ข้ามสีทันดร
ตอนที่ 1
เที่ยงวันตื่นจากภวังค์เมื่อชีวาตม์เข้ามาจับไหล่ พร้อมกับพูดให้กำลังใจเพราะรู้ว่าเขาต้องผจญกับอะไร มาบ้าง แล้วชวนไปดูวิวมุมอื่น เขาชอบตรงนี้มากกว่าขออยู่อีกสักพัก
“เฮ้ย ไปเถอะ โน่นตรงโน้นก็สวย นั่น...ยิ่งสวย” ชีวาตม์อยากให้เขาเข้าสังคมบ้างชี้นิ้วไปทางเดือนสิบกับยุพราลูกทัวร์สาวร่วมคณะที่กำลังถ่ายรูปกันอยู่ เที่ยงวันเห็นเดือนสิบทำให้นึกถึงใครบางคน
ooooooo
ขณะเดือนสิบกำลังแอ็กท่าเป็นนางแบบให้ยุพราเพื่อนรักใช้มือถือถ่ายภาพ วาวาตูคนในพื้นที่ใช้กล้องถ่ายภาพเธอไว้ ก่อนจะบอกให้ยุพราไปยืนถ่ายภาพคู่กับเดือนสิบเป็นภาษาอังกฤษมีภาษาไทยผสมนิดหน่อยเพราะได้ต้อนรับทัวร์จากเมืองไทยบ่อย เดือนสิบดีใจที่จะได้ถ่ายรูปคู่กันเรียกเพื่อนให้เข้ามาแต่เธอส่ายหน้า
“ไม่เอา เสียตังค์แหงๆ ไปเถอะเดือน” ว่าแล้วยุพราจะดึงเดือนสิบออกมา
วาวาตูเหมือนจะเข้าใจบอกเป็นภาษาอังกฤษว่าจะถ่ายรูปให้ทั้งคู่ด้วยมือถือของพวกเธอ ยุพราเรื่องมากอีก กลัวเขาจะเอามือถือของตัวเองหนีไปรีบดึงเดือนสิบหนีไปอีกทาง วาวาตูรู้ว่าป่วยการจะยื้อจึงเดินคอตกจากไป เดือนสิบเหลือบไปเห็นเที่ยงวันมองมาทางตัวเองรู้สึกประหม่า ยุพราเองก็เห็นเช่นกัน
“โอ้โห คุณเดือนของเราสวยเข้าตาหนุ่มแฮะ มองไม่วางตาเลย”
เดือนสิบหันมองอีกที ยังเห็นเที่ยงวันจ้องอยู่ คราวนี้เธอเป็นฝ่ายดึงมือยุพราออกไปจากตรงนั้น...
ชีวาตม์เห็นเที่ยงวันจ้องเดือนสิบกับยุพราเขม็งก็ยิ้มให้พลางกระเซ้าบอกแล้วใช่ไหมว่าวิวทางนั้นสวย เขาได้สติรีบดึงตัวเองกลับ ชีวาตม์จะให้เวลาเขาชมวิวต่อไปอีกครึ่งชั่วโมงแล้วไปเจอกันที่รถบัส เขารับคำเขินๆ ก่อนจะทอดสายตามองไปยังทะเลเพื่อกลบเกลื่อน แต่ก็อดหันไปมองเดือนสิบอีกครั้งไม่ได้...
นอกจากตัวเองจะไม่ชอบใจสวาทวิมลกับลูก รื่นเริงยังเป่าหูให้ลูกทัวร์คนอื่นไม่ชอบไปด้วยโดยเฉพาะนภางค์ซึ่งมาคุมเรื่องถ่ายแบบไปลงเพจของตัวเองที่คุยกันอย่างถูกคอ จึงพลอยตั้งแง่กับสองแม่ลูกไปด้วย...
ยุพราเห็นเพื่อนสนุกได้แค่ประเดี๋ยวประด๋าวก็กลับมาหน้าเครียดอีก ขอร้องให้ปล่อยวางเรื่องเครียดสัก 8 วันจะได้ไหม เดือนสิบเกือบจะทำใจได้แล้วถ้ายุพราไม่จุดประเด็นเรื่องนี้ขึ้นมาเสียก่อน
“ดวล...งั้นเดี๋ยวเดือนโทร.หาดวลก่อนนะ” เดือนสิบปลีกตัวออกไป ยุพราอยากจะตบปากตัวเองนักที่ดันพูดอะไรไม่เข้าท่าทำให้เพื่อนยิ่งเป็นกังวลเข้าไปอีก...
