ตอนที่ 6
นันทาออกตัวแรงไม่อยากให้เพชรไปงานใหญ่เพราะกลัวจะขโมยเพชรที่โชว์ในงาน แต่ไม่สามารถขัดความต้องการของประพจน์กับณดลได้ แถมประพจน์ยังเร่งณดลให้พาสามสาวกับเพชรไปเลือกซื้อเสื้อผ้าราคาแพงมาใส่
จันอดไปเพราะเกิดเรื่องกับเธอเมื่อคืน จันโดนแมวที่เพชรเลี้ยงไว้ข่วนเป็นแผลเพราะเดินไปเหยียบมันเข้า คราวนี้จันโกรธมากจ้องจะหาทางเอาคืนไอ้แมวตัวดีให้จงได้
ในระหว่างเลือกชุดกันในร้านหรู มาริสานึกสนุกจับเพชรแต่งชุดผู้หญิงออกมาสวยงามจนณดลตะลึง แต่บอกเพชรว่าวันหลังอย่าแต่งแบบนี้อีก เพชรยืนยันว่าตนโดนบังคับ ปัทมามองยิ้มๆชมเพชรว่าแต่งหญิงแล้วสวยจริงๆ
“คุณปัทก็เอากับเขาด้วย”
“ฉันพูดจริงๆ เธอสวยมากเลย นี่ถ้าไม่บอกก็ต้องคิดว่าเป็นผู้หญิงแท้ๆ แน่นอนเลย ดูไม่มีความเป็นผู้ชายอยู่เลยสักนิด”
เพชรหน้าเสียกลัวถูกจับได้ พอได้ยินณดลยืนยันก็โล่งอกไปที
“มันเป็นผู้ชายจริงๆ ครับคุณปัท ผมเคยสัมผัสมาแล้ว...เอ่อ...ผมหมายถึงเคยเห็นมันยืนฉี่”
“สมัยนี้เขามีอุปกรณ์ให้ผู้หญิงทำแบบนั้นได้ด้วย รู้รึยังคะ” มาริสาแย้งขึ้นยิ้มๆ
“ในป่าครับ เอาเป็นว่าเป็นความผิดไอ้เพชรที่มันเล่นแผลงๆ รวมกับความผิดเมื่อเช้าที่มันปล่อยให้ไอ้แมวเหมียวของมันไปข่วนคุณจันซะเละ กลับไปเดี๋ยวผมจัดการมันเอง”
“อะไรอ่ะนาย เพชรไม่ได้ทำซักหน่อย แล้วไอ้เหมียวมันก็ไม่ได้เกเรแบบนั้นนะฮะ”
“ขนาดไม่เกเรนะนั่น แมวแกไม่ได้น่ารักสำหรับคนอื่นนะ”
“แต่ก็จริงนะคะ ไอ้เหมียวของเพชรน่ะนานๆ จะโผล่มาที ปัทว่าบางทีอาจจะมีแมวตัวอื่นที่หลุดเข้ามาก็ได้”
“ยัยนั่นเองก็คงทำตัวแย่ๆ ขนาดสัตว์มันยังหมั่นไส้” มาริสายิ้มเยาะ สีหน้าสะใจเป็นพิเศษ จากนั้นก็แซวเพชรว่าอย่าติดใจแต่งหญิงอีกแล้วกัน เพชรรีบส่ายหน้า โบกมือปฏิเสธพัลวัน
ooooooo
วิทย์เป็นอีกคนที่ต้องการพชรมนตรา เมื่อรู้ข่าวเรื่องงานนิทรรศการเพชรจึงร้องขอแกมข่มขู่วีระให้จัดหาเสื้อผ้าและบัตรเข้างานมาให้ แต่ก่อนถึงวันงานวิทย์ได้แอบเข้าไปในสถานที่จัดงานในเวลากลางคืน เขาสำรวจดูจนทั่วแต่ก็ไม่พบเพชรตาแมวสีชมพูที่ต้องการ กลับพบรูปวาดของรัตนมณีเทวี
วิญญาณเทวีปรากฏประจันหน้ากับวิทย์ สองฝ่ายต่อสู้กันครู่หนึ่งก่อนที่วิญญาณเทวีจะสู้อาคมของวิทย์ไม่ได้ สลายกลายเป็นควันสีดำหายไปแต่ก็ทิ้งร่องรอยความบาดเจ็บไว้ตามเนื้อตัววิทย์ไม่น้อยเหมือนกัน
คืนเดียวกันเพชรสะดุ้งตื่นหลังฝันเห็นพ่อเลือดท่วมตัว เพชรทั้งกลัวและตกใจสวมกอดณดลแน่น พูดระรัวว่าทำไมตนฝันเห็นพ่อแบบนี้ เห็นเหมือนมีคนเล็บยาวๆทำร้ายพ่อ มันคุ้นมาก...










