ข้ามสีทันดร

ในเวลาเดียวกัน ที่บ้านดำเกิงในกรุงเทพฯ ดำเกิงกำลังเล่นงานดวลเนื่องจากไปค้นห้องเจอยาเสพติดครึ่งเม็ดอยู่ในซองพลาสติก ไหนบอกจะเลิกเสพแล้ว

นี่อะไร ว่าพลางโยนซองยาลงตรงหน้าลูก ดวลอธิบายว่านี่เป็นยาเก่าที่เหลืออยู่ ตอนนี้ตนไม่ได้เสพแล้ว ดำเกิงไม่เชื่อว่าน้ำหน้าอย่างเขาจะเลิกยาได้ สกาวช่วยพูดแก้ต่างให้ลูกว่าไม่ได้เสพยาแล้วจริงๆก็โดนผู้เป็นสามีด่าว่าโง่ ถึงได้โดนมันหลอกเอา ดวลไม่พอใจ

“ถ้าแม่ฉลาด จะแต่งงานกับ...” ดวลยังไม่ทันจะพูดคำว่าพ่อออกมา สกาวปิดปากไว้เสียก่อน

ดำเกิงรู้ว่าลูกจะพูดอะไรก็ยิ่งอารมณ์เสีย สกาวต้องขอร้องให้ลูกขึ้นห้องไปก่อน ดำเกิงไม่ยอมให้ดวลลอยนวลตามไปจะเอาเรื่อง เธอต้องเอาตัวกันเขาไว้แล้วไล่ลูกออกไป ดวลไม่อยากเห็นภาพแม่ถูกพ่อรังแกขยับจะขึ้นห้อง แต่ถูกพ่อไล่ตะเพิดราวกับหมูกับหมา ตัดสินใจเดินหนีออกจากบ้าน ทันทีที่เปิดประตูออกมา เดือนสิบโทร.เข้ามือถือดวลพอดี เขากดรับสายเป็นจังหวะที่พ่อตามมาด่าไล่หลัง

“ไปให้พ้นๆเลยไอ้เด็กเวร” เสียงดำเกิงได้ยินถึงหูเดือนสิบซึ่งถามว่านั่นเสียงพ่อใช่ไหม

“ไม่มีอะไรหรอกพี่เดือน เสียงคนเมาน่ะ อย่าไปสนใจเลยพี่เดือนเที่ยวให้สนุกเถอะ แค่นี้ก่อนนะมีสายเข้า” ดวลตัดสายพี่สาวทิ้งไปเลยเพราะไม่อยากให้พี่กังวลใจไปมากกว่านี้ เดือนสิบพยายามโทร.กลับไปหาน้องอีกครั้งแต่สายไม่ว่าง ยุพราที่เดินตามมาเห็นสีหน้าไม่สู้ดี ของเพื่อนถามว่ามีอะไรหรือเปล่า เธอเล่าเรื่องที่คุยกับน้องให้ฟัง ยุพราไม่อยากให้เพื่อนเครียดจึงรีบตัดบท

“ก็ดวลบอกแล้วว่าไม่มีอะไร คิดมากน่ะ ไปๆได้มาเที่ยวทั้งทีทำตัวให้ร่าเริงหน่อย” ว่าแล้วยุพราดันตัวเดือนสิบให้เดินไปดูวิวอีกฝั่งหนึ่ง แม้จะยอมทำตามที่เพื่อนว่าแต่เธอก็ยังไม่คลายกังวลอยู่ดี

ooooooo

คลื่นลูกใหญ่ที่ซัดเข้าฝั่งยังคงส่งผลต่อจิตใจของเที่ยงวันซึ่งยังคิดถึงเรื่องราวในอดีต ภาพหนังสือพิมพ์ซึ่งพาดหัวข่าวตัวเป้ง รวมทั้งในสื่อออนไลน์ที่ว่าวัยรุ่นไฮโซเมายาขับรถชนเด็กอาการสาหัสเป็นตายเท่ากัน ยังคงตอกย้ำถึงสิ่งเลวร้ายที่เขาก่อขึ้น เสียงชัตเตอร์ดังรัวๆของกล้องถ่ายรูปปลุกเขาให้ตื่นจากภวังค์ หันขวับ

“Hey! What are you doing”

วาวาตูตกใจรีบลดกล้องลง พร้อมกับขอโทษเขาเป็นภาษาอังกฤษว่าไม่ได้ตั้งใจจะรบกวน เที่ยงวันไม่อยากยุ่งด้วยเดินหนี วาวาตูมองตามตาละห้อยมอง กล้องในมือตัวเองแล้วเหนื่อยใจ เดี๋ยวนี้ทุกคนมีกล้องในมือถือกันหมดก็เลยไม่มีใครอยากได้รูปถ่ายฝีมือเขา แต่เนื่องจากเขามีครอบครัวต้องดูแลก็เลยต้องอดทน...