไม่รอดแล้ว!
เดชายกมือเป็นสัญญาณให้หยุดยิง เมื่อทุกคนหยุด ร่างสมุนที่พรุนไปด้วยกระสุนก็ทรุดฮวบลง ทว่าด้านหลังเขากลับไม่มีพรานอยู่ ทุกคนพากันประหลาดใจ
