ซีรีส์ลูกผู้ชาย เรื่อง "เพชร"

เพชรไปหาชาญวิทย์ที่โรงพัก ชาญวิทย์ฟันธงว่าโดนสั่งเก็บแน่นอน ตอนนี้ทางเรือนจำก็วุ่นไปหมด ไม่รู้ว่าปล่อยให้เสี่ยโดนจัดการง่ายดายแบบนี้ได้ยังไง มองหน้าเพชรที่สีหน้ากังวลถามว่าเป็นห่วงเอใช่ไหม แล้วบอกเพชรว่าไม่ต้องกังวล เพราะเสี่ยโดนเก็บแบบนี้ก็เป็นเพราะข้อมูลต่างๆที่เราได้จากเอด้วย ทุกอย่างมีประโยชน์มากจนทำให้พวกนั้นอยู่ไม่เป็นสุข ต้องดิ้นหนีตายกันจ้าละหวั่น

ชาญวิทย์บอกว่าตนขอความแน่นอนจากทางผู้ใหญ่ให้ดูแลเออย่างดีที่สุดเท่าที่ผู้ต้องหาคนหนึ่งจะได้รับ เพราะตนเชื่อว่าเอไม่ใช่คนชั่วโดยสันดาน คนเรามีโอกาสเลือกเส้นทางผิดพลาดได้กันทั้งนั้น

“เออาจทำอะไรเลวร้ายมามากมาย แต่ในชีวิตเขาก็มีเส้นคั่นบางอย่างที่ทำให้เขายั้งตัวเองเอาไว้ไม่ทำลายคนอื่นมากไปกว่านี้ แล้วยิ่งตอนนี้เขาเสี่ยงชีวิตมากนะที่ยอมเปิดเผยข้อมูลทุกอย่างที่เป็นประโยชน์สำหรับการกวาดล้างไอ้พวกชั่วร้ายในสายเลือดแบบเสี่ยทรงชัยกับนายใหญ่ของเขา”

ชาญวิทย์ยอมรับว่าการกระทำหลายอย่างของเอทำให้ตนรู้สึกนับถือเขาอยู่ในใจ เอเป็นลูกผู้ชายแท้ๆ คนหนึ่ง ชาญวิทย์พูดปลื้มว่า

“ผมดีใจนะที่ได้รู้จักเพชร รู้จักเอ ลูกผู้ชายสองคนที่ต่างกันอย่างสิ้นเชิง แต่ก็เป็นตัวอย่างที่ดีสำหรับใครก็ตามที่กำลังสับสนและหลงทางในชีวิตตัวเอง โดยเฉพาะณรงค์”

“พี่รงค์ฟื้นแล้วหรอครับ”

“แต่ยังไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น กระสุนโดนจุดสำคัญหลายที่ หมอเองก็ตอบไม่ได้ว่าณรงค์จะกลับมาในสภาพแบบไหน...” ถามเพชรว่าจะบอกคุณจิตราไหม เพชรบอกว่าต้องบอก “ผมเชื่อว่ายังไงคุณจิตราก็ต้องรับมือได้ เพราะคุณจิตราอยู่กับย่าพุดกรอง”

“ใช่ ยังไงย่าก็ต้องจัดการได้” เพชรมั่นใจ

ทุกคนก็เชื่อว่ามีย่าพุดคอยดูแลยังไงก็ต้องช่วยจิตราได้ ห่วงแต่ปริมที่ขังตัวเองอยู่ในห้องไม่ยอมกินไม่พูดกับใคร รินทร์เสนอว่าคงต้องพึ่งพี่เพชรเสียแล้ว เพชรพยักหน้าอย่างเข้าใจแต่แก้วตานึกฉุนรินทร์ที่เสนอทำให้เพชรต้องไปใกล้ชิดกับปริมอีก พอต่อว่ารินทร์ว่าทำไมต้องช่วยปริมถึงขนาดนั้น รินทร์บอกว่ากลัวปริมคิดสั้น แต่พอเพชรไปเคาะประตูเรียก ปริมเปิดประตูออกมาโผกอดเพชรร้องไห้โฮและเพชรกอดปลอบ รินทร์ก็อดหวั่นไหวไม่ได้

แก้วตาบอกรินทร์ว่าถ้าไม่สบายใจก็บอกพี่เพชรไปตรงๆเลย รินทร์บอกว่าคุณปริมน่าสงสารขนาดนั้นและพี่เพชรเองก็งานยุ่งมากจะให้ตนพูดเรื่องกวนใจอะไรอีกหรือ

แก้วตายังโวยวายที่รินทร์ทำใจเย็นอยู่ได้ ตนไม่เข้าใจเลย รินทร์ได้แต่ยิ้มเจื่อน แต่ปริมที่แอบได้ยิน ฟังแล้วสับสนวุ่นวายใจ