ตอนที่ 11
เชิดวุธค่อยๆเดินอ้อมไปอีกด้านหนึ่งของป่าเพื่อหาทางเข้าตรงจุดที่การป้องกันหละหลวม หมู่เฉียบมองตามอย่างไม่สบายใจ บ่นพึมพำว่าแบบนี้ทุกที แต่หมวดรุ้งบอกว่าตนเข้าใจ ถ้าตนเป็นสารวัตร ตนก็คงจะทำแบบนี้เหมือนกัน
ooooooo
ในที่สุดเชิดวุธก็เล็ดลอดเข้ามาเจอสนธยาจนได้ แล้วจะพยายามพาเธอหนีออกไป แต่ไม่ง่ายอย่างใจคิดเพราะหงวนกับสมุนดาหน้าเข้ามาขวาง
“สารวัตรเชิดวุธ กล้ามาเหยียบจมูกพวกเราถึงนี่เลยเหรอ”
เชิดวุธไม่พูดอะไร รีบดึงสนธยาไปอีกทาง แต่ก็เจอเฮนรี่กับเดชาโผล่มาดักไว้
“เชิดวุธ...แกนี่ไม่รู้จักเข็ดหลาบจริงๆว่ะ”
ห่างออกไป หมวดรุ้งกับหมู่เฉียบมองดูเหตุการณ์อยู่ด้วยใจระทึก หมวดรุ้งตัดสินใจจะเข้าไปช่วยแต่หมู่เฉียบไม่เห็นด้วย บอกว่าเข้าไปตอนนี้ก็มีแต่ตายกับตายเท่านั้น
“แล้วจะให้ทำยังไง”
“ตอนนี้มีทางเดียวคือต้องถอยไปตั้งหลักแล้วรีบเอากำลังเสริมมาช่วย”
“แต่กว่าจะถึงตอนนั้น ก็อาจสายเกินไป”
“ยังไงก็ไม่มีทางอื่นหรอกครับ”
สีหน้าหมวดรุ้งเต็มไปด้วยความสับสน หมู่เฉียบก็เครียดและกังวลไม่แพ้กัน ส่วนเชิดวุธกับสนธยาที่ตกอยู่ในวงล้อมพวกพรายดำ เชิดวุธเชื่อแน่ว่าเขาไม่มีทางสู้ได้ แต่ยังไงเขาก็จะไม่ยอมให้สนธยาเป็นอะไร
“อย่าคิดสู้ ไม่งั้นไม่ใช่แกคนเดียวเท่านั้นที่จะต้องตาย” เฮนรี่พูดแล้วเบนสายตาไปที่สนธยา
สมุนพรายดำรู้ว่าเป็นต่อจึงเข้าไปจับเชิดวุธกับสนธยาไว้ เฮนรี่เชื่อว่าเชิดวุธไม่ได้มาคนเดียว จึงคาดคั้นให้บอกมาว่าพวกที่เหลืออยู่ไหน
“ฉันมาคนเดียว”
“ไอ้โกหก!”
พร้อมๆคำพูด หมัดของเฮนรี่พุ่งตรงเข้าหน้าเชิดวุธอย่างจัง จนเขาเสียหลักทรุดลงกับพื้น สนธยาตกใจร้องลั่นและรีบประคองเขาด้วยความเป็นห่วง
“ผมไม่เป็นอะไร”
เฮนรี่กวาดตามองสมุนแล้วตะโกนสั่งให้กระจายกันตามหาพวกมันให้เจอ เท่านั้นเองหมู่เฉียบก็กระชากหมวดรุ้งออกไปทันที เดชานำทีมสมุนพร้อมอาวุธครบมือออกตามหา หมู่กับหมวดแทบแย่ โชคดีที่หลบนอนราบในพงหญ้าสูง พวกมันจึงผ่านเลยไปโดยไม่ทันสังเกต
ooooooo
เชิดวุธกับสนธยาโดนจับมาขังไว้ด้วยกัน และนี่คงเป็นครั้งแรกที่สารวัตรหนุ่มคิดว่าถึงเวลาที่จะสารภาพความในใจกับคนที่เขารักอย่างจริงจังเสียที
“พวกนั้นทำให้สนคิดว่าวุธตายไปแล้ว และสนคงไม่มีวันได้เจอวุธอีก”
“ที่จริงก็เกือบไปเหมือนกัน แต่ถึงคราวก่อนผมจะรอดมาได้ แต่ครั้งนี้ดวงผมคงไม่ดีแบบนั้นอีกแล้ว”
“สนผิดเอง เพราะสน...วุธเลยเอาตัวเองมาเสี่ยง จนต้องตกอยู่ในสภาพนี้”










