ตอนที่ 3
กรมขุนวิมลอ่านจดหมายของแมงเม่าที่เขียนฟ้องว่า...หลวงศรีมะโนราชดุร้าย ตะคอกพ่อและบ่าวไพร่ในเรือนตนอย่างไม่เคยเห็นมาก่อน ตนจึงไม่กล้ามาเฝ้าเสด็จด้วย ขอเสด็จทรงโปรดประทานอภัยให้ด้วย
กรมขุนวิมลอ่านจดหมายแล้วจึงให้หลวงศรีขันทินไปรับแมงเม่าแทน แมงเม่ามาเห็นบทกลอนแล้วบอกว่าพิสดารเหลือเกิน กรมขุนวิมลบอกว่าไม่เร่งรัด หากจำเป็นต้องค้างก็ฝากคุณท้าวโสภาด้วย แต่คุณท้าวโสภามีเวรที่ตำหนักแดงจึงไหว้วานหลวงศรีขันทินไปแทน
ระหว่างนั้นเจ้าจอมอำพันคุยกับกรมขุนวิมลเรื่องเจ้าคุณสีหะราชเดชะมาตายที่ท้ายวัง พอแมงเม่ารู้ว่าคนที่ให้กลักตนเป็นพระยาที่มีคดีติดตัวก็ยิ่งกังวล
ระหว่างทางที่ขันทองพาแมงเม่าไปส่งที่เรือนคุณท้าวโสภา เจอพวกโขลนหญิงที่เป็นตำรวจวังพากัน หัวเราะคิกคักทักขันทองว่า “พ่อปันหยี วันนี้มาถึงที่นี่เชียวหรือจ๊ะ”
ขันทองโดนแซวก็เขิน แมงเม่าตะลึงแล้วทวนขำๆ “พ่อปันหยี” ฉายาน่ารักของขันทอง พลันก็ทำหน้ากระอักกระอ่วนบอกขันทองว่าปวดเบาจะราดอยู่แล้ว ขันทองจึงพาไปที่ “ศรีสำราญ” สถานที่ให้คนที่อยู่ในวังปลดทุกข์หนักทุกข์เบา
ขณะนั้นเองพวกข้าหลวงเห็นขันทองก็รีบเข้าไปหาด้วยความตื่นเต้น ถามว่าคุณหลวงปันหยีมาที่นี่ได้อย่างไร ขันทองบอกว่าตนพาแมงเม่าคนของกรมขุนวิมลมาส่ง พลางเร่งแมงเม่าให้รีบเข้าศรีสำราญเสีย
“วุ้ย แม่คนนี้ก็มีบุญนะเจ้าคะ คุณหลวงปันหยีถึงกับต้องมาคอยหน้าศรีสำราญด้วยตัวเอง”
“ดีนะเจ้าคะที่คุณหลวงเป็นขันที หากเป็นชายแท้แต่ต้องมายืนอยู่หน้าศรีสำราญเช่นนี้ จะเอาหน้าไปไว้ที่ใด แทรกแผ่นดินหนียังน้อยเกินไปเลยเจ้าค่ะ” อีกคนแซวแล้วหัวเราะกันคิกคัก ขันทองฟังแล้วอายมาก
ooooooo
ขันทองพาแมงเม่ามาฝากไว้กับเป้า ข้าหลวงที่มีหน้าที่รับใช้คุณท้าวโสภา เป้าจัดห้องให้แมงเม่าแล้วจึงไปยกสำรับมาให้
แมงเม่าถอดกลบทไม่ได้จึงออกจากห้องบอกเป้าว่าจะไปเดินเล่น เป้างงมากที่ค่ำมืดอย่างนี้แมงเม่าจะไปเดินเล่น เพราะไม่มีใครทำกัน แมงเม่าหัวเราะบอกว่าถือว่าตนทำเป็นคนแรกก็แล้วกัน เป้ามองงงๆแต่ลึกๆแล้วก็นึกชมความกล้าคิดกล้าทำของแมงเม่า
ขันทองออกจากเรือนพักเดินไปตามทางเดินในวังถูกพระยากำแหงยกดาบฟันทั้งฝัก แต่ขันทองรับไว้ทัน พระยากำแหงบอกว่าเห็นเงาตะคุ่ม นึกว่าโจรเลยฟัน ขันทองแกล้งทำเป็นเจ็บนิ้วที่ถูกฟัน
ขณะนั้นเองมีเสียงเหมือนของตกน้ำ ขันทองบอกว่าเสียงมาจากอ่างแก้ว พวกทหารขวัญหนีดีฝ่อ เชื่อว่าเป็นผีคุณท้าวสาลิกามาฆ่าตัวตายให้คนเห็นอีกแล้ว เพราะลือกันว่าผีสาลิกาเฮี้ยนนัก
พระยากำแหงปรามว่าที่นี่เป็นพระบรมมหาราชวังผีที่ไหนจะกล้าเข้ามา แล้วเดินนำไปดู พระกำแหงกวาดตามองไปบอกว่าไม่เห็นมีอะไร แต่ทหารเห็นเงาเป็นร่างหญิงผมยาวสยายอยู่ริมอ่างแก้วยิ่งตกใจกลัว ขันทองแย่งตะเกียงจากทหารส่องไปที่ “ผีผู้หญิง” จึงเห็นเป็นแมงเม่า!










