เพลงรักเพลงปืน
ตอนที่ 15
หินกับหาญยังไม่รู้ตัวจะมีคนหมายหัวพวกเขาถึงที่ทำงาน มัวเสียใจที่ปกป้องพวกชาวบ้านไม่ได้
“เสียใจกับครอบครัวของคนที่เขาบริสุทธิ์ คนที่เขามางานเลี้ยงต้อนรับเราสองคน”
“ฉันสัญญาว่าจะลากคอพวกมันเข้าคุกให้ได้ เสี่ยภุชงค์ประกาศตัวเป็นเสือชงแล้ว ยังไงมันก็สู้ตาย”
เราเดิมพันกันด้วยชีวิตเพราะฉันก็ต้องล้างแค้นให้พ่อแม่ของฉัน เราเหลือเวลาแค่วันนี้วันสุดท้ายแล้ว”
สีหน้าและน้ำเสียงดุดันของหินทำให้หาญกลัวใจเพื่อนรัก เตือนเสียงเครียด
“แกไม่มีสิทธิ์ทำอะไรเกินกว่าที่กฎหมายกำหนดนะ...”
ooooooo
เหตุยิงกราดกลางงานเลี้ยงฉลองต้อนรับหินกับหาญไม่ได้ทำให้แค่สองหนุ่มเจ้าของงานหนักใจ เปรียวก็กังวลไม่แพ้กันจนต้องระบายกับบัวบานเช้าวันต่อมา
“พี่ห่วงคนบ้านโคกเพราะมันเป็นเขตอิทธิพลเสี่ยภุชงค์ ชาวบ้านไม่เคยรู้มาก่อนว่าเสี่ยภุชงค์คือเสือชง”
“พี่เปรียว...เสือชงกลับมาคราวนี้มันจะเอาตำนานเสือโหดกลับมาด้วยไหม”
“มันกลายเป็นเสือลำบากมันต้องสู้ตาย นี่แหละที่พี่เป็นห่วงพี่หิน...เขาต้องแลกชีวิตด้วยชีวิต!”
หินรู้ดีถึงความห่วงใยของเปรียว นอกจากหมั่นทำอาหารใส่ปิ่นโตมาส่งให้ เธอก็เป็นกำลังใจสำคัญของเขา เปรียวเห็นหน้าหินที่หน้าบ้านก็ยิ้มหน้าบาน ถลามากอดด้วยความคิดถึง
“พี่หิน...ฉันส่งปิ่นโตไปให้พี่เพราะเห็นพี่ทำงานดึกทุกวันจนแทบจะกินจะนอนอยู่บนอำเภอ”
“ก็เพราะปิ่นโตเถานั้นไงพี่ถึงได้รีบกลับมาส่งปิ่นโตเปรียว”
“บ้า...พี่หินนี่พูดอะไรไม่รู้ พี่ต้องดูแลตัวเองนะ ถึงจะมีไอ้ดำไอ้ดินไปอยู่ด้วยพี่ก็ต้องระวังเพราะตอนนี้บ้านโคกมีเสือปล้นอาละวาด มันทำให้คนกลัวกันไปหมด...มันต้องฆ่าพี่ฆ่าพี่หาญเพื่อจบคดีของมัน พี่ตายแล้วมันจะคุมเมืองนี้”
“พี่ยังเชื่อว่าความชั่วต้องแพ้พลังของความดี ธรรมะต้องชนะอธรรม อย่าห่วงพี่เลย...พี่ต้องทำงานหนักเพื่อกำจัดคนชั่วให้มันอยู่ในพื้นที่จำกัดคือคุก!”
เปรียวเอนศีรษะซบไหล่หิน ต่างกอดกันและกัน “เราฝันถึงวันที่จะได้อยู่ด้วยกัน...วันที่แผ่นดินนี้เป็นสีขาว...วันที่เรากำจัดขยะสกปรกออกไปจากบ้านโคก ฉันไม่เคยลืมความฝันของฉันเลย”
“พี่ก็เหมือนกัน พี่จะกำจัดเสือชงเพื่อแก้แค้นแทนพ่อแม่กับพี่สาวของพี่ให้ได้!”
หินกับหาญเตรียมสู้กับพวกเสี่ยภุชงค์ เสี่ยภุชงค์เรียกเหล่าลิ่วล้อมาวางแผนครั้งใหม่เพราะรู้ดีว่าสถานการณ์พวกตนไม่เหมือนเดิม จากผู้ล่า...กลายเป็นผู้ถูกล่า
“หมวดรำพึงกลายเป็นผู้ถูกล่า...เป็นโจรไปแล้ว ปลัดดนัยก็ต้องหนีคดี เราทุกคนต่างก็มีชนักติดหลังจนย้อนกลับไปที่เดิมไม่ได้ ป่านนี้นายอำเภอหินคงรายงานเรื่องของพวกเราแล้ว พวกเรามีอยู่ทางเดียวเท่านั้นคือสู้ตาย!”
