เพลงรักเพลงปืน
ตอนที่ 15
น้ำหวานจะปฏิเสธแต่สุดท้ายก็เปลี่ยนใจรับสมอ้าง
“ฉันเป็นเมียเสือหาญ...เรื่องอะไรฉันจะยอมบอกที่ซ่อนของผัวฉัน ฆ่าฉันให้ตายแกก็ไม่มีวันรู้ว่าเสือหาญอยู่ที่ไหน เอาสิ...จะฆ่าจะแกงยังไงเอาเลย ฉันจะได้รู้ว่าหมวดรำพึงดีแต่รังแกผู้หญิง!”
หมวดรำพึงโมโหเงื้อมือจะตบแต่ตั้งสติทันยั้งมือไว้
“ให้มันรู้ไปว่าเสือหาญจะปล่อยให้เมียตาย อยากรู้ไหมว่าไอ้เสือหาญมันเป็นเสือหรือเป็นแมว”
คำขู่ของหมวดรำพึงทำให้น้ำหวานขนลุกซู่มั่นใจว่า อีกฝ่ายต้องใช้เธอเป็นเหยื่อล่อให้หาญปรากฏตัว...
หินไม่มีเวลาคิดถึงหาญเพื่อนรัก มุ่งหน้าตามล่าดนัยจนถึงเขตแดนของชาวดิน
เปรียวเบิกตาโตเมื่อเห็นหมู่บ้านกลางป่า “มีหมู่บ้านข้างล่างนั่น ปลัดดนัยจะหนีมาทางนี้หรือพี่หิน”
หินถอนใจยาว พยักหน้ารับก่อนอธิบาย “แถบนี้เป็นป่าลึกนอกเขตวนอุทยาน มีหมู่บ้านกระจายหลายหมู่บ้าน มีทางน้ำจากภูเขาช่วยให้ปลูกฝิ่นได้...เราต้องลงไปดู”
“พี่หิน...พี่ก็คิดว่าปลัดดนัยจะหนีมากบดานที่นี่หรือ”
“ตอนที่เราเป็นฝ่ายหนีการไล่ล่า ที่เปลี่ยวทุกที่ ที่ที่ห่างไกลเป็นที่ซ่อนตัวได้ทั้งนั้น...ไปดูกัน!”
ooooooo
ดนัยยังไม่รู้ตัวว่าพวกหินกับเปรียวมาตามล่าถึงหมู่บ้านชาวดิน นอนให้หมอยารักษาแผลด้วยยาที่ทำจากดอกฝิ่นเพื่อรักษาอาการปวด หัวหน้าหมู่บ้านมาเฝ้าอาการตัดสินใจถามเสียงเรียบ
“คุณปลัดจะทำยังไง”
“เราต้องฆ่าเสือหินในป่า...กำจัดนายอำเภอคนใหม่ก่อนที่มันจะทำให้ผมเป็นคนนอกกฎหมาย ให้คนของเราออกค้นหาเสือหินกับเมียแล้วฆ่าทิ้ง ได้หัวของเสือหินมาผมถึงจะเชื่อว่านายอำเภอคนใหม่ตายแล้ว”
“เราจะจัดการตามที่คุณปลัดต้องการ ถ้าเสือหินตามรอยคุณปลัดมาถึงที่นี่มันต้องรู้ว่าหมู่บ้านเราผลิตเฮโรอีน”
“งั้นความต้องการของเราก็ตรงกัน...กำจัดเสือหินได้แล้ว ผมจะกลับไปรับความดีความชอบในฐานะที่ปราบเสือได้ จะไม่มีนายอำเภอคนใหม่มาชี้ความผิดของเรา...จะไม่มีใครได้เห็น...หิน ท่าลาด อีก!”
หินกับเปรียวไม่กลัวตาย ลักลอบเข้ามาสำรวจในหมู่บ้านต้องสงสัย
“พี่หิน...ที่นี่เป็นทุ่งดอกฝิ่น มีแต่ต้นฝิ่นเต็มไปหมด”
“ดอกฝิ่นนี่แหละที่เขาเอาไปสกัดเป็นเฮโรอีน สารเสพติดอันตรายที่เรากำลังต่อสู้กับมันอยู่นี่ไง”
“งั้นก็หมายความว่าที่นี่เป็น...”
“แหล่งผลิตเฮโรอีนมันซ่อนอยู่ในหุบเขานี่เอง!”
