พรหมพิศวาส

ปานตะวันขอร้องให้ปพลอยู่ห่างๆเธอไว้จะดีกว่า เขาตัดพ้อนี่เธอพูดกับคนที่ให้ชีวิตใหม่กับเธอแบบนี้หรือ เธอขอบคุณและขอโทษเขา เราไม่ควรให้เหตุการณ์เมื่อเช้าเกิดขึ้นอีก แล้วหันหลังจะไปเขาคว้ามือเธอดึงเข้ามาประชิดตัวไม่ยอมให้เธอเดินหนีเขาไปแบบนี้เด็ดขาด อานนท์จะเข้าไปหา เจอปพลกอดปานตะวันอยู่ก็ชะงักฝีเท้า ทั้งคู่เห็นว่ามีคนมารีบถอยห่างจากกัน

“อ้าว ไอ้นนท์ เอ่อ...” ปพลอึกอักทำหน้าไม่ถูก เดี่ยวรีบเข้ามาแทรกกลางระหว่างเขากับปานตะวัน

“ไอ้ปานแกหายไปไหนวะ ฉันเป็นห่วงแกแทบแย่ เลยรู้ไหม ฉันว่าแกไปคุยกับฉันตรงโน้นดีกว่านะ” เดี่ยวว่าแล้วพาปานตะวันเดินแยกไป แก๊งเผือกหน้าเลิ่กลั่กไม่รู้จะตามสอดแนมใครดี ป๊อบดูจากสถานการณ์แล้วเห็นควรให้เราสามคนปักหลักอยู่ตรงนี้ดีที่สุด ก่อนขยับเข้าไปใกล้ๆอานนท์กับปพล

ooooooo

อานนท์อยากรู้ว่าปพลหายไปไหนกับปาน-ตะวันมา เขาเปิดเสื้อให้ดูแผลถูกยิงที่แขน

“ถ้าแกจะคิดว่าฉันกับยัยนั่นไปทำอะไรทุเรศๆ ลืมไปได้เลย” จากนั้นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับปานตะวัน ก็พรั่งพรูออกจากปากปพล มินจู ป๊อบและคุณสาที่แอบฟังอยู่ถึงกับร้องเอะอะพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย

“คุณปานถูกลักพาตัว!!”

เสียงร้องของทั้งสามคนดังไปถึงหูของอานนท์กับปพลพากันหันมองเขม็ง สามคนกลัวตัวลีบค่อยๆหลบฉากออกมา แต่อานนท์ตะโกนบอกว่าอย่าเพิ่งไป ทั้งสามคนเบรกตัวโก่งหันมารอฟังคำสั่ง

“ผมบอกพวกคุณไว้ก่อนเลยนะ ถ้ามีใครเอา เรื่องนี้ไปพูดต่อ มีเรื่องแน่”

ทั้งสามคนยกมือปิดปากตัวเองพร้อมกับพยักหน้ารับทราบ...

อีกมุมหนึ่งของโรงแรม ปานตะวันเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้เดี่ยวฟังเช่นกัน เขาฉุกคิดถึงท่าทางแปลกๆของปัทมาพึมพำเสียงเครียดหรือเธอจะรู้เรื่องนี้ ปานตะวันสงสัยเรื่องที่ตัวเองโดนลักพาตัวไปเกี่ยวอะไรกับน้อง เขาอึกอักไม่อยากพูดอะไร แต่ปานตะวันคาดคั้นจนเขายอมเล่าให้ฟัง ไม่นานนัก ปานตะวันกลับที่ห้องพักตัวเองพบว่าประตูล็อกจากด้านใน ทุบประตูปังๆเรียกปัทมาให้เปิดประตู เธอได้ยินเสียงพี่สาวก็ตกใจไม่กล้าเปิดรับ

“ปัท พี่บอกให้เปิด” ปานตะวันทุบประตูรัวเป็นชุด เดี่ยวต้องเตือนให้เพื่อนใจเย็นๆ แล้วเดินไปที่เคาน์เตอร์บริการเพื่อขอกุญแจสำรอง สักพัก เขากลับมาพร้อมกับพนักงานโรงแรมที่เอากุญแจสำรองมาไขห้องให้ ปัทมาหน้าตาตื่นที่เห็นพี่สาวเปิดประตูเข้ามาพยายามทำสีหน้าเป็นปกติ ปานตะวันถามเธอว่ารู้เรื่องที่เกิดขึ้นกับตนใช่ไหม เธอตีหน้าซื่อไม่รู้ว่าพี่พูดเรื่องอะไร รู้แค่เมื่อคืนพี่ไม่ได้กลับห้อง

“แล้วทำไมต้องโกหกคนอื่นว่าพี่นอนอยู่นี่เมื่อคืน มันหมายความว่าอะไร หรือปัทร่วมมือกับไอ้ทวีศักดิ์ให้มันมาทำอะไรแบบนั้นกับพี่”

“แล้วทำไมพี่ต้องคิดว่าปัทร่วมมือกับไอ้พวกนั้น นี่คิดจะโยนความผิดให้ปัทใช่ไหม”

“แล้วจะให้พี่คิดยังไง เลิกโกหกได้แล้วปัท พูดกันตรงๆปัททำแบบนี้กับพี่ทำไม”

ปัทมาทำไก๋ไม่รู้เรื่อง ปานตะวันตัดพ้อนี่น้องเกลียดเธอขนาดนี้เลยหรือ เกลียดจนไม่สนใจว่าเธอจะเป็นตายร้ายดีอย่างไร หรือเธอทำอะไรไม่ดีกับน้องตรงไหน สองพี่น้องมีปากเสียงกัน ปัทมาถูกคาดคั้นหนักเข้าประชดด้วยการยอมรับว่าเป็นพวกเดียวกับคนร้าย และที่ทำไปทั้งหมดเพราะเกลียดเธอ ไม่มีเธอสักคน จะได้มีคนมารักตนบ้าง ความจริงเธอไม่น่ารอดมาเลย ปานตะวันฟิวส์ขาดตบน้องหน้าหัน