ตอนที่ 11
“พวกมันจะทำอะไรน่ะ”
“เหมือนว่าพวกมันกำลังเตรียมลงมือทำอะไรบางอย่าง หรือว่าจะเป็น...”
“สายลับล่องหน” รุ้งฟันธงได้ตรงใจเชิดวุธมาก
เฮนรี่เดินออกมาบอกบรรดาสมุนให้เตรียมตัวให้พร้อม ปฏิบัติการจะเริ่มในอีก 10 นาที พวกเชิดวุธอยู่ในระยะที่ได้ยินชัด
“เอาไงดีครับสารวัตร” หมู่เฉียบถาม...แต่สีหน้าเชิดวุธเต็มไปด้วยความสับสนไม่มั่นใจ
ตรงกันข้ามกับวังเฟยหลงที่ดูการทดลองจากหน้าจออย่างพึงพอใจ และเมื่อสนธยาบอกว่าเสร็จงานของตน วังเฟยหลงก็ยิ่งพอใจสุดๆ
หลังจากเสร็จงาน สนธยาขอออกไปสูดอากาศข้างนอก เป็นเวลาที่เชิดวุธยังตัดสินใจไม่ได้ว่าจะทำอย่างไรต่อ หมู่เฉียบจึงเสนอว่า
“ผมว่าวันนี้เรายังทำอะไรไม่ได้หรอกครับ รีบกลับไปตั้งหลัก แล้วค่อยย้อนมาถล่มพวกมันอีกทีดีกว่าครับ”
“ก็ดีเหมือนกัน” เชิดวุธตอบรับแล้วตั้งท่าจะถอยกลับทางเดิม แต่แล้วเขามองไปเห็นสนธยา หมู่เฉียบจะเตือนไม่ให้เข้าไป แต่หมวดรุ้งสะกิดบอกหมู่เฉียบให้เงียบไว้
สนธยายังไม่รู้ว่ามีคนจับตามอง เธอเดินหน้าเศร้า ท่าทางเหนื่อยล้า เชิดวุธจับสังเกตด้วยความคิดถึงและเป็นห่วง แต่ไม่ทันจะเข้าไปหา เฮนรี่ก็เดินออกมาจากด้านในเสียก่อน
“คุณออกมาทำไม”
“ฉันทำงานให้คุณเสร็จแล้ว”
“เห็นไหม ผมบอกแล้วว่าคุณต้องทำได้ คุณนี่สุดยอดจริงๆ”
สนธยานิ่ง ไม่มีทีท่าภูมิใจกับคำชมแม้แต่นิดเดียว เฮนรี่หันไปบอกสมุนพรายดำทุกคนให้เตรียมเคลื่อนตัว ทีมสายลับล่องหนก้าวออกมาเมื่อไหร่เราจะออกเดินทางกันทันที สนธยารับไม่ได้เดินหายจากจุดนั้นไป
เมื่อประตูอาคารถูกเปิดออกโดยไม่เห็นร่างคนเปิด เฮนรี่และสมุนพรายดำทุกคนหันไปมอง
“คุณเฮนรี่ พวกเราพร้อมแล้ว”
เสียงฟอกซ์นั่นเอง ทุกคนไม่เห็น แต่รู้ว่าฟอกซ์ยืนอยู่ ณ จุดไหน
เฮนรี่ยิ้มกว้างพอใจ “เยี่ยม...ผลงานไร้ที่ติ ทุกคนทำตามแผน กระจายกันไปตามเป้าหมายที่กำหนดไว้ ลงมือให้เร็วที่สุด แล้วรีบกลับมา”
ประตูรถทั้งสี่คันถูกมือที่มองไม่เห็นเปิดออกแล้วปิดเข้าไป จากนั้นรถทั้งสี่คันก็แล่นตามกันไปจนหมด พวกเชิดวุธยังคงนิ่งมองอย่างสับสน
“สารวัตร ถึงยังไงเราก็ทำอะไรพวกมันไม่ได้หรอกครับ”
เชิดวุธไม่ตอบใดๆ หมวดรุ้งมองหัวหน้าทีมอย่างอยากรู้ว่าเขาจะตัดสินใจอย่างไร สุดท้ายเชิดวุธก็บอก
“หมวดรุ้ง หมู่เฉียบ รออยู่ที่นี่ก่อนนะ ตอนนี้พวกมันกำลังเผลอ ผมจะลองหาทางเข้าไปดู”
“อย่าเลยครับสารวัตร”
“ไม่เป็นไรหรอกน่า รับรองว่าจะไม่เสี่ยงโดยไม่จำเป็น”










