ตอนที่ 13
“เนื่องในโอกาสที่ตอนนี้ฝนฟ้าไม่ตกต้องตามฤดูกาลทำให้การทำมาหากินฝืดเคือง เข้าสู่ยุคของข้าวยากหมากแพง เสี่ยภุชงค์คนพึ่งได้ของพ่อแม่พี่น้อง...เจ้าของร้านทองร้านเดียวในอำเภอบ้านโคกได้เปิดโอกาสให้พ่อแม่พี่น้องได้ลืมตาอ้าปากโดยการสั่งให้ลดราคาทองเหลือบาทละสองร้อยห้าสิบเท่านั้น”
ดินกับดำรีบนำข่าวไปบอกพวกหินกับหาญ ทุกคนนิ่วหน้าเพราะไม่เชื่อว่าเสี่ยภุชงค์จะใจดีช่วยเหลือพวกชาวบ้าน แล้วหินก็คิดได้เป็นคนแรกว่า เสี่ยภุชงค์ต้องการล่อให้พวกเขาออกปล้นอีกครั้งโดยเอาทองมาล่อ
หินคิดแผนตลบหลังพวกเสี่ยภุชงค์ด้วยการ วางแผนปล้นแต่ไม่ได้ปล้นตอนแจกทองแต่เป็นหลังจากนั้น!
เสี่ยภุชงค์ย่ามใจคิดว่าแผนลวงด้วยทองจะได้ผล ออกไปขายทองร่วมกับเหล่าสมุนในวันต่อมา แต่รอแล้วรอเล่าพวกหินกับหาญก็ไม่ปรากฏตัว เสี่ยภุชงค์กลัวทองหมดเลยเก็บของกลับดื้อๆ ไม่รู้เลยว่าพวกหินกับหาญดักรอในป่าละเมาะไม่ไกลกันนั้นและปล้นทองคำที่เหลือไปได้ทั้งหมด!
เหตุการณ์ปล้นทองครั้งล่าสุดทำให้เสี่ยภุชงค์ถึงกับกุมขมับ ดนัยกับหมวดรำพึงก็เครียดไม่แพ้กันส่งตำรวจหลายนายไปตรวจสอบตามบ้านพวกชาวบ้านเพราะเชื่อว่าพวกหินกับหาญจะแจกจ่ายทองที่ปล้นมาทันที
เปรียวกับน้ำหวานช่วยกันแจกทองตามที่ดนัยคาด หมวดรำพึงนำกำลังล้อมจับสองสาวเลยตัดสินใจแยกกันหนี เปรียวแยกไปซ่อนตัวอีกทางแต่ก็ถูกดนัยเจอตัวจนได้!
ooooooo










