ข้ามสีทันดร

“ของจะเล็กจะใหญ่มันสำคัญตรงไหน...มันอยู่ที่ใจต่างหาก” เดือนสิบเถียงฉอดๆทั้งที่รู้แก่ใจดีว่าเพื่อนพูดถูกทุกอย่าง ระหว่างนั้นเที่ยงวันเอารูปถ่ายของเดือนสิบมาให้ เธอฉีกยิ้มดีใจเพราะอยากได้ตั้งแต่แรกแล้ว ขอบคุณเขามากจะหยิบเงินค่ารูปให้ เขาส่ายหน้าไม่ต้องวาวาตูให้มาฟรีๆ เธอขอบคุณเขาอีกครั้ง ต่างฝ่ายต่างเขินไม่รู้จะคุยอะไรกันต่อจึงเสชมวิวแก้เก้อ ยุพราเห็นท่าทางของทั้งคู่ก็อดยิ้มไม่ได้...

อีกมุมหนึ่งไม่ห่างกันนัก รื่นเริงกำลังยืนดูการถ่ายแบบอยู่กับนภางค์พอหันมาเห็นเที่ยงวันคุยอยู่กับเดือนสิบก็แอบนินทาว่าร้าย สวาทวิมลทนไม่ไหวจะเข้าไปลุยแต่ชีวาตม์ดึงแขนไว้

“คุณน้าเหนื่อยหรือยังครับ เราไปหาที่นั่งพักกันเถอะนะครับ”

สวาทวิมลเกรงใจชีวาตม์ยอมลดราวาศอกให้เดินตามแรงดึงของเขา รื่นเริงยังสนุกปากไม่เลิกแกล้งว่ากระทบไปถึงเที่ยงวันว่าเป็นพวกขี้ยา สวาทวิมลหมดความอดทนสะบัดแขนชีวาตม์เดินกลับมาเอาเรื่อง

“ก็เพราะอย่างนี้ไง ทูลเขาถึงไม่เลือกเธอ...ต่ำ แพ้ก็ต้องยอมรับไม่ใช่มาตามจองล้างจองผลาญกันแบบนี้” สวาทวิมลแทงใจดำรื่นเริงเต็มๆ ทั้งคู่มีปากเสียงกัน รื่นเริงเถียงสู้ไม่ได้เริ่มขึ้นไอ้ขึ้นอี เที่ยงวันเห็นท่าไม่ดีเข้ามาพาแม่ออกไป รื่นเริงถูกด่าว่าต่ำชั้นก็โกรธจะตามไปเอาเรื่องแต่ชีวาตม์จับตัวไว้ทัน...

ขนาดถูกล็อกตัวไว้รื่นเริงยังตะโกนด่าสวาทวิมลไล่หลังถึงตนจะต่ำแต่ก็ไม่มีลูกขี้ยา แต่คำว่าขี้ยาไม่ได้หลุดออกจากปากเพราะชีวาตม์ปิดไว้เสียก่อน เดือนสิบเดินมาจากอีกทางหนึ่งเห็นเที่ยงวันเดินหน้าเครียดออกมากับแม่ ขณะที่รื่นเริงดิ้นรนจะให้หลุดจากถูกชีวาตม์จับตัวไว้ เธอไม่รู้ว่ามีเรื่องอะไรกัน แต่รู้สึกได้ว่าต้องเป็นเรื่องสำคัญที่กระทบกระเทือนความรู้สึกของเที่ยงวันมากแน่ๆ

ooooooo

เมื่อถึงโรงแรมที่พัก แทนที่จะกลับห้องตัวเอง ก้านวงศ์กลับตามเดือนสิบแจ ยิ่งเขาพยายามจะทำให้ประทับใจเธอยิ่งเบื่อหน่าย ยุพรารับรู้อารมณ์ของเพื่อนได้จึงขยิบตาให้เธอหลบไป เขามัวแต่กดลิฟต์ หันมาอีกทีเดือนสิบหายไปแล้ว ขยับจะไปตามแต่ยุพรา ขวางไว้...

ด้านเที่ยงวันคุยกับแม่และชีวาตม์ที่ล็อบบี้เสร็จขอตัวไปเดินเล่นก่อน ยังไม่อยากกลับห้องพัก แม้สวาทวิมลจะไม่สบายใจที่เห็นลูกสีหน้าเคร่งเครียดแต่ก็ไม่อยากขัดใจได้แต่พยักหน้าให้ ชีวาตม์รู้ว่าเธอเป็นห่วงลูกอาสาจะไปดูให้แล้วเดินตามเขาจนทัน ปลอบว่าไม่ต้องคิดอะไรมาก

“ผมไม่เป็นไร” แม้ปากจะพูดไปแบบนั้นแต่ในใจของเที่ยงวันกลับรู้สึกตรงกันข้าม แล้วนึกอะไรขึ้นมาได้ หยิบรูปถ่ายของชีวาตม์กับยุพราที่ซื้อจากวาวาตูออกมาให้ ชีวาตม์ถึงกับร้องเอะอะรูปอื่นดีๆมีตั้งหลายรูปทำไม

ไม่ซื้อ เขาเห็นว่าน่ารักดีก็เลยซื้อ แล้วบอกชีวาตม์ให้ไปพักผ่อนได้เลยไม่ต้องเป็นห่วง เขาขอเดินดูอะไรสักหน่อยแล้วจะขึ้นนอน ชีวาตม์เตือนให้เขารีบไปรีบกลับ แม่ของเขาต้องการเขา เที่ยงวันพยักหน้ารับคำ...