เพลงรักเพลงปืน
ตอนที่ 13
เสี่ยภุชงค์แค้นแทบคลั่งเมื่อเห็นสภาพคฤหาสน์ที่ตนหวงแหน หินกับหาญสะใจมากประกาศกร้าวท่ามกลางศพมากมายของเหล่าสมุนของเสี่ยภุชงค์
“นี่เป็นการประกาศให้เสี่ยภุชงค์รู้ว่าเสือหินเสือหาญมันร้ายจริง...อย่าลบหลู่เพราะนี่เป็นการเอาคืน”
หินพยักหน้าเสริมคำพูดของหาญเพื่อนรัก “เราไม่ได้ปล้นเพื่อประสงค์ทรัพย์แต่ปล้น...เพื่อให้เสี่ยภุชงค์รู้ว่าตำนานของเสือชงยังไม่ถูกลืม คดีของเสือชงยังไม่หมดอายุความ”
หินกับหาญหวังใช้เหตุการณ์เผาคฤหาสน์ประกาศสงครามกับเสี่ยภุชงค์และรื้อคดีเก่าของเสือชง เสี่ยภุชงค์ยังคิดไม่ถึงปรี่ไปแจ้งความที่โรงพักและไปรวมตัวที่ว่าการอำเภอในเวลาต่อมา
ดนัยเป็นเดือดเป็นร้อนกับวีรกรรมของเสือหินกับเสือหาญ “เราต้องประโคมข่าวเสือหินเสือหาญให้ ครึกโครมผ่านหนังสือพิมพ์ วิทยุหรือโทรทัศน์ เพื่อให้ทั้งประเทศรู้กิตติศัพท์เสือหินเสือหาญ...เสือปล้นแห่งลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยา!”
เสี่ยภุชงค์พยักหน้ารับ “ผมจะเป็นประชาชนผู้ได้รับความเดือดร้อนจากเสือหินเสือหาญ มันปล้น ฆ่าแล้วเผาบ้านผมทั้งหลัง มันได้ทรัพย์สินไปเท่าไหร่นะ”
ทนายผดุงตอบเสียงเครียด “เอ้อ...มันไม่ได้ไปเลยครับ...โอย...หูผม...”
เสี่ยภุชงค์ส่ายหน้าเอือมระอาความขี้ขลาดของทนายประจำตัว “มันได้ทรัพย์สินไปทั้งหมด ซ้ำยังเผาบ้านพลเมืองดีอย่างผม ไอ้เสือหินเสือหาญมันรังแกประชาชนคนไม่มีทางสู้อย่างผมใช่ไหมครับคุณปลัด”
ดนัยรับคำ สีหน้าเหี้ยมโหดและเลือดเย็นจนแม้แต่เสี่ยภุชงค์ยังอดเสียวสันหลังวาบไม่ได้
“ผมจะรีบส่งหนังสือไปรายงานทางจังหวัด คาดว่าทางการคงส่งกำลังมาปราบก๊กเสือหินเสือหาญเร็วๆนี้ครับ”
ooooooo
ดนัยทำตามที่บอกเสี่ยภุชงค์จริง วันต่อมาพวกหินกับหาญจึงได้ฟังข่าวเกี่ยวกับพวกตนทางวิทยุ
“เสือหินเสือหาญ...เสือโหดอำมหิตออกปล้นอีกแล้ว คราวนี้ไม่ได้ปล้น ฆ่า ข่มขืนและประสงค์ทรัพย์สินอย่างเดียว แต่เผาบ้านของเจ้าทรัพย์จนไม่มีอะไรเหลือ ประชาชนเดือดร้อนต้องการให้ทางการส่งมือปราบไปปราบโจรก๊กนี้ ก่อนที่มันจะเหิมเกริมถึงขั้น...ปล้นอำเภอ”
หาญกดปิดวิทยุด้วยสีหน้าโกรธจัด “มันใส่ร้ายกันชัดๆ”
“ฉันถึงได้อยากให้พี่ฟังไง ตอนนี้พี่กับพี่หินกลายเป็นเสือโหดอำมหิตแห่งลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยาไปแล้วนะ”
ดินเอ่ยเสียงเครียด น้ำหวานร้อนใจเสนอให้สองเสือเคลื่อนไหวบ้าง
