นางร้าย

วางสายจากอาทิตย์ พักตร์สุดาเดินกลับไปยังรถที่จอดอยู่ เหลือบเห็นแขวลัยลงจากรถคันหนึ่งติดฟิล์มมืดมองไม่เห็นคนในรถ ปราดเข้าไปหา แต่รถคันนั้นแล่นออกไปเสียก่อน แขวลัยทำเป็นมองไม่เห็นอีกฝ่ายเดินหิ้วของจะเข้ากองถ่าย พักตร์สุดาปรี่มาดักหน้า

ถามว่าไปหาหมอกับใครและใครมาส่ง เธอไม่ยอมตอบคำถาม

พักตร์สุดาคาดคั้นไม่เลิกให้แขวลัยบอกมาให้ได้ว่าคนที่พาไปหาหมอและขับรถมาส่งเธอเมื่อครู่คือภวาภพ เธอยืนกรานไม่ตอบคำถามใดๆทั้งสิ้น พักตร์สุดาไม่พอใจผลักเธอล้ม ตะคอกใส่มีอาทิตย์อยู่แล้วทั้งคนยังจะมาลักกินขโมยกินผู้ชายที่มีเจ้าของอีก แล้วขยับจะไป สงวนศักดิ์ที่ได้ยินโดยตลอดเข้าไปแขวะ

“แต่คนที่หวงของที่ไม่ใช่ของตัวเองมันน่าสยองกว่าเป็นไหนๆนะครับคุณพักตร์สุดา”

“นี่ไม่เกี่ยวอย่ามายุ่ง”

“เกี่ยว เพราะผมจะพาน้องไปเข้าฉากกับผมและนี่กองถ่ายของพวกผมไม่ใช่ของคุณ” สงวนศักดิ์พยุง

แขวลัยให้ลุกขึ้น พักตร์สุดาไม่กล้ายุ่งกับเขาผละจากไป สงวนศักดิ์เห็นรอยช้ำที่ขาและแขนของแขวลัยก็ตกใจมาก เธอเห็นเขามองอยู่รีบดึงเสื้อดึงชายกระโปรงปิด โกหกว่าหกล้ม เขาจะไม่ถามว่าเธอไปโดนอะไรมาเพราะรู้ว่าไม่ควร

“รีบไปหาพวกเรากันนะครับ ทุกคนเป็นห่วงแขนะ” สงวนศักดิ์คว้าข้าวของมาถือให้แล้วประคองเธอเดินไป...

นางเอกตัวแสบไม่ยอมรามือโทร.ฟ้องเกศรีสงสัยว่าภวาภพจะไปรับแขวลัยหนีกองถ่ายโดยอ้างว่าป่วย วิชาญที่ฟังอยู่ด้วยเตือนว่าหากมีหลักฐานแน่นอนเราก็เอาผิดได้แต่ถ้าไม่มีมันจะกลายเป็นเรารังแกเด็กนั่น ภวาภพเดินเข้ามาในห้องทำงานของพ่อพอดี ยกมือไหว้ท่านทั้งสองบอกว่ากลับมาแล้ว วิชาญตำหนิกลับมานานแล้วทำไมเพิ่งมาหาพ่อกับแม่ เขาเพิ่งกลับมาเมื่อวานนี้เอง อยากอยู่คนเดียวสักคืนก็เลยไปเปิดโรงแรมนอน

เกศรีดักคอไม่ได้หายไปกับแขวลัยใช่ไหม เราสองคนอยากรู้ว่าเขาพาแขวลัยหนีกองถ่ายไปทำอะไรกันมา เขาไม่ทราบว่าใครเป็นอะไรและใครทำอะไร เขาแค่อยากกลับบ้านแต่ทำไมบ้านทำราวกับไม่อยากให้กลับ

วิชาญยินดีต้อนรับลูกกลับบ้านแต่เดี๋ยวจะให้ใครโทร.ไปถามกองถ่ายว่าแขวลัยป่วยจริงไหมหรือป่วยการเมืองอย่างพักตร์สุดาบอก ภวาภพไม่เข้าใจทำไมพ่อกับแม่เชื่อถือพักตร์สุดามากกว่าเขาและยังใช้เธอเป็นเครื่องมือทำลายความสุขของเขา ทำไมไม่คิดบ้างว่าเธอมาทำหน้าที่นี้เพื่อปกป้องเขาจากแขวลัยแทนลดาวัลย์หรือทำเพื่อตัวเองกันแน่แล้วถ้าเขาเกิดพลาดพลั้งกับเธอ พวกท่านจะรับ ได้ไหม เธอก็เพียบพร้อมเหมือนกัน

“ไม่” วิชาญกับเกศรีตอบอย่างพร้อมเพรียงกันโดยมิได้นัดหมาย