เพลงรักเพลงปืน
ตอนที่ 12
หินไม่รู้เรื่องด้วย ถึงกับผงะเมื่อกลับที่พักแถวป่าช้าเจอสีดานอนเปลือยกายรออยู่
“สัปเหร่อฉุยกับพวกเด็กวัดไม่อยู่...ไม่มีใครอยู่เลย คงออกไปหาปลาอีกนานกว่าจะกลับ เรามีเวลาอยู่ด้วยกันสองต่อสองทั้งคืนเพราะคืนนี้เสี่ยภุชงค์มีผู้หญิงมาจากในเมือง เขาไม่ต้องการฉันหรอก”
จบคำก็โถมตัวหา หินเบี่ยงตัวหลบ ละล่ำละลักห้าม
“อย่า...อย่าทำยังงี้เลยครับ...ไม่...ไม่ดี”
สีดาหงุดหงิดสวนทันควัน “ไม่ดียังไง...ยังไม่ได้ทำอะไรเลยจะรู้ได้ยังไงว่าดีหรือไม่ดี ฉันบอกแล้วไง
ว่าฉันรักคุณ ฉันไม่ต้องการความรักตอบแทน แต่ฉันต้องการ...คุณ”
หินคงเสียท่าให้สีดาแล้วหากพวกหาญจะ
ไม่เปลี่ยนใจกลับมาขวางเพราะเห็นแก่เปรียวที่คง
ไม่พอใจมากหากรู้ว่าหินต้องเอาตัวเข้าแลกกับสีดา
เพื่อหาข่าวของเสี่ยภุชงค์
เปรียวไม่ได้คิดเลยว่าหินจะต้องเจอเรื่องกลืนไม่เข้าคายไม่ออก มัวฝันหวานและเพ้อกับบัวบานเรื่องตนสารภาพและสาบานรักกับหินที่ศาลเจ้าพ่อลานทุ่งเมื่อคืนก่อน บัวบานยินดีกับลูกพี่ลูกน้องสาว ต่างจากน้ำหวานที่แอบได้ยินโดยบังเอิญ หน้าซีดเผือดเมื่อรับรู้ได้ว่า
ความหวังของตนเลือนรางลงทุกที
กว่าสีดาจะยอมกลับ เหล่าลูกศิษย์บ้านโคกก็กล่อมจนเหนื่อย หินซาบซึ้งใจมากที่หาญมาช่วยทันเวลา
“ขอบใจมากนะเพื่อนที่แกกลับจากหาปลาพอดี”
หาญถอนใจยาว “ที่ฉันทำเพราะเห็นแก่เปรียว...
ฉันรักเปรียว ฉันไม่ต้องการให้เปรียวเสียใจ แกกับเปรียวสาบานรักกันต่อหน้าศาลเจ้าพ่อลานทุ่งแล้ว หน้าที่
ของแกคือรักษาความรักไว้ด้วยชีวิต!”
ooooooo
สีดาเจ็บใจที่พลาดโอกาสเผด็จศึกหิน กระนั้นก็ไม่ย่อท้อพยายามหาข่าวเสี่ยภุชงค์เพราะหวังได้ใกล้ชิดหินอีก แล้วก็สมหวังในเวลาไม่นานเมื่อดนัยแจ้งข่าวเสี่ยภุชงค์เรื่องหนังสือราชการด่วน
เสี่ยภุชงค์หน้าเครียดเมื่อรู้เนื้อหาในหนังสือราชการว่าคือการตรวจราชการของข้าราชการชั้นผู้ใหญ่จากกรุงเทพฯ แต่ที่ทำให้ต้องคิดหนักกว่าคือนายอำเภอคนใหม่ที่อาจร่วมขบวนมา
“คุณปลัดคิดว่านายอำเภอคนใหม่จะมากับขบวนนี้ด้วยไหม”
ดนัยนิ่วหน้า ไม่แน่ใจ “ก็น่าจะมากับขบวน
ท่านผู้ใหญ่ที่มาตรวจราชการด้วย แต่ผมสงสัย...อำเภอไกลปืนเที่ยงมีตั้งหลายอำเภอ ทำไมต้องมาตรวจราชการที่อำเภอนี้”
“คงเป็นหน้าที่ของฝ่ายบ้านเมือง นโยบายออกเยี่ยมเยือนประชาชนเพื่อแสดงให้เห็นความห่วงใย
ที่มีให้คนไกลปืนเที่ยง ไม่ต้องห่วงคุณปลัด...ผมจะจัดการต้อนรับท่านผู้ใหญ่กับนายอำเภอคนใหม่เอง!”
เสี่ยภุชงค์มีแผนต้อนรับข้าราชการชั้นผู้ใหญ่
