เพลงรักเพลงปืน
ตอนที่ 15
หาญไม่ละความพยายามจะง้อน้ำหวานแต่เธอไม่เปิดโอกาส น้ำหวานไม่ใจอ่อนเพราะทิฐิ กระทั่งลืมเรื่องหาญไปชั่วขณะเมื่อมีเอกสารสำคัญมาจากกรุงเทพฯถึงหิน ท่าลาด!
เอกสารฉบับนั้นคือผลพิสูจน์ภาพเชิงซ้อนโครงกระดูกของพ่อแม่และพี่สาวของหิน น้ำหวานรีบนำไปให้เขา ร่วมด้วยเปรียวที่ตัดสินใจอยู่เป็นกำลังใจให้หิน
“ในเอกสารระบุผลการตรวจภาพเชิงซ้อนจากโครงกระดูกที่ส่งไปยืนยันว่าเป็นโครงกระดูกของพ่อแม่และพี่สาวของนายอำเภอหินจริงๆ ฉันขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะนายอำเภอหิน”
คำบอกเล่าผลสรุปในเอกสารง่ายๆของน้ำหวานทำให้หินปวดร้าวในอก ภาพในอดีตวนเวียนในหัว
“ผมไม่เคยลืมภาพที่เกิดขึ้นในวันนั้นได้เลย ภาพการปล้นฆ่าพ่อแม่กับพี่สาวของผม ผมรอดมาได้เพราะความกลัว ผมไม่เคยหลุดออกมาจากความหวาดกลัวเลย”
เปรียวสงสารหิน โถมตัวกอดเขา หินจับมือเธอแน่น
“ผมจมปลักอยู่กับมันเหมือนถูกขัง ผมจะถูกปลดปล่อยได้ก็ต่อเมื่อเสือชงตาย!”
“เราต้องทำตามกฎหมายค่ะนายอำเภอ ฉันจะส่งหลักฐานทั้งหมดให้ตำรวจ เราเหลือเวลาอยู่ไม่มาก”
น้ำหวานรีบพูด อยากช่วยเขาเต็มที่ทั้งด้วยเหตุผลส่วนตัวและความถูกต้อง หินซาบซึ้งใจมาก
“ขอบคุณครับคุณหมอที่รีบมาส่งข่าวผม เราต้องหาที่กบดานเสือชงให้พบแล้วกระชากหน้ากากของมัน ออกมา เราต้องหยุดมันให้ได้ วิญญาณของพ่อแม่กับพี่สาวของผมจะได้ไปสู่สุคติ”
หลักฐานแน่นหนาในมือทำให้หินฮึกเหิมจะจับเสี่ยภุชงค์ไปรับโทษตามกฎหมาย ไม่รู้เลยว่าอีกฝ่ายวางแผนจะฆ่าเขากับหาญในเวลาเที่ยงตรงของอีกวันด้วยการปล้นที่ว่าการอำเภอ!
สีดาได้ยินทุกอย่าง ตั้งท่าจะผละไปบอกหินแต่เหล่รั้งตัวไว้
“อย่าเจ๊...ถ้าเสี่ยภุชงค์รู้เข้าเราตายแน่ รีบหนีกันเถอะ เราเอาเงินที่ยักยอกใส่กระเป๋าแล้วหนีไปตั้งตัวกันดีกว่า”
“ฉันจะปล่อยให้คุณหินกับคนบริสุทธิ์ตายได้ยังไง ฉันเห็นการตายทุกวันก็จริง แต่ฉันก็ไม่เคยชินกับมัน”
“โธ่คุณสีดาขา...หนีไปตอนนี้ยังอาจรอดนะคะ เหล่หาเรือไว้แล้ว เราหนีลงเรือแล้วค่อยหาทางขึ้นรถเข้ากรุงเทพฯ”
“ฉันต้องไปเตือนคุณหิน!”
ooooooo
สีดาละทิฐิเรื่องเปรียวไปส่งข่าวเรื่องหินกับหาญจะถูกเสี่ยภุชงค์ฆ่า เปรียวไม่โกรธอีกฝ่ายที่มีใจให้หิน แต่นับถือน้ำใจมากกว่าที่ยอมเสี่ยงมาบอกข่าว
เหล่ห้ามสีดาไม่สำเร็จจะขนเงินหนีตามลำพังแต่ไม่ทันก้าวออกจากร้านก็ถูกคนของเสี่ยภุชงค์ฆ่า สีดากลับมาเห็นร้องไห้โฮ เสียใจมากที่ช่วยสาวใช้คนสนิทไม่ได้
เสี่ยภุชงค์พร้อมลิ่วล้อคนสำคัญอย่างหมวดรำพึงและดนัยบุกปล้นที่ว่าการอำเภอตรงเวลาที่สีดาบอกเปรียว แต่บุกเข้าด้านในไม่ได้เพราะพวกหินกับหาญต้านไว้ ก่อนต้องแยกย้ายกันคนละทิศละทางเมื่อเห็นว่าสถานการณ์เสียเปรียบ หินกับหาญเลยแยกกันไปตามจับ
