นางร้าย

“ว่าแล้วว่ามันทะเยอทะยาน เห็นไหมคะมีรถหรูขับแล้ว ไม่มีทางหาเองได้แถมเป็นกรรมกรมาก่อน”

“อย่าละลาบละล้วงมือถือผม” ภวาภพกระชากมือถือคืน ลดาวัลย์จะมาชวนเขาไปเที่ยวประเทศแถบยุโรปตอนนี้เราปิดเทอมเล็กแล้ว เขาไม่ไปจะกลับเมืองไทย เธออ้างว่าคุณหญิงแม่กับคุณป้าบอกให้เราไปเที่ยวด้วยกัน เขายืนกรานว่าไม่ไป ลดาวัลย์ไม่ง้อ ไม่ไปก็อย่าไป แล้วเดินปึงปังออกมา

ooooooo

ด้วยลูกยุของอาทิตย์ทำให้แขวลัยกล้าเม้มเงินค่างานอีเวนต์โดยไม่ให้พรรณีรู้มาหลายงานแล้ว รวมเป็นเงินหลายแสนบาท เขาสบช่องทวงถามเรื่องเงินดาวน์ที่เขาออกไปให้ก่อน เธอรับปากจะทยอยคืนให้ เขากุมมือเธอไว้

“ผมไม่ได้อยากได้เงินนั่นคืนหรอก เงินใครก็เท่ากับเงินเราสองคน ผมจะเอาไปดาวน์คอนโดฯดีๆ

สักห้อง เอาไว้ให้แขพักผ่อนยามที่แขมีปัญหากับทางบ้าน” ไม่พูดเปล่าอาทิตย์ยกมือเธอขึ้นมาจูบ ภวาภพเดินมาเห็นพอดี หันหลังกลับทันที อาทิตย์ร้องทักว่ากลับมาเมื่อไหร่ แขวลัยสะดุ้งโหยงดึงมือออกจากมือเขา ภวาภพไม่หันกลับมาพูดด้วยจ้ำพรวดๆจากไป เธอมองตามใจสลาย...

ความลับไม่มีในโลก พรรณีรู้จนได้ว่าแขวลัยรับงานโดยไม่บอกกล่าวแถมยังเก็บเงินไว้เองอีกด้วย พอเห็นอาทิตย์ขับรถมาส่งเธอหน้าบ้าน พรรณีพุ่งออกไปอย่างโกรธเกรี้ยว อาทิตย์ขอบคุณแขวลัยมากที่เซ็นมอบอำนาจเบิกเงินให้เขา ไว้พรุ่งนี้เจอกันจะมารับแต่เช้า แล้วขับรถจากไป แขวลัยยังไม่ทันเดินเข้าประตูรั้ว พรรณี

ปรี่มาตบซ้ายขวาหน้าหัน ด่าซ้ำว่านังลูกอกตัญญู เม้มเงิน จากงานอีเวนต์ไปหมด ปรางค์ทิพย์พยายามห้ามแม่

แต่ไม่สำเร็จ

ภวาภพขับรถผ่านมาเห็นก็ตกใจว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมพรรณีต้องลงไม้ลงมือกับลูกขนาดนั้น...

พรรณีกระชากแขวลัยเข้าตัวบ้านโดยตบตีด่าทอไปด้วยตะคอกใส่ว่าใครสั่งใครสอนให้กล้าหือกับตน

ใช่ไอ้อาทิตย์ไหม ด่าซ้ำว่าใฝ่ต่ำ แนะนำให้เกาะผู้ชายดีๆ

ไม่เอา ดันไปเกาะไอ้คนที่มาหวังเกาะตัวเอง ปรางค์ทิพย์ขอร้องแม่ให้พอได้แล้ว พี่แขต้องไปทำงานพรุ่งนี้เดี๋ยวช้ำหมด คนจะเห็นแผล พรรณีหันไปคว้าไม้ตีในร่มผ้าเธอแทนจะได้ไม่มีใครเห็นรอยแผล แถมด่าว่าเห็นแก่ตัวหลงอาทิตย์เอาเงินไปปรนเปรอจนลืมน้องลืมแม่

“แขขอโทษ แขไม่ทำอีกแล้ว”