เพลงรักเพลงปืน
ตอนที่ 15
ขณะที่พวกหินค้นพบแหล่งผลิตเฮโรอีนกลางป่าลึก หาญแกะรอยจนเจอน้ำหวานที่ถูกพวกหมวดรำพึงจับมาเค้นคอเพื่อบอกที่ซ่อนของตน น้ำหวานยังปากแข็งไม่ยอมให้เบาะแสของหาญ
หมวดรำพึงหงุดหงิด ถามเสียงเยาะ “ไม่รู้หรือไม่บอกความจริงเพราะกลัวเสือหาญถูกยิงตาย เป็นเมียที่จงรักภักดีของผัว ยอมแลกความตายกับความจริงที่ว่าเสือหาญอยู่ที่ไหน”
“ก็ฉันไม่รู้จริงๆ ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับเสือหาญนะ”
“ใครจะไปเชื่อ...ผู้หญิงกับผู้ชายรอนแรมหนีตายมาด้วยกัน แล้วไอ้เสือหาญมันกะล่อนปากหวานออกยังงั้น ผู้หญิงที่ไหนจะไม่ใจละลาย บอกมาเสือหาญอยู่ที่ไหนไม่ยังงั้นเธอจะต้องเสียโฉม”
“ฉัน...ฉันไม่รู้ ให้เผาฉันทั้งเป็นฉันก็ไม่รู้”
น้ำหวานปกป้องหาญทั้งที่กลัวสุดหัวใจ หมวดรำพึงอารมณ์เสียมากคว้าคบไฟใกล้มือมาจ่อหน้าเธอ หาญรอจังหวะอยู่แล้วโยนงูเหลือมตัวเขื่องที่จับได้ระหว่างทางเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจพวกหมวดรำพึงก่อนจะลากน้ำหวานหนี!
ooooooo
กว่าน้ำหวานจะตั้งสติได้หาญก็พาเธอหนีจากพวกหมวดรำพึงไกลแล้ว กระนั้นอารมณ์กลัวก็ยังไม่เลือนหาย สะบัดมือจากการเกาะกุมของเขาแล้วแหวลั่น
“ทำไมเพิ่งมาช่วยฉัน รู้ไหมว่าฉันเกือบจะเสียโฉมเพราะใคร”
“รู้แล้ว แต่ปืนผมใช้ไม่ได้เลยต้องเสียเวลาจับงูให้มาเป็นเครื่องช่วย”
“มอบตัวเถอะเสือหาญ ฉันเบื่อการหนีเต็มทีแล้ว เราจะเข้ากรุงเทพฯแล้วมอบตัว”
“หนีลูกปืนหมวดรำพึงให้พ้นเสียก่อนเถอะ เราค่อยไปมอบตัวพร้อมกัน”
“ทำไมฉันต้องมอบตัวกับนายด้วย ฉันไม่ได้เป็นโจร ฉันเป็น...”
น้ำหวานเกือบสารภาพสถานะแท้จริงของตน
ถ้าเสียงปืนจะไม่ดังขึ้น หาญจำต้องเก็บความสงสัยไว้เหมือนเดิมแล้วลากเธอหนีอีกรอบ...
หาญกับน้ำหวานเผชิญหน้าสถานการณ์ลำบาก เช่นเดียวกับหินกับเปรียวที่โดนพวกชาวดินล้อมโดยไม่รู้ตัว มัวสำรวจทุ่งดอกฝิ่นรอบหมู่บ้านด้วยท่าทางเคร่งเครียด
“ดอกฝิ่นบนภูเขานี้มันเป็นดอกไม้ที่นำไปผลิตเป็นยาฝิ่นก่อนพัฒนาเป็นเฮโรอีน ยาเสพติดอันดับหนึ่งของโลก มันลักลอบกันมาปลูกในหุบเขานี่เอง หมู่บ้านที่เห็นก็คงเป็นหมู่บ้านที่ผลิตยาเสพติด”
“พี่หิน...แล้วพี่หินจะทำยังไง เราสองคนทำอะไรตอนนี้ไม่ได้นะ”
“ต้องแจ้งหน่วยทหาร เราต้องไปให้ถึงหน่วยเร็วที่สุด...ปลัดดนัยบาดเจ็บคงต้องซุ่มรักษาตัวอีกหลายวัน”
หินกับเปรียวขยับตัวเตรียมไปค่ายทหารใกล้ที่สุด แต่ไปไม่ถึงไหนหัวหน้าชาวดินพร้อมพวกก็ปรากฏตัวรัวกระสุนใส่จนสองหนุ่มสาวหนีตายแทบไม่ทัน!
หัวหน้าชาวดินหวังฆ่าหินกับเปรียวตามคำสั่งดนัยแต่ก็พลาดเพราะจู่ๆก็มีกองกำลังทหารโผล่มาช่วยหินกับเปรียวแถมยิงโต้พวกเขาจนต้องถอยร่นไม่เป็นท่า...
ooooooo
