ตอนที่ 8
“เห็นไหม คนมันกตัญญูมาจากข้างใน ต่อให้มันได้ดียังไงมันก็ไม่เคยลืมตัว ได้ดีแล้วก็ยังแจกจ่ายไปให้คนอื่นด้วย...ฉันล่ะปลื้มใจแทนแกจริงๆนะนังพุด”
ขณะนั้นจิตราเดินผ่านมาฟังเสียงชื่นชมเพชรอย่างเจ็บปวดแล้วรีบเดินเลี่ยงไป ย่าพุดเห็นจึงเรียกแต่จิตรารีบเดินหนี ย่าพุดมองตามอย่างสงสาร
วันนี้เพชรไปหาครูหมายที่บ้าน ครูถามถึงเฮียตงว่าเป็นยังไงบ้าง เพชรบอกว่าตนกำลังหาหลักฐานมาแก้ต่างให้ตี๋อยู่แต่ไม่รู้จะช่วยได้แค่ไหนเพราะหลักฐานทั้งหมดชี้ไปที่คุณตี๋คนเดียว แต่ทุกคนค่อนข้างแน่ใจว่าตี๋ไม่รู้เรื่องด้วยแน่ๆ ตัวการน่าจะเป็นณรงค์แต่ก็ยังทำอะไรไม่ได้ ครูหมายบอกทุกคนว่า
“เออ...ก็ต้องช่วยกันไปนะ แต่เอ็งจำเอาไว้นะเพชร คนจะเป็นหัวหน้ามันต้องดูคนให้เป็นนะว่าลูกน้องคนไหนเป็นยังไง เหมาะที่จะทำงานแบบไหน ไม่อย่างนั้นมันก็จะกลายเป็นแบบคุณตี๋นี่แหละ”
ฝ่ายเสี่ยทรงชัยกำลังตกที่นั่งลำบาก ถูกตำรวจตามล่าจนต้องโทร.ไปหานายที่เยาวราช ตะโกนอย่างโกรธแค้น
“เฮีย...ทั้งหมดเพราะไอ้เอ มันเป็นคนบอกตำรวจ เฮียต้องจัดการให้ผมนะ มันเป็นคนของเฮีย...ไม่ได้ เฮียทำแบบนี้ผมก็ตายสิ เฮีย...เฮ้ย...เฮีย” เสี่ยทรงชัยหัวฟัดหัวเหวี่ยงที่ปลายสายวางไปแล้ว ตะโกน “เฮ้ย...มีใครอยู่บ้างวะ เตรียมรถที ไปบ้านนายที่เยาวราช”
ปริมที่แอบฟังอยู่พอรู้ว่าพ่อทำอะไรก็เสียใจร้องไห้ ตัดพ้อว่าพ่อทำงานชั่วร้ายพวกนั้นจริงๆ ถามว่าพ่อทำอย่างนั้นทำไม แล้วตนจะเอาหน้าไปไว้ไหนที่มีพ่อเป็นอาชญากร เป็นโจร เสี่ยทรงชัยสั่งให้ปริมเงียบ แต่ปริมยังกรีดร้องอย่างสติแตก
ทันใดนั้นมีเสียงคนวิ่งขึ้นมา เสี่ยทรงชัยตกใจเห็นตำรวจวิ่งกรูเข้ามาถามว่าเข้ามาได้ยังไง เข้ามาทำไม ชาญวิทย์บอกว่าตนมาตามหมายจับและคนที่เปิดประตูให้ตำรวจเข้ามาก็คือหนิง
เสี่ยทรงชัยถูกตำรวจจับไปในขณะที่ปริมยังนั่งร้องไห้ฟูมฟายซุกหน้าอยู่ด้วยความอาย
ชาญวิทย์โทร.บอกเพชรเรื่องเสี่ยทรงชัยถูกจับ เพชรถามถึงปริม พอฟังปลายสายก็หน้าสลด รินทร์แอบมองเพชรอย่างไม่สบายใจจนเพชรสงสัยถามว่าเป็นอะไร เดาว่าเธอคิดว่าตนเป็นห่วงปริมใช่ไหม รินทร์นิ่ง เพชรชี้แจงว่าตนแค่ห่วงใยเพื่อนคนนึงที่เรารู้จักเท่านั้น รินทร์ไม่ต้องกังวล ยืนยันว่าตนเป็นคนรักษาคำพูดและสัญญาของตัวเอง ย้ำอีกครั้งว่า
“พี่เคยพูดไว้ว่าในชีวิตจะมีผู้หญิงแค่สามคนเท่านั้นที่พี่จะรัก ดูแล และปกป้องด้วยชีวิต จนถึงตอนนี้พี่ก็จะมีแค่นั้นจริงๆ”
รินทร์มองหน้าเพชรเหมือนมีอะไรในใจ พอเพชรถามว่าตนพูดอะไรผิดหรือ รินทร์ตอบเขินๆว่า
“ก็...ก็ตอนนั้นพี่พูดแค่ดูแลและปกป้องด้วยชีวิตเท่านั้นนี่คะ ไม่มี...เรื่อง...”










