นางร้าย

เกศรีโทร.ทางไกลคุยกับลดาวัลย์ถึงได้รู้ว่าภวาภพไม่ได้ไปเที่ยวยุโรปกับเธอแต่ใช้ช่วงเวลาปิดเทอมเล็ก กลับเมืองไทยและถ้าเกศรีอยากเจอตัวคงต้องไปตามหาแถวกองถ่ายละครของยัยนางร้ายหน้าสวย  แล้วรีบ

วางสายเพราะกำลังคลอเคลียอยู่กับแฟนหนุ่มตาน้ำข้าว วิชาญได้ยินแว่วๆถามว่าลูกชายใฝ่ต่ำของเราไปทำอะไรอีก

“กลับเมืองไทยแล้วแต่หายหัว ทำไมนะมันถึงช่างหาเรื่องให้พ่อแม่ปวดหัวปวดใจได้ตลอดเวลา”

“ต้องจัดการขั้นเด็ดขาด  ถ้ารู้ว่ามันไปหาเด็ก

นางร้ายนั่น” วิชาญเสียงเฉียบ

ooooooo

แขวลัยไม่สบายตัวร้อนจี๋เนื่องจากถูกแม่ทุบตีอย่างหนักเมื่อคืน พยายามจะยันตัวลุกขึ้นจากโซฟา พรรณียังตามมาหาเรื่องไม่เลิกสั่งให้ไปแต่งตัวไปธนาคารกับตนเพื่อถอนเงินมาให้หมด เธอทำอย่างนั้นไม่ได้วันนี้มีถ่ายละครขอให้ท่านรอไปก่อน พรรณีไม่ยอมรอจะลากเธอไปให้ได้แล้วกระชากแขนให้ลุกขึ้น เธอลุกไม่ไหวปวดหัวมาก

“อย่าสำออย” พรรณีทำท่าจะเล่นงานลูกอีก แต่เขมเข้ามาเสียก่อน สั่งห้ามเธอแตะต้องลูกแล้วปรี่ไปกระชากแขนเธอลากขึ้นข้างบน พลางตะโกนบอก

แขวลัยให้รีบไปกองถ่าย ส่วนเงินนั่นไม่ต้องเอามาคืนมันเป็นเงินของลูกไม่ใช่เงินของนังนี่...

ที่บ้านวิชาญ ภรณีเอาแต่นั่งหน้าหมองเนื่องจากไม่มีเพื่อนที่มหาวิทยาลัยสักคน ไม่มีใครอยากพูดด้วย แอบปาดน้ำตาทิ้ง แจ๋นมองด้วยความสงสารแต่ไม่รู้จะช่วยอย่างไร เข้าไปกระเซ้าพักนี้คุณหนูผงเข้าตาบ่อยมาก ภรณีไล่ตะเพิดพี่เลี้ยงไปให้ไกลๆ แจ๋นไปไหนไม่ได้เราสองคนเหมือนเป็นปาท่องโก๋ แล้วชวนให้ไปเรียนได้แล้ว เธอสั่งแจ๋นให้ไปเอาเครื่องติดตามมาติด แจ๋นเดินไปหยิบแต่แกล้งทำหล่นกลัวจะพังไม่พอกระทืบซ้ำ

“ทำยังไงล่ะพี่แจ๋น”

“มันทำอะไรไม่ได้แล้วค่ะ รีบไปกันเถอะค่ะ  เดี๋ยวจะสาย” แจ๋นรีบดึงภรณีออกจากบ้าน...

ทางฝ่ายแขวลัยรีบออกไปให้พ้นบ้านตามที่พ่อบอก แต่เนื่องจากไม่ค่อยสบายกว่าจะก้าวออกจากบ้านได้แต่ละก้าวเป็นเรื่องยากมากแต่ก็กัดฟันออกมาจนได้ ระหว่างยืนรอรถแท็กซี่ ภวาภพเข้ามาทางด้านหลัง

ถามว่าจะไปไหน เธอจำเสียงเขาได้ไม่กล้าหันไปมองได้แต่บอกว่าไปถ่ายละคร เขาเห็นว่าอาทิตย์ยังไม่มารับ อาสาจะไปส่ง เธอไม่กล้าไปกับเขาไม่อยากให้ครอบครัวของเขาไม่พอใจ เขาเห็นหน้าเธอชัดๆก็ตกใจ