ซีรีส์ลูกผู้ชาย เรื่อง "เพชร"

ทันใดทุกคนชะงักเมื่อเสียงเฮียตงด่าลั่นเข้ามาว่า “ไอ้ฝรั่งเก๋าเจ้ง มึงพูดหมาๆแบบนี้ได้ยังไงวะ” ทุกคนหันมอง เพชรถามว่าเถ้าแก่มีอะไรหรือ เฮียตงเล่าอย่างแค้นใจว่าไอ้โรเบิร์ตที่ตนให้เพชรไปคุยเรื่องออโต้เซ็นเตอร์ที่เพชรคิดโครงการนั้น มันขโมยความคิดของเพชรไปทำเองแล้ว

เพชรบอกเฮียตงว่าไม่เป็นไร เป็นแบบนี้ยิ่งสนุกเพราะเท่ากับตนมีคู่แข่งแล้ว การมีคู่แข่งทำให้เราต้องทำให้ดีมากขึ้นกว่าเดิม เฮียตงติงว่าแต่เราก็ไม่ใช่เจ้าแรกทั้งๆที่เพชรคิดเป็นคนแรก

“จะเป็นเจ้าแรกหรือเจ้าสุดท้ายก็ไม่สำคัญเท่ากับเราจะเป็นเจ้าที่ดีและลูกค้าไว้วางใจมากที่สุดนะครับ เพราะถ้าเราเป็นแบบนั้นได้ ต่อให้เราอยู่ลำดับที่เท่าไหร่ ยังไงลูกค้าก็ต้องตามมาที่ศูนย์บริการของเรา ผมคิดแบบนั้นครับ”

เฮียตงชื่นชมวิธีคิดของเพชร ชมเพชรว่าแกร่งดี แล้วหยิบเอกสารรายชื่อติดต่อกับอะไหล่เจ้าอื่นๆให้ บอกเพชรว่าไปทำให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ พูดให้กำลังใจว่า

“อั๊วจะคอยดูลื้อยืนอยู่ที่เส้นชัยที่เป็นเดอะเบสต์ของวงการช่างยนต์ทั้งหมด”

“ครับเถ้าแก่ ผมจะต้องทำให้ได้” เพชรเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น

เอตัดสินใจเอากุญแจดอกเล็กๆให้ป๋อง บอกให้ป๋องจัดการแทนตน ย้ำว่า “ข้าเชื่อใจเอ็งนะป๋อง อย่าทำให้ข้าผิดหวัง” ป๋องถามว่าพี่เอจะไปไหน “ข้าก็ยังไม่รู้ แต่ข้าไม่อยากให้พวกเอ็งที่ซื่อสัตย์และภักดีกับข้าต้องลำบาก เอ็งจัดการแทนข้าทีนะป๋อง แบ่งให้ทุกคนอย่างยุติธรรมที่สุด แล้วหนีไปให้ไกลอย่าย้อนกลับมาอีก”

ป๋องตกใจน้ำตาซึมขอร้องพี่เออย่าทำอย่างนี้ อย่าทิ้งพวกตนไปแบบนี้ เอดึงป๋องเข้าไปกอดอย่างห่วงใย ขยี้หัวป๋องอย่างเอ็นดู ปลอบอย่าร้องไห้...อย่าร้อง ขอบใจป๋องและขอให้ป๋องโชคดีแล้วอย่ากลับมาอีก แล้วเอก็เดินจากไป เอไปกราบขอโทษครูสร้อยร้องไห้อย่างสำนึกผิด ครูสร้อยกอดปลอบอย่างอบอุ่นว่า

“ไม่เป็นไรลูก เอ...ไม่เป็นไร ครูหมายเขาผ่านไปแล้วนะ ครูไม่เจ็บปวดทุกข์ทรมานอีกแล้ว เอก็อย่าทรมานตัวเองแบบนี้เลยนะลูก คนที่อยู่ข้างหลังก็ต้องเข้มแข็งให้เหมือนครูนะลูก”

“ครับ...ครู...แม่สร้อย” เอรับคำอ่อนโยนกราบที่ตักครูสร้อย “ครูแม่สร้อยรอผมนะครับ ผมจะต้องกลับมาใช้ชีวิตอย่างที่ครูหมายสอนไว้ให้ได้...นะครับ”

ครูสร้อยพยักหน้ายิ้มอย่างมีความสุข เมื่อเอกราบอีกครั้งและลุกไปแล้ว ครูสร้อยบอกครูหมายว่า

“พี่หมาย...พี่ทำสำเร็จแล้วนะ...พี่ต้องอยู่ช่วยเป็นกำลังใจให้เอด้วยนะ...พี่หมาย”

ooooooo