นางร้าย

“บอกแฟนด้วยนะอย่าหักโหมมากเกินไปมันจะเสียสุขภาพ”...

การหายตัวไปของแขวลัยทำให้กองถ่ายวุ่นวายพอสมควรเพราะถึงคิวแล้วเธอยังไม่โผล่มาให้เห็น

ทุกคนเป็นห่วงเธอมากเพราะเธอไม่เคยผิดเวลามาก่อน อนุวดีลองโทร.หาก็ติดต่อไม่ได้ สงวนศักดิ์แนะให้

ถ่ายฉากอื่นไปก่อน  โฮ่งเห็นดีด้วยสั่งให้มะไฟไปจัดการเซตฉากต่อไป...

ระหว่างภวาภพขับรถมาตามทาง แขวลัยนั่งเอนหลังไปกับเบาะหน้าข้างคนขับหลับด้วยฤทธิ์ยาที่หมอฉีดให้ มีเสียงมือถือของเธอดังขึ้น เขาเอื้อมมือไปหยิบมันจากในกระเป๋าถือของเธอขึ้นมาดูเห็นเป็นเบอร์ของอนุวดี เขากดรับสายแต่ยังไม่ทันจะว่าอะไร เสียงอนุวดีสวนขึ้นเสียก่อนว่าหายตัวไปไหนกองถ่ายรออยู่ เขานิ่งไม่กล้าตอบ อนุวดีซึ่งรอฟังอยู่มีแต่ความเงียบก็เลยวางสาย ภวาภพไม่อยากให้มีพิรุธจึงไลน์กลับไปหา

“พอดีเราป่วยเป็นไข้ตัวร้อนมาก ปวดหัวไปหมด กำลังไปหาหมอแล้วจะรีบไปกอง ฝากขอโทษทุกคนด้วย”

ขณะที่อนุวดีกำลังอ่านไลน์จากแขวลัย อาทิตย์เดินเข้ามาที่กองถ่ายพอดี พบว่าแขวลัยยังมาไม่ถึง ได้แต่ไลน์มาแจ้งว่าไม่สบายจะไปหาหมอ เขาเริ่มระแวงว่าอาจเป็นภวาภพที่เป็นคนมารับเธอไป...

ภวาภพอยากให้แขวลัยได้พักจึงขับรถไปจอดในที่ที่เงียบสงบ ชะโงกไปดูเห็นเธอยังหลับสนิท ความใกล้ชิดทำให้เขาเห็นใบหน้าเธอโดนตบเป็นผื่นแดง ลองเลิกแขนเสื้อขึ้นดูเห็นรอยฟกช้ำไปทั่วแขนทั้งสองข้าง

“โธ่ แม่แบบไหนกันนะถึงกล้าตีลูกได้ขนาดนี้”...

กว่าพรรณีกับปรางค์ทิพย์จะมาถึงธนาคารก็สายมากแล้ว อาทิตย์มาคอยให้ความสะดวกเช่นเคยแต่

ไม่ยอมให้ดูบัญชีเงินฝากของแขวลัยที่เปิดใหม่ อ้างกฎระเบียบของธนาคารไม่สามารถเปิดเผยเรื่องเงินฝากของลูกค้าได้ พรรณีอ้างตัวเป็นแม่ย่อมจะดูทุกอย่างของลูกได้ เขายืนกรานทำไม่ได้ ปรางค์ทิพย์ชวนแม่กลับ

ในเมื่อทำอะไรไม่ได้

“ก็ได้ อ้อแล้วเมื่อเช้าไปส่งลูกสาวฉันที่กองถ่ายเรียบร้อยดีแล้วนะ”

“เธอไม่ได้ไปกองถ่ายและไม่ได้ไปกับผม แต่เธอไปหาหมอ ผมติดต่อเธอไม่ได้ครับ”

ปรางค์ทิพย์มองแม่อย่างตำหนิที่ตีจนพี่ป่วย...

โลกกลมอย่างเหลือเชื่อ พักตร์สุดากำลังขับรถผ่านถนนสายหนึ่งเหลือบไปเห็นภวาภพเดินถือถุงใส่ของออกมาจากร้านค้า ลดกระจกรถลงตะโกนเรียกพร้อมกับบีบแตร เขาเห็นแล้วว่าเป็นเธอแต่ทำเป็นไม่เห็น เธอยิ่งบีบแตรยาวดังลั่น จอดรถกลางถนนทำท่าจะลง รถคันหลังตะโกนด่าพลางบีบแตรไล่ทำให้จอดไม่ได้ต้องขับรถต่อไป ครั้นมองไปอีกทีภวาภพหายไปแล้ว...