พชรมนตรา
ตอนที่ 6
แม้ไม่เชื่อเต็มร้อยเรื่องอาถรรพณ์เพชรตาแมวหรือเพชรสีชมพู แต่ณดลก็คิดจะเอามันกลับไปคืนโดยเร็วพร้อมเทวรูปแมวเนื่องจากระยะหลังมานี้เกิดเรื่องแปลกประหลาดในบ้านมากขึ้นเรื่อยๆ
แต่อยู่ดีๆอาทิตย์ก็มาห้ามไว้ เพราะเขาฝันถึงรัตนมณีเทวีหญิงโบราณที่อยู่ในภาพวาด รัตนมณีเทวีมาขอร้องอาทิตย์ให้ช่วย และอย่าเอาเพชรตาแมวกลับไปคืนที่เดิม มิฉะนั้นเธอจะต้องถูกจองจำไปชั่วนิรันดร์
อาทิตย์ไม่ได้บอกรายละเอียดแก่ณดลเพราะกลัวเพื่อนไม่เชื่อ แต่ขอร้องอย่าเพิ่งเอาเพชรตาแมวกับเทวรูปกลับไปคืน ขอให้ตนได้สืบอะไรให้แน่ชัดกว่านี้ก่อนเพราะข้อมูลที่ได้มามันอาจไม่เป็นจริง
ณดลไม่เข้าใจที่เพื่อนพูด แต่ก็ยอมทำตามเพราะเกิดเหตุการณ์เหลือเชื่อขึ้นขณะที่เขากับเพชรพยายามยกกล่องเทวรูปแมวใส่รถแล้วมีควันดำลอยฟุ้งออกมา พอควันจางหายในกล่องก็ว่างเปล่า เทวรูปหายกลับไปอยู่ในห้องประพจน์ตามเดิม
ฝ่ายนันทาที่มั่นใจว่าเพชรตาแมวอยู่กับประพจน์ก็เรียกมาริสาที่ตัวเองอุปโลกน์ให้เป็นลูกสาวด็อกเตอร์อมรมาสั่งงานเพิ่มว่า ต่อไปนี้ให้คอยสังเกตว่าณดลกับประพจน์เก็บเพชรไว้ที่ไหน ยังอยู่ในตู้เซฟเหมือนเดิมหรือว่าเปลี่ยนที่แล้ว มาริสาไม่รับปากแถมยังพูดจายียวนกวนประสาทนันทา แต่พอได้ยินว่าเป็นเพชรตาแมวหรือเพชรสีชมพูที่ผู้คนหมายปองก็สนใจขึ้นมาทันที
หลังเกิดเรื่องเหลือเชื่อเทวรูปแมวกลับมาอยู่ในห้องประพจน์อย่างเดิม คืนนั้นณดลย้ายพ่อไปนอนห้องของเขา แล้วตัวเองจะมานอนห้องพ่อแทนเพราะอยากรู้เหมือนกันว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น อาทิตย์เตือนเพื่อนว่าอย่าท้าทาย ขณะที่เพชรเองได้ฟังก็ไม่ค่อยเห็นด้วย
“ฉันไม่ได้ท้าทาย แต่ฉันว่าทุกอย่างมันต้องมีเหตุผล มีที่มาที่ไป ไอ้ที่มันเกิดเรื่องบ้าๆสารพัดขึ้นมา มันต้องมีอะไรมากกว่าเรื่องเพชรตา...”
เพชรรีบสะกิดเตือนณดลไม่ให้พูดเพราะสังเกตเห็นปัทมาที่ดูแลประพจน์อยู่สนใจฟัง อาทิตย์เองก็กระแอมปรามเพื่อนด้วยเช่นกัน ปัทมาเลยแกล้งไม่ใส่ใจ ลุกขึ้นบอกทุกคนว่า
“พวกคุณคงมีเรื่องส่วนตัวคุยกัน ฉันขอตัวก่อน นะคะ เดี๋ยวอีกชั่วโมงจะขึ้นมาดูคุณอาใหม่ค่ะ”
เมื่อเธอออกจากห้องไปแล้ว อาทิตย์เตือนณดลว่าจะพูดจาอะไรต้องระวัง หน้าต่างมีหูประตูมีช่อง
“เออๆ แกยืนยันใช่ไหมที่จะเก็บเทวรูปกับเพชรไว้ก่อน”
“ถึงไม่ยืนยัน แกคิดว่าแกมีปัญญาเอามันไปไหมล่ะ”
“ฉันถึงอยากลองไปนอนที่ห้องของพ่อไง”
“นายฮะ ถ้านายไม่ว่าอะไร เพชรขอไปนอนเป็นเพื่อนได้ไหมฮะ”
“เพชร!! โคตรกล้า!! ลงทุนไปรึเปล่า” อาทิตย์ตะลึงไม่อยากเชื่อ
“ไอ้นี่ก็เว่อร์จัง เจ้าเพชรมานอนกับฉันมันจะแปลกตรงไหน”
“คือ...เพชรไม่ได้คิดอะไรไม่ดีนะฮะ แต่เพชรเป็นห่วง เกิดมีอะไรขึ้นมาจะได้ช่วยกันเหมือนตอนที่อยู่ในป่าไงฮะ”
“แต่นี่มันในเมือง แล้วที่นี่ก็ไม่ได้โล่งแจ้งแบบป่าเขา แกอยู่กันสองคนเกิดแบบว่าสปงสปาร์กอะไรขึ้นมาล่ะ”
“เลอะเทอะ” ณดลว่าเพื่อนแล้วบอกเพชร “ถ้าแกจะนอน คืนนี้ก็ไปเตรียมอุปกรณ์มา”
“ฮะนาย” เพชรตอบรับแล้วรีบไปจัดการ
ooooooo
