พรหมพิศวาส
ตอนที่ 6
“เฮ้ย ไอ้ปานใจเย็นๆ” เดี่ยวทั้งอึ้งและตกใจ ไม่เคยเห็นปานตะวันโกรธขนาดนี้มาก่อน
“พี่ไม่คิดเลยว่าปัทจะทำกับพี่แบบนี้”
“ก็เพราะปัทเกลียดพี่ไง เกลียด...ปัทเกลียดพี่” ปัทมาโวยวายจบวิ่งหนีออกจากห้องก่อนใครจะเห็นน้ำตา เดี่ยวอยากตามไปปลอบแต่ครั้นเห็นปานตะวันทรุดลงนั่งแปะกับพื้นร้องไห้ รีบเข้าไปดูแล
ooooooo
ระหว่างมาตามทางในโรงแรม อานนท์แนะให้ปพลไปหาหมอทำแผลก่อนที่แม่ของเขากับปนิตาจะสังเกตเห็น เดี๋ยวเป็นเรื่องอีก เขาพยักหน้ารับคำ จังหวะนั้นปัทมาจ้ำพรวดๆผ่านหน้าทั้งคู่ไปทั้งน้ำตานองหน้า
อานนท์ร้องเรียกแต่เธอไม่สนใจยังคงเดินต่อไปจึงบอกปพลว่าขอตัวไปจัดการน้องสาวตัวแสบของปานตะวันก่อนแล้วรีบตามเธอไป ตั้มที่เพิ่งกลับเข้ามาเห็นปพลยืนอยู่ปรี่เข้าไปต่อยจนเซเกือบล้มแล้วกระชากคอเสื้อเข้ามาตะคอกใส่หน้าพาปานตะวันไปไหนมา เสียงเอะอะของตั้มทำให้ทุกคนเหลียวมองเป็นตาเดียวกัน
“นายอยากให้ทุกคนในนี้รู้กันหมดเลยใช่ไหมว่าฉันกับปานตะวันไปทำอะไรกันมา” ปพลผลักตั้มออกห่าง หากอยากรู้ก็ให้ไปถามคนของเขาเอง แล้วจับปากตัวเองมาดูเห็นเลือดติดมาด้วยก็ชักฉุน ชกเขาหนึ่งหมัดเอาคืนที่เขาต่อยตนเองเมื่อครู่นี้
“ฉันไม่ชอบให้ใครมาทำอะไรฉันฟรีๆจำไว้” พูดจบปพลผละจากไป ตั้มมองตามไม่พอใจ...
ฝ่ายอานนท์เดินตามปัทมาจนทัน เห็นยืนร้องไห้สะอึกสะอื้น ถามว่าเป็นอะไร เธอไม่ตอบจะเดินหนี เขาดึงแขนเอาไว้เตือนว่าจะเดินหนีปัญหาแบบนี้ไม่ได้ คราวนี้เขาจะไม่ปลอบเธออีกแล้ว
ทำอะไรไว้ต้องรับผิดชอบเอง เธอไม่เคยขอให้เขามาปลอบสักหน่อย ถึงอย่างไรเขาก็ต้องเข้าข้างพี่ปานวันยังค่ำ
“มันแน่นอนอยู่แล้วเพราะคนที่ผิดน่ะคือคุณ”
“ฉันผิดตรงไหน”
“นี่คุณยังไม่รู้ตัวอีกเหรอ คุณรู้ไหมการที่คุณไม่บอกว่าคุณปานหายตัวไปแล้วก็เกิดเรื่องไม่ดีขึ้นกับคุณปาน ถ้าไอ้พลมันไปช่วยไม่ทันจะเกิดอะไรขึ้น คุณสำนึกบ้างไหมเนี่ย”
นอกจากจะไม่สำนึกแล้ว ปัทมายังไล่ตะเพิดอานนท์ให้รีบไปเอาใจปานตะวันก่อนคนอื่นจะมาฉกไป
“คุณก็คิดแต่เรื่องทุเรศๆจนไม่มีใครเขาอยากจะอยู่ใกล้ๆ แล้วอย่ามาโวยวายหาว่าใครๆก็ไม่รักเพราะคุณมันเป็นน้องสาวที่โคตรห่วยเลย” ด่าเสร็จอานนท์เดินจากไป ปัทมาตะโกนไล่หลัง
“เออ ฉันมันห่วย ไปเลยจะไปไหนก็ไปไม่ต้องมายุ่งกับฉัน”
ooooooo
ถึงเวลากลับกรุงเทพฯ ทีมงานทุกคนทยอยขนข้าวของขึ้นรถตู้ ปานตะวันเอากระเป๋าเดินทางมาใส่รถอานนท์ ส่วนปัทมานั่งหน้าบอกบุญไม่รับรออยู่ในรถ ตั้มกับเดี่ยวมายืนส่งปนิตาเดินควงแขนปพลเข้ามา เขาเห็นปานตะวันยืนอยู่ตรงรถของอานนท์รีบแกะมือปนิตาออก ทำให้เธอไม่พอใจ แต่ทำเป็นยิ้มเดินเข้าไปทักทายอานนท์จะกลับแล้วหรือ อานนท์รับคำ
“กลับดีๆนะคะ แล้วเธอปานตะวันอย่าพาพี่นนท์หายไปไหนนะ ฉันเป็นห่วงพี่ชายฉัน” ปนิตาแกล้งพูดเสียงดังเพื่อให้ได้ยินกันทั่วๆ ปานตะวันไม่อยากเสวนาด้วยขึ้นรถปิดประตู ปนิตาด่าไล่หลังว่าไร้มารยาท อานนท์หันมาลาปพลแล้วขึ้นรถขับออกไป ปพลมองตามอดหึงหวงปานตะวันไม่ได้ ปนิตายังปากเสียไม่เลิก
“ยัยนี่ก็ดีนะคะเปลี่ยนผู้ชายเป็นว่าเล่น ไปกับคนโน้นทีคนนี้ที”
“นิพูดจบหรือยัง ถ้าจะพูดต่อพี่กลับก่อนนะ” ปพลส่ายหน้าเอือมๆก่อนเดินแยกไป ปนิตาเห็นท่าทางของเขาแล้วยิ่งทำให้หงุดหงิด หันไปเห็นตั้ม กับเดี่ยวยืนมองอยู่ก็พาลใส่มองอะไร ตั้มแขวะเธอคืนไปบ้างฐานชอบหาเรื่องด่าว่าปานตะวัน แล้วชวนเดี่ยวกลับ ทิ้งให้ปนิตาเต้นเร่าๆด้วยความเจ็บใจอยู่ตรงนั้น...
