เพลงรักเพลงปืน
ตอนที่ 15
คำถามตรงไปตรงมาของเขาทำให้น้ำหวานอึกอัก เฉไฉดื้อๆ “ฉันจะเป็นใครก็ช่างแต่ขอให้คุณไว้ใจฉัน คุณเป็นเสือเป็นสางฉันยังไว้ใจหนีมากับคุณ แล้วทำไมคุณจะเชื่อใครสักคนไม่ได้ มอบตัวเถอะ...ใช้ชีวิตในคุก ทำตัวเป็นนักโทษที่ดีคุณจะได้รับการอภัยโทษ อาจมีโอกาสได้ออกมาใช้ชีวิตเหมือนคนอื่น...นะเสือหาญ...มอบตัวนะ”
หาญสบตาเห็นความจริงใจของน้ำหวานแต่ยังเล่นแง่ไม่รับปาก น้ำหวานตั้งท่าจะกล่อมอีกรอบแต่ไม่ทันอ้าปากหาญก็ลื่นตกลงลำธารเสียก่อน!
น้ำหวานตกใจมากคิดหาทางช่วยแต่โชคไม่ดีพวกหมวดรำพึงตามมาทันและจับตัวเธอไว้...
เปรียวอาการดีขึ้นเล็กน้อย หินเลยพาไปตามล่าดนัยที่อาจซ่อนตัวในป่าลึก
“ระวังตัวนะเปรียว ตอนนี้ปลัดดนัยกลายเป็นเสือลำบากที่เราต้องไล่ล่า กองกำลังปราบยาเสพติดวางแผน จับเป็นปลัดดนัยเพื่อสืบสาวไปถึงผู้ค้ารายใหญ่...อย่าจับตายเขา”
“แต่คนอย่างปลัดดนัยคงไม่ยอมให้เราจับเป็น”
“ถ้าเราจับตายปลัดดนัยเราจะสาวไปถึงตัวใหญ่ไม่ได้”
“ฉันเข้าใจแล้ว”
“ระวังตัว...เรากำลังจะเผชิญกับเสือลำบาก”
เวลาเดียวกัน...ดนัยหรือเสือลำบากของหินทนพิษบาดแผลไม่ไหวนอนสลบกลางป่า ไม่รู้ตัวแม้แต่น้อยว่ามีชาวดินหรือชาวบ้านในหมู่บ้านลึกลับช่วยหอบร่างเขาไปพักฟื้น เมื่อรู้สึกตัวก็พบว่านอนอยู่ท่ามกลางวงล้อมของชาวดิน
“ท่าทางคุณปลัดเหมือนเสือลำบาก...เกิดอะไรขึ้น”
“ฉันถูกไล่ล่า นายอำเภอคนใหม่ปลอมตัวเป็นเสือหินเพื่อหาหลักฐานมัดตัวฉัน มันกำลังตามรอยฉันมาหาแก”
หัวหน้าชาวดินหน้านิ่ง ถามเสียงเรียบ “แล้วคุณปลัด มาที่นี่ทำไม”
“ฉันไม่มีทางไป ยังไงฉันก็กลับไปที่นั่นอีกไม่ได้ มีอยู่ทางเดียวเท่านั้นคือหาทางฆ่าเสือหินเสือหาญในป่าเพื่อให้ความลับของเรายังเป็นความลับตลอดไป...แกต้องร่วมมือกับฉัน”
น้ำเสียงและสีหน้าดุดันของดนัยทำให้หัวหน้าชาวดินพยักหน้าตอบรับ ปลัดหนุ่มประกาศกร้าว
“เพื่อความอยู่รอดของเรา แก...ผู้ผลิต ฉัน...ผู้ค้า เราจะตายไม่ได้!”
ooooooo
หาญขึ้นจากลำธารได้ก็ตามหาน้ำหวานด้วยความเป็นห่วง ไม่รู้เลยว่าเธอต้องหวาดกลัวแค่ไหนที่เจอท่าทางข่มขู่ของหมวดรำพึงกับพวก
“เสือหาญอยู่ที่ไหน พูดความจริงมา บางทีจะเป็นประโยชน์กับคนที่พลัดหลงเข้ามาในทางเสือผ่านอย่างเธอ”
น้ำหวานส่ายหน้าไม่รู้ หมวดรำพึงไม่เชื่อถามเสียงเข้ม
“ทั้งที่หนีเร่ร่อนข้ามน้ำข้ามป่าด้วยกันมา รักเสือหาญมากจนทนเห็นเสือหาญตายไม่ได้ยังงั้นหรือ”
สีหน้าแววตาน้ำหวานตื่นตระหนก “ตายหรือ”
“ใช่...มีคำสั่งจับตายเสือหินเสือหาญก็เลยไม่รู้จะเอาลมหายใจกลับไปทำไม ขอแค่หัวของเสือหาญ! เอาไปทั้งตัวก็หนัก ขอแค่หัวของเสือหาญไปเป็นหลักฐานสำคัญเพื่อรับความดีความชอบในการปราบเสือ...เสือหาญอยู่ที่ไหน!”
“ฉันไม่รู้...ถึงรู้ฉันก็บอกไม่ได้”
“เพราะอะไร...เพราะเป็นเมียเสือหาญยังงั้นหรือ”
