พรหมพิศวาส

“ลูกไม่ต้องรู้หรอก แค่รู้ไว้ว่าผู้หญิงคนนั้นไม่มีค่าที่ลูกจะต้องเอาชีวิตไปแลก”

“แม่ครับทุกคนมีค่าเหมือนกันนะครับ”

นันทิตาตกใจ ลูกไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน ทำไมจู่ๆมาให้ค่าให้ราคากับผู้หญิงชั้นต่ำอย่างมัน หรือลูกจะหลงมันจริงๆ ลูกกำลังจะเป็นเหมือนพ่อเข้าทุกวันแล้ว เธอยอมให้เป็นอย่างนั้นไม่ได้ เขาขอร้องอย่าเอาเขาไปเปรียบกับพ่อ เขาไม่มีทางเป็นแบบนั้น นันทิตาขอให้เขาเลิกสนใจนังเด็กนั่นเพราะไม่อย่างนั้นชีวิตเขาจะพังเพราะมัน เขาสับสนไม่รู้จะทำอย่างไรดีเพราะรู้สึกว่าตัวเองอาจจะหลงรักปานตะวันเข้าแล้ว...

ภาพปานตะวันที่คอยวนเวียนอยู่ในหัวทำให้ปพลตระหนักแล้วว่าตัวเองคงจะชอบเธอจริงๆ พยายามเตือนตัวเองว่าจะมีใจให้เธอไม่ได้ แต่ไม่สำเร็จ...

ในที่สุดก็ถึงวันแถลงข่าวเปิดตัวปานตะวันกับวงอย่างเป็นทางการ แม้จะเป็นค่ายเพลงเล็กๆ แต่งานแถลงข่าวจัดได้อย่างยิ่งใหญ่ไม่อายค่ายเพลงดังๆ แขกเริ่มทยอยเข้ามาในงานโดยมีมินจูกับทีมงานคอยต้อนรับ อานนท์เห็นทุกอย่างดำเนินไปด้วยดีก็ยิ้มพอใจ

ที่ด้านหน้าเวที นักข่าวกำลังสัมภาษณ์ปนิตากับปพล ฝ่ายหญิงตอบคำถามด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม แต่ฝ่ายชายเหมือนถูกบังคับให้มา ครั้นนักข่าวถามถึงงานหมั้นไปถึงไหนแล้ว เขาชักสีหน้าทันที

“ผมว่าเรื่องนี้ไม่น่าเกี่ยวกับงานที่จัดขึ้นในวันนี้นะครับ” น้ำเสียงแสดงความไม่พอใจของปพลทำเอาคนถามคำถามหน้าเจื่อน ปนิตาเองก็หน้าเสียเช่นกัน เขาถามนักข่าวว่ามีอะไรจะสัมภาษณ์อีกไหมถ้าไม่มีคงต้องขอตัวก่อนแล้วเดินลิ่วไปเลย ปนิตา แทบลงไปดิ้นตายอยู่ตรงนั้น แต่ต้องข่มอารมณ์ไว้...

ในห้องพักศิลปิน เดี่ยวเดินไปเดินมาตื่นเต้นกับงานที่กำลังจะเริ่มขึ้น ปานตะวันดูเครียดน้อยกว่านั่งซ้อมกีตาร์ฮัมเพลงอยู่ที่มุมห้อง ส่วนตั้มซ้อมตีกลองลมด้วยท่าทีสบายๆ พลันมีเสียงจันทนีดังขึ้นก่อนตัวจะมาถึง

“โอ๊ย งานมันใหญ่โตจริงๆเลยว่ะ อีกหน่อยก็สบายแล้วสินะลูกรัก” จันทนีเข้ามาหยิกแก้ม

ปานตะวันอย่างรักใคร่มากมายทั้งที่ไม่เคยทำมาก่อนจนตั้มกับเดี่ยวมองหน้ากันงงๆ ส่วนปัทมาเบ้หน้าไม่สบอารมณ์นัก

“แม่อยู่ในนี้นะแล้วอย่าไปเพ่นพ่านเดี๋ยวงานเริ่มแล้วปัทจะพาไปในงาน”

“เอ๊ะนังนี่กูไม่ใช่หมานะ ที่จะมาบอกว่ากูอย่าเพ่นพ่าน เดี๋ยวมึงจะโดน...แล้วนั่นมึงจะไปไหน”

“ก็ไปทำงานน่ะสิแม่ ปัทไม่ใช่พวกศิลปินนะ

ที่จะมานั่งรอเฉยๆ” แขวะจบปัทมาเดินออกจากห้อง ปานตะวันรู้ว่าน้องว่ากระทบก็ได้แต่ถอนใจเหนื่อยใจ...

ฝ่ายรพีพรได้รับรายงานจากนักสืบว่านักร้องชื่อปานตะวันซึ่งชื่อเดียวกับลูกสาวของเธอและเป็นไปได้สูงมากว่าจะเป็นคนเดียวกัน วันนี้มีงานเปิดตัว สั่งให้คนขับรถพามายังโรงแรมซึ่งใช้เป็นสถานที่จัดงาน...

เนื่องจากในห้องพักศิลปินคนเริ่มเยอะ ปานตะวัน จึงหลบมายังมุมสงบของโรงแรม เพื่อทำสมาธิกับเพลงใหม่ที่ต้องขึ้นโชว์ในงานวันนี้ ระหว่างใส่หูเสียบ ฟังเพลงอยู่ตามลำพัง ปพลเข้ามานั่งข้างๆ เธอขยับหนีพร้อมกับดึงหูเสียบออก เขาตัดพ้อรังเกียจกันขนาดนั้นเลยหรือ เธอไม่ได้รังเกียจแค่ไม่อยากมีปัญหา

“เธอไม่ได้รู้สึกอะไรเลยจริงๆใช่ไหมกับเรื่องวันนั้น”

“แล้วคุณรู้สึกอะไรคะ” ปานตะวันย้อนถาม ปพลไม่รู้จะตอบอย่างไรได้แต่อึกอัก เธอเองอยากรู้ว่าเขาคิดอย่างไรกับเธอแต่ในเมื่อเขาไม่แสดงความชัดเจน เธอจึงตัดสินใจตัดปัญหา