ข้ามสีทันดร

สวาทวิมลเห็นเที่ยงวันลูกชายเพิ่งผ่านการบำบัดจากอาการติดยาเสพติดก็เลยอยากให้ไปเที่ยวต่าง-ประเทศหวังจะให้ผ่อนคลายจากเรื่องต่างๆ เมื่อชีวาตม์เพื่อนรุ่นพี่ของเที่ยงวันจัดทัวร์ไปเที่ยวแอฟริกาใต้ และชวนให้เธอกับลูกไปเที่ยวด้วย สวาทวิมลจึงตกปากรับคำ

แม้เที่ยงวันจะไม่สบายใจนักเพราะไม่คุ้นชินกับ การเข้าสังคมด้วยกังวลว่าผู้คนจะจับจ้องเรื่องที่เขาติดยา เสพติดแต่ก็ยอมเดินทางมากับแม่ รื่นเริงแม่ยายของชีวาตม์ซึ่งเป็นไม้เบื่อไม้เมากับสวาทวิมลเพราะมีปมเคยแย่งทูล พ่อของเที่ยงวันกันมาก่อน รู้เรื่องเข้าก็ขอมาทริปนี้ด้วยตั้งใจจะมาป่วนสองแม่ลูกโดยเฉพาะ

เมื่อมาถึงแหลมกู๊ดโฮป ประเทศแอฟริกาใต้ ชีวาตม์ปล่อยให้ลูกทัวร์เดินเที่ยวเล่นตามอำเภอใจ เที่ยงวันแยกไปนั่งดูวิวทะเลที่คลื่นลมปั่นป่วน พลันภาพในอดีตอันแสนเจ็บปวดผุดขึ้นมาในความทรงจำของเขา

ตอนนั้นเที่ยงวันขับรถราวจะแข่งกับพายุเพราะฤทธิ์ยาเสพติดที่เพิ่งเสพมา ฟานที่เพิ่งขอเลิกกับเขาซึ่งนั่งมาด้วยกลัวมากจนร้องไห้ออกมา สั่งให้เขาจอดรถ เที่ยงวันซึ่งเหลือสติเพียงน้อยนิดเห็นน้ำตาของหญิงคนรักก็เบนรถเข้าข้างทาง รถยังไม่ทันจะหยุดฟานพุ่งตัวออกมาเสียก่อน

“ฟานอย่าไป...ขอร้องเถอะนะ”

“เราเลิกกันแล้วนะเที่ยง ฟานจะไปไหน เที่ยงจะมาสนใจอะไร”

“แล้วเที่ยงล่ะ เที่ยงจะอยู่กับใคร ฟาน...เที่ยงขอร้องเถอะ” เที่ยงวันอ้อนวอนทั้งน้ำตา แต่ด้วยฤทธิ์ยาทำให้บางครั้งก็หลุดหัวเราะ ฟานมองเขาด้วยความสมเพช มีรถแท็กซี่แล่นมาเธอรีบโบกเรียก แล้วหันมาทางเขา

“ตัวของเที่ยงเอง เที่ยงยังไม่รักเลยแล้วเที่ยงจะรักฟานได้ยังไง” พูดจบฟานขึ้นแท็กซี่จากไป เที่ยงวันจะตามไปห้ามแต่เนื่องจากเมายาทำให้เขาเห็นภาพหลอนว่ามีตำรวจมาล้อมเอาไว้ เขากลัวมาก กลับขึ้นรถขับออกไปอย่างรวดเร็ว ยาเสพติดทำให้เขาคิดไปเองว่าตำรวจขับรถไล่ล่ามาติดๆก็ยิ่งเร่งความเร็วขึ้นอีก

เมฆเด็กชายวัย 7 ขวบวิ่งมาที่ถนนเพื่อตามมาเก็บลูกบอล เนื่องจากความมืดทำให้เที่ยงวันไม่ทันเห็นขับรถชนเมฆอย่างจังเสียงดังสนั่น รถเสียหลักไถลไปสงบนิ่งอยู่ข้างทาง ชาวบ้านแถวนั้นเริ่มเข้ามามุงดู เที่ยงวันที่ยังควบคุมตัวเองไม่ได้นั่งตัวสั่นอยู่หลังพวงมาลัยรถ ชาวบ้านเห็นเขาไม่ลงจากรถเข้าไปทุบกระจกเรียก บ้างก็เอาไฟฉายส่องหน้า เขาพยายามเรียกสติกลับมาแต่ช่างยากเย็นเหลือเกิน