พชรมนตรา
ตอนที่ 6
“นี่ถ้าไม่ใช่นาย เพชรยันโครมไปแล้ว ถึงขนาดนี้ยังจะไม่เชื่ออีกเหรอ”
“ก็มันคิดได้หลายแง่นี่หว่า”
“แล้วแบบนี้นายจะเอายังไง เพชรว่าเทวีอะไรนั่นต้องจ้องเล่นงานคุณท่านอยู่แน่ๆ จริงสิ เมื่อกี้วิญญาณเทวีนั่น...”
“ทำไม แกเห็นอีกเหรอ”
“ก็เมื่อกี้ไง เพชรฝันถึงเธอ เธอจะมาเอาเพชรตาแมวอีกแล้ว เพชรว่าเรารีบๆเอามันไปคืนที่เถอะ”
“ก็อยากอยู่ เดี๋ยวฉันบอกอาทิตย์ให้รีบๆมาช่วยก็แล้วกัน”
“เร็วๆนะฮะ ก่อนที่จะมีใครเป็นอะไรไปอีก” เพชรกลัวและกังวล แต่ณดลยังทำเหมือนเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง
ooooooo
ทางด้านนันทาที่โทร.หาวีระ เล่าให้เขาฟังเป็นตุเป็นตะเชื่อว่าเพชรสีชมพูหรือพชรมนตราอยู่ที่ประพจน์จริงๆ แต่เก็บซ่อนไม่ยอมบอกใคร
นันทาพูดเรื่องนี้ไม่เลิกและเอ่ยชื่อพชรมนตราหลายครั้งขณะขับรถออกจากบ้านไป ด้วยอำนาจของเพชรอาถรรพณ์นี้ส่งผลให้นันทาเกือบโดนรถชนถ้าไม่ได้วิทย์บริกรรมคาถาช่วยไว้
เวลาเดียวกันปัทมาที่เห็นเพชรที่ประพจน์สำลักออกจากปากแล้วณดลเก็บไว้ไม่ให้ดู เธออดคิดไม่ได้ว่าเขาทำลึกลับน่าสงสัย พอเดินมาเห็นณดลอยู่กับเพชรตรงสนามก็ถามกึ่งแซวทั้งคู่ว่าหายโกรธกันแล้วหรือ?
เพชรทำหน้างงๆ ปัทมาขยายว่า “ก็เรื่องคุณอาไง” ณดลรีบเล่นละครตบตาทันที
“อ๋อ...ยังหรอกครับ นี่ผมก็ไปลากมันมาด่าเพิ่ม สะเพร่า ชุ่ย ไม่รอบคอบ ซนไม่เข้าเรื่อง นี่ถ้าคุณพ่อเป็นอะไรไปฉันเอาแกตายแน่”
“เพชรขอโทษฮะ”
“แล้วคุณปัทมาทำอะไรตรงนี้ครับ”
“เดินเล่นน่ะค่ะ ตรงนี้ต้นไม้เยอะ ร่มรื่นดี คิดถึงตอนสมัยที่อยู่ในป่าในเขา”
“เพชรก็คิดถึงหมู่บ้านที่เคยอยู่ ต้นไม้ที่เคยปีนเล่น แล้วก็...คิดถึงพ่อ ปกติเย็นป่านนี้เพชรต้องทำกับข้าวเตรียมไว้ให้พ่อแล้ว บางทีพ่อล่าอะไรมาได้ก็จะเอามาเสริม ช่วยกันทำอยู่สองคน”
“ฉันรับปากกับพ่อแกแล้วไง ว่าจะดูแลแกอย่างดี”
“ขอบคุณฮะนาย แต่เพชรก็อดคิดถึงพ่อไม่ได้อยู่ดี”
“คิดถึงได้ แต่ก็ทำตัวให้เข้มแข็งด้วย ไม่งั้นพ่อเขาคงเป็นห่วง”
เพชรพยักหน้ารับแล้วเหลือบไปเห็นใครคนหนึ่งมองมาจากนอกรั้ว...วิทย์นั่นเอง แต่เขารีบหลบออกไปก่อนที่ณดลกับเพชรจะล่วงรู้ว่าเขายังไม่ตาย
ooooooo
