ซีรีส์ลูกผู้ชาย เรื่อง "ปัทม์"

“ตอนนี้สุขภาพต้องมาก่อน การกินการอยู่นี่สำคัญมากแล้วบ้านเมืองมันก็เจริญขึ้นทุกวัน ผู้คนไม่มีเวลามาต้มกินเองกันหรอก”

ปัทม์อยู่เป็นเพื่อนสมพรจนกระทั่งวันกลับ สมพรออกมาส่งเป็นเพื่อนรอรถรับจ้าง ปัทม์เล่าว่า

“ผมอยู่เป็นเพื่อนน้าพรได้อาทิตย์นึง เดวิดก็กลับมา ผมกลับกรุงเทพฯพร้อมกับสมุนไพรหลายชนิดที่น้าพรใส่กล่องให้ผมลองใช้มันทำมาหากิน”

กลับมาถึงกรุงเทพฯ ปัทม์ต้มน้ำสมุนไพรแช่ในตู้แช่เป็นแก้วๆ ทั้งน้ำตะไคร้ อัญชัน และเก๊กฮวย คนที่ผ่านไปมาซื้อแต่น้ำเก๊กฮวยดื่ม ปัทม์ถามว่ารสชาติเป็นไงบ้าง บางคนก็ว่าหวานไป บางคนก็ว่าจืดไป ปัทม์ฟัง แล้วกระซิบถามหนูตุ่นว่า “จะตามใจลูกค้าคนไหนดีเนี่ย” แล้วหัวเราะกันเอง

พอกลางคืนมาสรุปยอดขาย ปัทม์บอกว่าขายวันแรกก็เหลือบานเลย ครูอัญบอกว่าคนส่วนมากเขาต้มกินเองที่บ้านมากกว่า เป็นครูก็ต้มกินเอง ไม่เปลืองเงิน คุ้มกว่ากันเยอะ

“ทำไมพี่ปัทม์ถึงคิดมาขายน้ำสมุนไพร” หนูตุ่นสงสัย

“ทุกวันนี้เมืองขยาย และจะขยายไปเรื่อยๆ ต่อไปจะไม่มีใครต้มสมุนไพรกินกันเองแล้ว เพราะเขาต้องการความสะดวก”

“จริงหรือ” ครูอัญถาม

“ผมเชื่ออย่างนั้นนะครับ แล้วคนเริ่มห่วงสุขภาพกันมากขึ้น น้ำสมุนไพรจะเข้ามาแทนที่น้ำอัดลม คนจะกินน้ำสมุนไพรมากขึ้น”

“ไม่น่าเชื่อเลยว่าพี่ปัทม์จะคิดไปไกลมาก หนูตุ่นคิดไม่ออกเลยนะเนี่ย”

“แต่วันนี้มันก็ขายไม่หมดอยู่ดี” ปัทม์พูดขำๆขื่นๆ

“วันนี้ไม่สำเร็จ มันก็ต้องสำเร็จเข้าสักวันแหละ เชื่อลุง” พฤกษ์ให้กำลังใจ

ปัทม์เล่าถึงการขายน้ำสมุนไพรให้นักข่าวฟังว่า

“วันแรกขายได้แค่สองแก้ว ขายทั้งอาทิตย์ไม่ได้เลย ไม่มีคนกิน ขายมาครบเดือนต้องเททิ้งแล้วดื่มที่ขายไม่หมด ผมควรจะไปขายอะไรที่ง่ายกว่านี้หรือเปล่า??”

เมื่อขายไม่ออก ปัทม์กับหนูตุ่นก็ดื่มเองบ้าง รดต้นไม้บ้าง

วันนี้ปัทม์เทน้ำเก๊กฮวยจากหม้อต้มใส่แก้วให้ตัวเองและหนูตุ่น ดื่มแก้วแล้วแก้วเล่าจนต้องเอามือลูบท้อง ปัทม์ยกแก้วสุดท้ายขึ้น บอกหนูตุ่นอย่างมุ่งมั่นว่า

“พี่ขอให้การดื่มน้ำจากการขายไม่ออกพวกนี้เป็นครั้งสุดท้าย”