พชรมนตรา
ตอนที่ 6
“ไหนๆแกก็ร่วมหัวจมท้ายกันมาตั้งแต่แรกแล้ว แกก็ควรจะอยู่ในงานด้วยนะ”
เพชรพยักหน้าเข้าใจ พอประพจน์ถามว่าเมื่อคืนมีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า เพชรปกปิดว่าไม่มี ทุกอย่างปกติดี
“คงมีแต่ฉันนี่แหละที่ต้องรับกรรมกับมัน จะหนีก็ไม่ได้ จะตายก็ไม่ได้”
“อย่าพูดอย่างนั้นสิฮะคุณท่าน นายเขาต้องได้วิธีจัดการกับเพชรตาแมวนั่นจากงานนี้อย่างแน่นอนเลยฮะ”
มาริสาแอบฟังอยู่มุมหนึ่ง นึกถึงคำพูดของนันทาที่กำชับให้เธอจับตาดูสองพ่อลูกว่าเก็บเพชรไว้ที่ไหน...อย่างนี้ก็แสดงว่าณดลต้องเก็บเพชรตาแมวไว้จริงๆ
เมื่อมาริสาโทร.บอกนันทาที่กำลังอยากรู้ว่าณดลจะเอาเพชรอะไรไปโชว์ที่นิทรรศการบ้าง พอได้ฟังข่าวนี้เธอก็กระหยิ่มยิ้มย่องเตรียมวางแผนกับวีระอย่างเร่งด่วน
ooooooo
ตกเย็นณดลกลับเข้าบ้าน เพชรรีบมาต้อนรับด้วยความดีใจและเล่าเรื่องประพจน์ให้ไปงานนิทรรศการก่อนจะเผลอตัวพูดเรื่องชุดใส่ไปงานเป็นผ้าลูกไม้สีขาวสวยงาม แต่พอเห็นณดลจ้องอยู่ก็นึกได้ เฉไฉไปว่าชุดพวกนั้นน่าจะเหมาะกับปัทมาและมาริสา
“แล้วไป...นึกว่าแกจะใส่เอง”
“โธ่นายอ่ะ เพชรจะไปใส่ได้ไง”
“ไปๆ เข้าบ้าน” ณดลกอดคอเพชรหมับเตรียมขยับเดิน แต่ชะงักเพราะได้ยินเสียงปัทมาเรียกอยู่ข้างหลัง
ปัทมามาขอโทษณดลที่เมื่อคืนเข้าใจผิดคิดว่าเขาอยู่กับผู้หญิง ณดลนึกถึงแล้วยังสยองไม่หาย แต่กลบเกลื่อนว่าช่างมันเถอะ จากนั้นก็เดินเข้าบ้านไปกับเพชร
จู่ๆมาริสาโผล่มาดักหน้าปัทมาตั้งคำถามหาเรื่องว่า “เขาเป็นอะไรกับเธอเหรอ ถึงจะต้องมาขอโทษเพราะเข้าใจผิดเรื่องแบบนี้ ทำอย่างกับว่าเป็นแฟนกัน...เข้าใจผิดเรื่องผู้หญิง”
“ไม่ไปวาดรูปเหรอวันนี้”
“ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องหรอก ตกลงเธอจะเข้ามาบ้านนี้ในฐานะลูกสะใภ้เหรอ ถ้างั้นก็เลิกโกหกเรื่องเป็นลูกสาวของพ่ออมรซะทีสิ อย่าโลภให้มากนักเลย”
“แล้วถ้าฉันจะโลภล่ะ...ถ้าฉันจะเป็นทั้งสองอย่างเธอจะทำอะไรฉันได้” ปัทมาตอบกลับตาวาวก่อนจะเดินเฉียดไหล่มาริสาไปอย่างไม่หวั่นเกรง
“ก็มาคอยดูกัน!” มาริสาพึมพำท่าทางร้ายลึกไม่แพ้กัน!
ฝ่ายนางมารร้ายโจ่งแจ้งอย่างจัน เธอกำลังตื่นเต้นกับการจะได้ออกงานใหญ่ ขนเสื้อผ้ามาลองใส่โชว์ประพจน์แล้วพยายามทึกทักอีกว่าตัวเองเป็นอัญชลีลูกสาวตัวจริงของอมร ประพจน์อ่อนใจมาก พูดย้ำแล้วย้ำอีกว่าเรื่องนี้ยังพิสูจน์ไม่ได้ ทำให้จันน้อยใจบ่นว่าตัวเองไม่สำคัญเท่าปัทมากับมาริสา
พอรู้ว่ามาริสาไม่อยู่ จันดอดเข้าไปค้นของในห้องจะละเลงสีลงบนภาพที่มาริสาวาดไว้ แต่เพชรโผล่มาขัดจังหวะทำให้จันตกใจพู่กันหล่นกระจาย
“ไอ้บ้า เข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมไม่เคาะประตู ไม่มีมารยาท”
“นี่มันห้องคุณสาเขานะฮะ คุณจันนั่นแหละเข้ามาได้ยังไง”
